ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΠΛΑΚΟΠΙΤΗΣ, (1906-1944), κοζανίτης οικοδόμος: Ο δικός μας σταυρωμένος για την πατρίδα – Πρωτομαγιά Α 1944, Καισαριανή (Γράφει η Τάσα Σιόμου)

2 Μαΐου 2021
15:07

  1. ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΖΟΡΙΣΤΕΙΣ!

Ου Νικόλας τ΄Πλατκουπίτ΄, ήταν συνομίληκος και καρδιακός φίλος του πατέρα μου. Οικοδόμοι κι οι δυο τους, ο πατέρας μου συχνά εργάτης γης, είχαν τη φιλία πρώτη αξία, ίσως και πάνω από την οικογένεια, αφού ο άλλος ως φίλος, ως νταϊάκι ήταν ο δημόσιος χώρος τους στη δουλειά και την αναδουλειά, στα μπακάλικα-ταβερνάκια , στις χαμηλόσκεπες ταβέρνες, στις οικογενειακές συνάξεις.

Οι απόψεις τους: να πιθαίντς για τσ΄φίλοι, οι φίλοι είνι για μια ζουή, ήταν αντίποδας στις τωρινές συμβουλές: μην εμπιστεύεσαι κανέναν, κοίτα τον εαυτό σου…

Το ανυπόταχτο του πατέρα μου τον οδήγησε στις τάξεις των ρεμπετών, στους μάγκες με δικό τους κώδικα αξιών, με μπέσα και φιλότιμο, με δικά τους τραγούδια, τη μπλουζ ή τη ροκ της χώρας μας. Τον ώθησε σ΄έναν τρόπο ζωής που ξεκίνησε από τα λιμάνια του Αιγαίου και της Μεσογείου κι έφτασε σε μέρη στεριανά με ορεσίβιους κατοίκους, δίνοντας στα Τρίκαλα έναν Τσιτσάνη…

Το ανυπόταχτο του Πλακοπίτη έγινε ταξική συνείδηση, αναγκαιότητα οργάνωσης για να πάψει τ΄άδικο στον τόπο.

Στα πάθη του Διχασμού ( βενιζελικοί- βασιλικοί) στον μεσοπόλεμο στην Κοζάνη, στη διαφέντευση του κρατικού νομάρχη, της χωροφυλακής, στη σιωπή των φοβισμένων φιλήσυχων πολιτών, στις πρωτοκινούμενες σοσιαλιστικές ιδέες, πώς αναδύθηκε αυτή η ηγετική φυσογνωμία;

Γερός στο σώμα, ατσάλινα χέρια, ανοιχτόμυαλος, όντας του Δημοτικού, εξέδιδε εφημερίδα ΠΑΛΛΑΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ, φύλλα της οποίας σώζονται στη Δημοτική Βιβλιοθήκη, γενναίος στην ψυχή, έγινε το επίκεντρο κοινωνικών αγώνων ως πρόεδρος του Σωματείου Οικοδόμων και συνιδρυτής του Εργατικού Κέντρου Κοζάνης.

Πώς κατάφερε να κερδίσει το σεβασμό των εχθρών του, την εμπιστοσύνη των συμπολιτών του, την εκτίμηση των συναδέλφων του που τους συνήγειρε σε τολμηρές απεργίες σαν αυτή στην ανέγερση του μύλου του Στέφου;

Οργανωμένος στο Κομμουνιστικό κόμμα, από το 1933 γνωρίζει απανωτές φυλακίσεις κι εξορίες για τις ιδέες του ( Φολέγανδρος, Ακροναυπλία, Ανάφη), χωρίς να κιοτεύει. Η ευαισθησία του φτάνει μέχρι τη φροντίδα των αγριοπερίστερων στην εξορία, εθισμένος καθώς ήταν στην παραδοσιακή αγάπη των Κοζανιτών για τα περιστέρια.

Εκείνοι οι πυρήνες διεκδικήσεων μαζί με τις μνήμες του νωπού Μακεδονικού Αγώνα αποτέλεσαν τη βάση για την ίδρυση του ΕΑΜ στην Κοζάνη, 1943, στη συνεύρεση κομμουνιστών, αξιωματικών και αστυνομικών στο φυτώριο αγώνων εθνικών, στη Μητρόπολη υπό τον Μητροπολίτη Ιωακείμ Αποστολίδη. Αντάρτες πήραν τα βουνά και γενναίοι καπετάνιοι αναδείχτηκαν από τα λαϊκά στρώματα: Πετρόμπεης (Αλέκος Σακαλής) οι αδερφοί Τσαμπούρη…

Η πίστη του Πλακοπίτη στην οργανωμένη πάλη τον ωθούσε να σφυροκοπάει τον πατέρα μου να οργανωθεί ,αλλά εκείνος αμετάπειστος απαντούσε: ικεί που είσι ισύ θέλει να ζουρστείς. Τα ζόρια του Νικόλα τον οδήγησαν στην ύψιστη θυσία.

  1. ΤΟ ΒΡΕΤΙΚΙ.

Οι δυο φίλοι νυχτοπερπατώντας στα καλντερίμια της Κοζάνης, ίσως σιγοτραγουδώντας ταιριασμένοι (πιωμένοι) σκόνταψαν σ΄ένα πολύτιμο ρολόι χεριού. Την επόμενη δεν το παρέδωσαν στην Αστυνομία, αλλά το πούλησαν για 150 δραχμές που τις μοιράστηκαν.

Ο Νικόλας ενοχλημένος από τη μοιρασιά, ίσως γιατί εκείνος πρωτοείδε το εύρημα, εκείνο το βράδυ καιροφυλαχτούσε έξω από το πατρικό μου για να πελεκήσει τον πατέρα μου για τ΄άδικο που υπέστη. Όπως, όμως, ο ίδιος ομολόγησε, η δεύτερη σκέψη τον συγκράτησε: καλά για ένα βριτίκι τα σκουτώσου του φίλου μ΄;

Πρωτομαγιά, 1944, ο Πλακοπίτης εκτελέστηκε με τους 200 στην Καισαριανή, ως αντίποινα των Γερμανών, αφού νωρίτερα οι φυλακισμένοι για τις ιδέες τους πατριώτες αντί να ελευθερωθούν, παραδόθηκαν από τους δοτούς κυβερνήτες στους κατακτητές.

Ο Ναπολέος, λέει ο Βάρναλης, εννοώντας τον Ναπολέοντα Σουκατζίδη πρώτος έσυρε το χορό των μελλοθανάτων. Η κοζανίτικη φημολογία, όμως, θέλει πρώτο τον Πλακοπίτη σ΄ένα ηρωικό γλέντι, όπου οι φυλακισμένοι αποχαιρέτησαν τη ζωή, ενέπαιξαν και ταπείνωσαν το θάνατο για την πατρίδα, αφήνοντας εμβρόντητους τους δυνάστες και κληροδοτώντας σε μας την ευθύνη της γενναιότητας.

Η δική μας σταύρωση από έναν άνανδρο ιό, από την παγκόσμια πολιτική ανεπάρκεια απέναντι σε τέτοιο αναπάντεχο, από την ανημπόρια της εξουσίας να παράσχει αξιοπρεπείς συνθήκες νοσηλείας σε όλους, από την πειραματική εμβολιαστική περίοδο, αντί της θεραπείας, από την ψήφιση νόμων που πισωγυρίζουν τη ζωή, η δική μας σταύρωση χωρίς αποτίναξη της ανεξιχνίαστης φοβέρας, χωρίς διαύγεια του νου, χωρίς εγρήγορση, ΑΝΑΣΤΑΣΗ δεν θα έχει

Χρόνια πολλά!

Στους 200 από τον νομό μας, τα μέλη του ΚΚΕ:

Αιβατζίδης Γιώργος, από τα Σέρβια

Στάθης Γιάννης, από τα Σέρβια

Παπαβασιλείου Βασίλης, από το Βελβεντό

Δημητριάδης Δημήτρης, από την Πτολεμαϊδα

17 σχόλια

  • Αιώνια η μνήμη τους Αθάνατοι
    Αυτοί η ήρωες έδωσαν την ζωή τους
    Εμείς άραγε τι κάνουμε σήμερα αντιμετοπίζοντας τον σύγχρονο καταπατητή των ατομικών ελευθεριών της οικονομικής κατοχής αλλά και την στέρηση θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων
    Όπως αναστήθηκε ο Χριστός ας ευχηθούμε να αναστηθεί ο λαός

  • Δυστυχώς, ακόμη και τέτοια κείμενα αφιερωμένα σε τόσο μεγάλες θυσίες, δεν στέκονται ικανά να ξυπνήσουν τον νεοέλληνα του φρεντο καπουτσίνο, του καναπέ και του βολεματος.
    Οι εφιάλτες έχουν κάνει καλά τη δουλειά τους. Και οι ρομαντικοί ακόμα περιμένουν την Ανάσταση.
    Χρόνια πολλά

  • Συνειδητά άκαιρο το άρθρο.
    Δεν σκιάζεται το μέγιστο γεγονός με παράλληλες αφηγήσεις ακόμη και ηρωικές, γιατί:
    Χριστός ανέστη και ζωή πολιτεύοται.

    • Γιατί είναι πρωτομαγία και πρωτομαγιά εκτελέστηκε, τι να κάνουμε, να μην το αναφέρουμε?

      • Γιατί είναι Ανάσταση και τίποτε δεν σκιάζει το γεγονός της Ανάστασης! Χριστός Ανέστη! Πρωτομαγιά ήταν το Σάββατο.

  • Η Ημέρα Ανάστασης του Χριστού αποσιωπαται εντεχνως πλην σαφώς. Πώς ν αντέξουν το μήνυμα της αιωνιότητας; δύσκολο να χαρούν με την παγκόσμια χαρά της Ανάστασης του Χριστού. Σ οποία θρησκεία κι αν πας υπάρχει ένας τάφος με οστά. Μόνο στου Χριστού έχουμε κενό μνημείο γιατί Ανέστη τριήμερος! Χριστός Ανέστη αδέρφια ο Άδης επικράνθη !!!

  • Οι ιδιες και οι ιδιες Αριστερες ιστοριες με μικρες παραλαγες. ΥΓ Καμια ιστορια για τους νεαρους στρατιωτες που επεσαν στα βουνα της Δ Μακεδονιας (ΜΟ 23.5 χρονια) για να ζουν μεσα στην ευημερια ολοι οι θαυμαστες του ολοκληρωτισμου θα διαβασουμε καμια φορα;.

  • Μετα την Ανασταση του Χρισου εγιναν πολλες αναστασεις των λαων,αλλα κρατουσατε τον Χριστο,κατω απ τα φαρδομανικα και δεν τον αφηνατε και δεν τον αφηνετε ν αναπνευσει,γραμματεις και φαρισαιοι υποκριτες

  • Η κλασική ηρωοποίηση με το ζόρι κάθε κομμουνιστή. Οι άλλοι ούτε υπήρξαν ούτε πολέμησαν. Μόνο οι κομμουνιστές υπήρχαν στο αντιστασιακό παρελθόν μας… Εμπάθεια και μονομέρεια 100%…

  • Τι πάθατε και ουρλιάζετε εσείς που θαρρείτε ότι υποστηρίζετε το Χριστο , για ένα άρθρο που περιγράφει μια μικρή αλλά σημαντική ιστορία ενος Κοζανιτη , κείμενο που ταιριάζει στις μέρες της Πρωτομαγιάς ..!!! Μπράβο κ Σιωμου.

Γράψτε απάντηση στο Ανώνυμος Ακύρωση απάντησης

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

*

Προσοχή!!! Για να δημοσιεύονται, από 'δω και στο εξής, τα σχόλιά σας, θα πρέπει να επιλέγετε, την παρακάτω επιλογή  "Διάβασα και αποδέχομαι τους Πολιτική απορρήτου  " που σημαίνει ότι διαβάσατε κι αποδέχεστε την πολιτική απορρήτου του kozan.gr. Αν, κάποια φορά, ξεχάσετε να το κάνετε θα λάβετε μια ειδοποίηση ότι δεν το πατήσατε (αρα δεν αποδεχτήκατε την πολιτική απορρήτου). Σε αυτή την περίπτωση, για να μη χαθεί το σχόλιο σας, πατήστε να γυρίσετε πίσω  και ξαναπατήστε "δημοσίευση", τσεκάροντας, προηγουμένως, την προαναφερόμενη επιλογή. Η συμπλήρωση των πεδίων όνομα, Ηλ. διεύθυνση και ιστότοπος, της παραπάνω φόρμας, δεν είναι υποχρεωτική.

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.