Η Δήμητρα Καραγιάννη, Συνεκδότρια του Περιοδικού «Παρέμβαση» και Υπεύθυνη Δράσεων, συνομιλεί στο culturepoint.gr με τον Κωνσταντίνο Μανίκα, με αφορμή την συμπλήρωση 37 χρόνων από την έκδοση του περιοδικού.
37 χρόνια παρουσίας της “Παρέμβασης”. Πώς προέκυψε η ιδέα για ένα νέο λογοτεχνικό περιοδικό;
Η Παρέμβαση ξεκίνησε ως μια ιδέα του πατέρα μου, Β.Π.Καραγιάννη, το 1984. Αρχικά ήταν ένα έντυπο κοινωνικού και πολιτικού χαρακτήρα, είχε τη μορφή εφημερίδας και ο στόχος της ήταν να «παρεμβαίνει» στα κοινωνικοπολιτικά πράγματα (εξ ου και ο τίτλος της…) Προφανώς γιατί αυτή ήταν η ανάγκη της εποχής και των ανθρώπων. Σταδιακά, όμως, άρχισε να αποκτά περισσότερο λογοτεχνικό περιεχόμενο, μέχρι που εξελίχθηκε σε ένα αμιγώς λογοτεχνικό περιοδικό.
Πώς κατορθώσατε να διατηρήσετε ένα λογοτεχνικό περιοδικό, μέσα από τόσες δυσκολίες στην πορεία του χρόνου;
Δεν ήταν εύκολο. Έχω πολλές αναμνήσεις από τα παιδικά μου χρόνια, με τον πατέρα μου και την «παρέα» της Παρέμβασης, να διπλώνουν το καινούριο φύλλο, κι εγώ να κολλάω επάνω τα αυτοκόλλητα με τις διευθύνσεις. Κάποτε η κυκλοφορία του περιοδικού ήταν μια έντονα χειρωνακτική διαδικασία. Κι ακόμα είναι σε κάποιο βαθμό. Το περιοδικό, λοιπόν, άντεξε χάρη στην προσωπική εργασία του πατέρα μου, στην αυτοθυσία του, κυρίως χάρη στην αγάπη του για τη λογοτεχνία. Το βασικότερο θα έλεγα πως είναι η επιμονή και η υπομονή, που κάνει τον άνθρωπο να βρίσκει ή να εφευρίσκει τρόπους για να ξεπερνάει τις δυσκολίες.
Τι έχει αλλάξει στον πολιτισμό μας κι αντίστοιχα στο περιοδικό μέσα σε αυτές τις σχεδόν τέσσερις δεκαετίες;
Πάρα πολλά. Μέσα στα 37 αυτά χρόνια η Παρέμβαση άλλαξε θεματολογία, μορφή και αισθητική. Αυτό που έμεινε σταθερό είναι η αντοχή της στο χρόνο. Αλλά και στον πολιτισμό έχουν αλλάξει πολλά. Η οπτική, η τάση, οι τρόποι, οι προτεραιότητες, τα ενδιαφέροντα… όλα όσα αλλάζουν αναπόφευκτα με την αλλαγή των εποχών. Ο πολιτισμός είναι καθρέφτης της κοινωνίας, επομένως ό,τι αλλάζει σ’ αυτήν, αντικατοπτρίζεται στην πολιτιστική δημιουργία. Ιδιαίτερα το διαδίκτυο έφερε έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο σκέψης και ζωής. Μέσα στις τέσσερις αυτές δεκαετίες πολλά έντυπα περιοδικά αντικαταστάθηκαν από ηλεκτρονικά. Η Παρέμβαση, παρόλα αυτά, διατηρεί τον έντυπο χαρακτήρα της, ακολουθώντας όμως τις επιταγές της εποχής και την εξέλιξη της τεχνολογίας.
Γιατί έχουμε ανάγκη από έντυπες προσπάθειες όπως η “Παρέμβαση” στην ψηφιακή εποχή;
Γιατί το έντυπο έχει διάρκεια στο χρόνο.
Γιατί δίνει αξία στη λογοτεχνία.
Γιατί διατηρεί ζωντανό κάτι από το ιδανικό μας παρελθόν.
Γιατί έχουμε ανάγκη από αντιστάσεις.
Γιατί μόνο ξεφυλλίζοντας ένα βιβλίο ή ένα περιοδικό, μπορείς να νιώσεις τη γοητεία του.
Ποια είναι τα σχέδια σας για τα επόμενα βήματα και τις επόμενες δράσεις;
Πρόθεσή μας είναι το περιοδικό να συνεχίσει την πορεία του, όπως τα προηγούμενα χρόνια, να βελτιωθεί, να ανοιχτεί σε περισσότερους ανθρώπους, να συνεχίσει να αποτελεί σημείο αναφοράς για τη λογοτεχνία, τρόπο και «τόπο» έκφρασης. Στο επίπεδο των δράσεων –εφόσον η Παρέμβαση είναι ταυτόχρονα ένας φορέας πολιτισμού που πραγματοποιεί εκατοντάδες δράσεις- φιλοδοξούμε να συνεχίσουμε με την ίδια δυναμική, με γνώμονα την προσφορά στη λογοτεχνία και τον πολιτισμό γενικότερα.
Θα συνεχιστούν οι ειδικές εκδοτικές προσπάθειες, όπως πχ αυτή για τη Μικρασιατική Καταστροφή, και για άλλα μεγάλα γεγονότα;
Θέλουμε να συνεχιστούν αυτού του είδους οι εκδόσεις. Διότι στόχος είναι οι δράσεις και οι εκδόσεις της Παρέμβασης να αναδεικνύουν σπουδαία θέματα, να αφήνουν πίσω τους ένα απτό αποτέλεσμα, ένα αποτύπωμα, κάτι που να έχει διάρκεια και αξία.
Με ποιο τρόπο μπορεί ο Πολιτισμός να καταστεί ξανά η προμετωπίδα αυτής της χώρας;
Θεωρώ τον πολιτισμό μεγάλη δύναμη∙ διέξοδο, τρόπο και μέσο∙ παράγοντα ανάπτυξης και πυξίδα. Η Ελλάδα -μια χώρα με τόσο πλούσιο λαϊκό, λόγιο και σύγχρονο πολιτισμό- έχει κάθε δυνατότητα και κάθε λόγο να στηρίξει την αναπτυξιακή της πολιτική στον πολιτισμό. Διότι ο πολιτισμός μπορεί να εκφράσει όλες τις ανάγκες της κοινωνίας και να συμβάλει στην αντιμετώπιση ποικίλων ζητημάτων, με τρόπο ευρύ, ανθρωπιστικό και πρακτικό: στον τομέα της παιδείας, του περιβάλλοντος, της εργασίας, της οικονομίας, του τουρισμού κ.ά. Αυτό, βέβαια, προϋποθέτει ο πολιτισμός να γίνει προτεραιότητα, να ενισχυθεί σε εθνικό και τοπικό επίπεδο και να διαμορφωθεί ένα πλάνο που θα τον τοποθετεί στο κέντρο της στρατηγικής πολιτικής της χώρας.
(Φωτογραφία: Δημήτρης Βαβλιάρας)
Θεά!!