kozan.gr: Η απεργιακή συγκέντρωση του Π.Α.ΜΕ. στην Κοζάνη (Φωτογραφίες-Βίντεο)

Στον πεζόδρομο της Κοζάνης, συγκεντρώθηκαν σήμερα το πρωί μέλη του ΠΑΜΕ Κοζάνης, αντιδρώντας στην ψήφιση των νέων μέτρων. Ομιλητής ήταν το μέλος του ΠΑΜΕ Κοζάνης κ Βαγγέλης Δεληολάνης που τόνισε: «Τσακίζουν τις συντάξεις! Κλέβουν από τους συνταξιούχους μέχρι και 2 συντάξεις το χρόνο. Οι εκτιμήσεις προβλέπουν ότι από τη νέα συμφωνία θα θιγούν πάνω από 900 χιλιάδες συνταξιούχοι με κύρια σύνταξη πάνω από 700 ευρώ. Η σφαγή των συνταξιούχων τα τελευταία χρόνια αγγίζει αθροιστικά τα 10 δισ. Ευρώ».

Θανάσης Τέγος

Η ομιλία της Γραμματείας Κοζάνης του Π.Α.ΜΕ από τον Βαγγέλη Δεληολάνη

Συνάδελφοι, συναδέλφισσες

Χαιρετίζουμε τους χιλιάδες εργαζόμενους, άνεργους, αυτοαπασχολούμενους, αγρότες, νέους και νέες που απεργούν και διαδηλώνουν σήμερα απ’ άκρη σ’ άκρη, σ’ όλη την Ελλάδα, σ’ όλες τις πόλεις, με απεργιακές συγκεντρώσεις που οργάνωσαν οι Ομοσπονδίες, τα Εργατικά Κέντρα και τα σωματεία που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ.

Συνάδελφοι – συναδέλφισσες,

Η σημερινή μέρα είναι Μέρα γενικής απεργίας αλλά και μεγάλης ευθύνης για τον καθένα.

Οι εξελίξεις δημιουργούν νέες απαιτήσεις στην πάλη μας. Μετά από 7 χρόνια βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και τα επιτελεία της, οι ενώσεις και τα επιτελεία των καπιταλιστών, τα κόμματα που τους υπηρετούν, όλοι μιλούν για την καπιταλιστική ανάπτυξη που είναι προ των πυλών. Για την επίτευξή της απαιτούν από τον εργαζόμενο λαό συναίνεση και υποταγή για να μην …χαθεί η στιγμή, το μομέντουμ. Εν όψει της καπιταλιστικής ανάπτυξης-ανάκαμψης, που …όπου να ’ναι έρχεται, υπόσχονται, ανερυθρίαστα, στους άνεργους που λιώνουν, στους εργαζόμενους που υποφέρουν και στη νεολαία που ψάχνει και ψάχνεται, υπόσχονται καλύτερες μέρες από την έλευση αυτής την ανάπτυξη. Η αναμονή της ανάπτυξης και των «δώρων» που μας φέρνει είναι το νέο όχημα εγκλωβισμού του λαού, ψεύτικων προσδοκιών και ψεύτικων ελπίδων. Γιατί η καπιταλιστική ανάπτυξη που επιδιώκουν οι καπιταλιστές, οι ενώσεις και οι όμιλοί τους, η κυβέρνησή τους και τα κόμματά τους, θα στηθεί, ΗΔΗ θεμελιώνεται στην άγρια εκμετάλλευση των εργαζομένων, στην κατεδάφιση των εργασιακών, ασφαλιστικών και συνδικαλιστικών δικαιωμάτων.

Η δημοσιοποίηση του πολυνομοσχεδίου, το βράδυ του Σαββάτου, επιβεβαίωσε ότι τα μέτρα που φέρνει η κυβέρνηση είναι σαρωτικά και ότι χτυπάνε από «χίλιες μεριές» το λαϊκό εισόδημα και τα εργατικά – λαϊκά δικαιώματα. Προπάντων, είναι μέτρα μόνιμα, που αθροίζονται σε όσα έχουν ήδη νομοθετήσει η σημερινή και οι προηγούμενες κυβερνήσεις, στο όνομα της καπιταλιστικής ανάπτυξης, της θωράκισης δηλαδή και της ανάκαμψης της κερδοφορίας και της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου. Είναι μέτρα που «σφίγγουν την πρέσα» στις σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων και του λαού και θα οδηγήσουν στη φτωχοποίηση χιλιάδων ακόμα λαϊκών νοικοκυριών, που παλινδρομούν μέχρι σήμερα στα στατιστικά όρια της φτώχειας.

Η ζωή των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων θα γίνει ακόμα χειρότερη μετά την ψήφιση και την εφαρμογή αυτών των μέτρων. Κι αυτό είναι κάτι που καμιά ανάκαμψη της οικονομίας δεν μπορεί να το αντιστρέψει, πολύ περισσότερο να το αναιρέσει. Αντίθετα, ακόμα κι αν υπάρξει ανάπτυξη, έστω και αναιμική, η διατήρησή της προϋποθέτει συνέχιση και επέκταση των αντιλαϊκών μεταρρυθμίσεων, βάθεμα της εργασιακής εκμετάλλευσης, «ξεπάτωμα» χιλιάδων ακόμα αυτοαπασχολούμενων ΕΒΕ και μικρομεσαίων αγροτών, για να κατακτά το κεφάλαιο νέα κερδοφόρα πεδία δράσης.

Αυτούς τους βασικούς στόχους υπηρετούν οι εκατοντάδες διατάξεις που περιέχονται στο πολυνομοσχέδιο, είτε κατατάσσονται στα μέτρα είτε στα λεγόμενα αντίμετρα. Πρόκειται για ενιαίο αντιλαϊκό πακέτο, που εκφράζει τη δέσμευση της κυβέρνησης στους στόχους και τα συμφέροντα των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, ισχυρών οικονομικών συμφερόντων που δραστηριοποιούνται ήδη ή σκοπεύουν να επενδύσουν κεφάλαια στην Ελλάδα.

Απ’ αυτή τη σκοπιά, το πολυνομοσχέδιο, που συζητιέται και ψηφίζεται την Πέμπτη στην Ολομέλεια της Βουλής, συνιστά κλιμάκωση της επίθεσης του κεφαλαίου και ως τέτοια πρέπει να απαντηθεί από τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα. Η νέα συμφωνία, το 4ο Μνημόνιο της κυβέρνησης με τους «θεσμούς» περιέχει άκρως αντεργατικά και αντιλαϊκά μέτρα που και προσωρινά δεν είναι και θα προστεθούν στα προηγούμενα αυξάνοντας εκθετικά τα δεινά για τους εργαζόμενους, για την εργατική-λαϊκή οικογένεια.

Μια ανάπτυξη που την πληρώνουμε με τη λεηλασία της ζωής μας αφού όλοι μας (εργαζόμενοι ιδιωτικού και δημοσίου, αυτοαπασχολούμενοι, συνταξιούχοι) θα δούμε για μια ακόμη φορά το εισόδημα να μειώνεται και μάλιστα κατά ένα ή και δύο μισθούς ετησίους και τα δικαιώματά μας να περιορίζονται:

* Με τη μείωση του αφορολόγητου, ακόμη και για όσους έχουν μηνιαίο εισόδημα 400 ευρώ.

* Με το νέο “τσεκούρεμα” σε συντάξεις

* Με τη μείωση των επιδομάτων (π.χ. ανθυγιεινής εργασίας, θέρμανσης κλπ)

* Με την επέκταση των ιδιωτικοποιήσεων (ξεπούλημα ΔΕΗ, Συγκοινωνίών, νερού κλπ)

* Με τα νέα προνόμια και τις διευκολύνσεις για το κεφάλαιο

* Με το “ξήλωμα” της κυριακάτικης αργίας που θα πετάξει μια και καλή εκτός αγοράς τους αυτοαπασχολούμενους.

* Με το χτύπημα στα συνδικαλιστικά δικαιώματα, στο δικαίωμα στην απεργία που μπαίνει στο στόχαστρο.

Κανείς μας δε θα τη γλιτώσει. Κανείς δε θα μείνει ανέπαφος.

Τα μέτρα αυτά αποτελούν απαίτηση της πλουτοκρατίας και τα περιβόητα «αντίμετρα», που προβάλλουν είναι για να μας ρίξουν στάχτη στα μάτια, γιατί πάλι αυτούς έχουν αποδέκτες. Τα “αντίμετρα” της εξαθλίωσης είναι το τυράκι στη φάκα, αφού ο φτωχός θα πληρώνει το φτωχότερο και ο πλούσιος θα γίνεται πλουσιότερος!

Η πρόσφατη παρέμβαση του ΣΕΒ ήταν αποκαλυπτική! Τα αφεντικά ξεσκέπασαν το πολιτικό τους προσωπικό, λέγοντας ωμά ότι η ανάπτυξη και οι ανάγκες της καπιταλιστικής οικονομίας δε «σηκώνουν» σταθερές εργασιακές σχέσεις και ΣΣΕ, όπως τις γνωρίζαμε! Απαιτούν να μειωθούν τώρα οι συντάξεις, να επεκταθούν οι εργασιακές σχέσεις λάστιχο και οι μισθοί πείνας. Απαιτούν ακόμα πιο φθηνούς εργάτες στις μηχανές τους.

Και δεν πρόκειται να σταματήσουν αν δεν τους σταματήσουμε, νομοθετούν την πιο άγρια εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης με περιορισμό των συνδικαλιστικών ελευθεριών και δικαιωμάτων, με πιο αντιδραστικές παρεμβάσεις στην εργατική νομοθεσία που αφορούν απολύσεις, ανταπεργία, θεσμοθέτηση «ειδικών οικονομικών ζωνών», επιδότηση του εργοδότη αντί του ανέργου, δουλειά μέχρι τα βαθιά γεράματα. Τέτοια μέτρα, εξάλλου, προωθούνται σε όλες τις καπιταλιστικές χώρες καθώς και στην ΕΕ, συνθέτοντας τις «βέλτιστες ευρωπαϊκές πρακτικές».

Η συμμετοχή στην σημερινή απεργία και τις απεργιακές συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ είναι η πρώτη απάντηση, τα αυριανά απογευματινά συλλαλητήρια η άμεση συνέχεα. Η ένταση της προετοιμασίας και η οργάνωση νέων ταξικών αγώνων, με όλες τις μορφές, το διαρκές μας καθήκον.

Μπροστά στις εξελίξεις, είναι αναγκαίο να αποτελέσει η σημερινή γενική απεργία το έναυσμα για περισσότερους να ξεκολλήσουν, να κάνουν το βήμα, να εκφράσουν αγωνιστικά, ταξικά τη δυσαρέσκειά τους για την πολιτική που τους καταδικάζει σε θυσίες δίχως τέλος. Κυρίως αυτοί που ταλαντεύονται και αναμετρούνται με τους δισταγμούς και το φόβο. Να πιάσουν επαφή με τη συνδικαλιστική τους οργάνωση, να δυναμώσουν τους δεσμούς εκεί που υπάρχουν.

Να συνταχθούν με τη γραμμή πάλης που διεκδικεί ανάκτηση των απωλειών, παλεύοντας για την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών, που είναι ώριμο και αναγκαίο να συμβεί, αλλά σκοντάφτει στην καπιταλιστική εξουσία και ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, στην οργάνωση της οικονομίας με κριτήριο το κέρδος των λίγων, που παράγεται με τον ιδρώτα και την εκμετάλλευση της συντριπτικής πλειοψηφίας των εργαζομένων.

Η αναμέτρηση με την πολιτική του κεφαλαίου, της κυβέρνησης και των κομμάτων που την υπηρετούν δεν είναι «κατοστάρι», το τρέχεις και ξεμπερδεύεις, αλλά ένας δύσκολος, απαιτητικός αγώνας δρόμου, που πρέπει να τον τρέξουμε γι’ αυτό χρειάζεται σχέδιο, οργάνωση και επιμονή. Χρειάζεται πάνω απ’ όλα, μέσα από κάθε μάχη, να γίνονται βήματα στην ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, στη συγκρότηση και την ενίσχυση της Κοινωνικής Συμμαχίας. Να δυναμώνει το ρεύμα στο κίνημα που παλεύει σε αντικαπιταλιστική – αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση, για την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών. Η συμβολή σ’ αυτόν το σκοπό αποτελεί κριτήριο για την αποτίμηση και της σημερινής απεργίας και κάθε αγώνα στη συνέχεια.

Καμία αναμονή, καμία ανοχή! Όλοι στον αγώνα σε κάθε χώρο δουλειάς, εργοστάσιο το εργοστάσιο, γραφείο το γραφείο, γειτονιά τη γειτονιά, στα χωριά, παντού! Μόνο αυτός ο δρόμος υπάρχει για τους εργαζόμενους!

Η αντεργατική – αντιλαϊκή βαρβαρότητα δεν έχει τέλος, αν δεν την σταματήσουμε με τη δύναμη της οργάνωσής μας, με την απόφασή μας να την ανατρέψουμε! Με την σημερινή πανεργατική – πανελλαδική απεργία, με τα αυριανά απογευματινά συλλαλητήρια, στην Κεντρική Πλατεία στις 7:30 μμ απαντάμε στην αντεργατική πολιτική κυβέρνησης – κεφαλαίου – ΕΕ και των αστικών κομμάτων που την στηρίζουν.

Το εργατικό κίνημα και το πιο πρωτοπόρο κομμάτι του είμαστε εδώ! Και δεν το βάζουμε κάτω!

Δημιουργούμε προϋποθέσεις κλιμάκωσης. Για να εμποδίσουμε τα νέα βάρβαρα αντεργατικά σχέδιά τους, για να ανακτήσουμε όσα μας αφαίρεσαν τα τελευταία χρόνια.

131 χρόνια μετά το αίτημα για οκτάωρο, υπάρχουν όλες οι δυνατότητες να δουλεύουν λιγότερες ώρες, να απολαμβάνουμε περισσότερα, να υπάρχει ελεύθερος χρόνος με δυνατότητα για πολιτισμό, μόρφωση, συμμετοχή στην κοινωνική οργάνωση, ανέβασμα του βιοτικού και πνευματικού επιπέδου των ανθρώπων. Με δωρεάν υγεία υψηλού επιπέδου και παιδεία για όλους, με στέγη για όλους, δουλειά με δικαιώματα για όλους. Εμείς παράγουμε όλο τον πλούτο σε μας ανήκει και τον διεκδικούμε. Δεν συμβιβαζόμαστε με τίποτα λιγότερο!

Πάμε κόντρα σε όλες εκείνες τις δυνάμεις που έχουν συμφέρον να υπερασπίζονται αυτό το σάπιο σύστημα. Πάμε κόντρα στις δυνάμεις που στήνουν αναχώματα, είτε προβάλλοντας ως αλλαγή την κυβερνητική εναλλαγή στην εξουσία των μονοπωλίων, είτε προβάλλοντας ως στόχο των εργατών τα συμφέροντα τμημάτων του κεφαλαίου για αλλαγή νομίσματος χωρίς ριζικές αλλαγές στην οικονομία και την κοινωνία. Ανάμεσά τους, θλιβεροί υπερασπιστές του εκμεταλλευτικού συστήματος, είναι οι ηγεσίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ και οι κατά τόπους και κλάδους παρατρεχάμενοί τους. Έχουν καθοριστική ευθύνη για τη σημερινή κατάσταση του συνδικαλιστικού-εργατικού κινήματος, τη δυσκολία στην οργάνωση του, στην απάντηση του, στην μοιρολατρία και την ηττοπάθεια.

Για το ΠΑΜΕ η ανασύνταξη του συνδικαλιστικού-εργατικού κινήματος δεν είναι σύνθημα αλλά ζήτημα ζωτικής ανάγκης, για το σήμερα, για το μέλλον! Εμείς θέλουμε κίνημα μαζικό, μαχητικό, με ποδάρια στους χώρους δουλειάς, με προσανατολισμό ενάντια στα μονοπώλια και τις κυβερνήσεις τους, την Ευρωπαϊκή τους Ένωση.

Μέλλον και προοπτική δε μπορεί να υπάρχει χωρίς τον παραγωγό του πλούτου, την εργατική τάξη.

Οι αγώνες της εργατικής τάξης σε κάθε περίοδο είναι οι μόνοι που έφεραν σε δύσκολη θέση τους εκμεταλλευτές και αμφισβήτησαν την κυριαρχία και την εξουσία τους. Γιατί η εργατική τάξη όχι μόνο μπορεί να καταργήσει την καπιταλιστική σκλαβιά, αλλά και να κτίσει μια νέα κοινωνία χωρίς αυτούς και τον παρασιτισμό τους.

Αυτό ακριβώς τρέμουν οι εκμεταλλευτές όλου του κόσμου! Ο φόβος τους πρέπει να γίνει όπλο για την εργατική τάξη. Δεν είναι παντοδύναμοι, δεν είναι ανίκητοι μπροστά στην οργανωμένη δύναμη του λαού.

Στον κόσμο της φτώχειας, των συσσιτίων και της μετανάστευσης που διαμορφώνουν, στον κόσμο όπου πεινά και ο εργαζόμενος και ο άνεργος, στον κόσμο που μας θέλει δούλους, μόνος τρόπος να υπερασπίσουμε τη ζωή μας είναι στο δρόμο. Εκεί θα δείξουμε τη δύναμή μας, εκεί θα κριθεί η μάχη και το δίκιο μας. Ο,τι διεκδικήσαμε εκεί το κερδίσαμε, στο δρόμο. Ο,τι αποκρούσαμε, εκεί το πετύχαμε, στο δρόμο.

Καμιά ανοχή και νομιμοποίηση της βάρβαρης πολιτικής τους.

Νόμος είναι το δίκιο μας! Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη!

Συνεχίζουμε!