Η κεντρική πλατεία Κοζάνης, ολάνθιστη, με την προτομή του Παύλου Μελά, σε μια κάρτ-ποστάλ της δεκαετίας του 1960. Aρχείο Χάρη Γελαδάρη.
Γνωρίζετε ότι το kozan.gr είναι από τα ελάχιστα site, του είδους του, στην Π.Ε. Κοζάνης, με παραγωγή πρωτογενούς υλικού – ειδήσεων, σταθερά, σε Κοζάνη & τα τελευταία 12 χρόνια και στην Πτολεμαΐδα, καλύπτοντας σε ποσοστό άνω του 80% όλα τα γεγονότα δράσεις που λαμβάνουν χώρα στις δύο μεγαλύτερες πόλεις της Δ. Μακεδονίας;
Η κεντρική πλατεία Κοζάνης, ολάνθιστη, με την προτομή του Παύλου Μελά, σε μια κάρτ-ποστάλ της δεκαετίας του 1960. Aρχείο Χάρη Γελαδάρη.
Για να θυμούνται οι παλιοί και να θαυμάζουν οι νέοι το σημερινό έκτρωμα – πλατεία. Με την πλάκα – τσουλήθρα – αφιέρωση – στους πολίτες (;) που αγωνίστηκαν γενικά και αόριστα…Είμαστε άξιοι της μοίρας μας ως λαός φοβικός, γεμάτος συμπλέγματα. Ενοχλούν οι προτομές και τα αγάλματα επιφανών Ελλήνων και γι’ αυτό τα εξαφανίζουμε απο πλατείες και δρόμους…Για ένα και μόνο προφανή λόγο: Τρέμουμε στην ιδέα οτι θα συγκρινόμαστε μαζί τους….
Έτσι ακριβώς!Τα είπατε όλα,μέσα σε λίγες λέξεις!Πόσο εύστοχη η ανάρτηση σας!
Τι ομορφιά! Αυτή την πλατεία θυμάμαι. Ας τη βλέπουν οι σημερινοί κακόγουστοι.
Τότε βλέπαμε κι έναν κήπο με λουλούδια.
Πηγαίναμε, περνούσαμε κι άνοιγε η καρδιά μας.
Σήμερα κατά την ψυχή μας και η πλατεία… Τσιμέντο!
Σήμερα για να δεις λουλούδια πρέπει να πας σε ανθοπωλείο.
Ο παράδεισος της αλλεργίας. Τουλάχιστον σήμερα οι αλλεργικοί μπορούν να κάνουν βόλτα στην πλατεία χωρίς να γεμίσουν εξανθήματα.
Μια εθνομηδενιστική επιγραφή του ΣΥΡΙΖΑ που εξισώνει τους αγωνιστές με τους εμπόρους. Τι κρίμα για μια ιστορική σημαντική Μακεδονική πόλη, χωρίς πρόσημο. Οι καιροί αλλάζουν και θα καταλάβουμε τα σπουδαία κάποια στιγμή.
Ομορφα ήταν αλλά η ζωή, η τέχνη όπως και η αισθητική εξελίσσεται..το minimal είναι trendy κι η πλατεία μας μια χαρά ανοιχτός και φωτεινός χώρος σε μια πόλη που ασφυκτιά από το μπετόν και την έλλειψη ανοιχτών χώρων.
Όποιος θέλει ανοιχτούς χώρους να παει σε εξοχές…Η εξέλιξη μας έφαγε… Με την εξέλιξη ξεχάσαμε τις παραδόσεις, τα ήθη και τα έθιμα μας,τον πολιτισμό μας…Κι ακομα που είμαστε…θα ξυπνήσουμε μια μέρα απατριδες και αφομοιωμενοι απ τους νέους κατοίκους…