Η περίπτωση του ορυχείου της Βεύης μπορεί εύκολα να δώσει μια θέση στην Ελλάδα στο βιβλίο Γκίνες με δεδομένο ότι κυβερνήσεις δύο κομμάτων και συνολικά πέντε υπουργοί Aνάπτυξης και Eνέργειας δεν κατάφεραν επί δέκα χρόνια να ολοκληρώσουν έναν διαγωνισμό μίσθωσης του ορυχείου της περιοχής σε ιδιώτη επενδυτή.
Κατά το παρελθόν την εκμετάλλευσή του είχε η εταιρεία ΒΙΟΛΙΓΝΙΤ (Κ. Βαρβούτης), αλλά μετά την πτώχευσή της το λιγνιτωρυχείο περιήλθε στο Ελληνικό Δημόσιο, μένοντας ανενεργό για 15 περίπου χρόνια.
Η πρώτη προκήρυξη του διαγωνισμού έγινε στις 24 Μαΐου 2006, επί υπουργίας Δημήτρη Σιούφα. Ωστόσο στην ουσία διεξήχθησαν δύο διαγωνιστικές διαδικασίες, καθώς μετά το 2009 ο τότε υφυπουργός ΠΕΚΑ Γιάννης Μανιάτης, προχώρησε σε ακύρωση του πρώτου διαγωνισμού και στην προκήρυξη δεύτερου με διαφορετική μεθοδολογία.
Εν τέλει και μετά την εκδίκαση προσφυγής στο ΣτΕ κατά του κύρους του διαγωνισμού, ο πρώην υφυπουργός ΠΕΚΑ Μάκης Παπαγεωργίου επικύρωσε τον Αύγουστο του 2013 τα πρακτικά της επιτροπής αξιολόγησης η οποία είχε οριστεί τον Μάρτιο του 2010 με επικεφαλής τον καθηγητή Παναγιώτη Μητρόπουλο.
Το Δεκέμβριο του 2014 ο Γιάννης Μανιάτης που εν τω μεταξύ είχε γίνει Υπουργός ΠΕΚΑ, υπέγραψε σύμβαση με την πλειοδότρια εταιρεία ΑΚΤΩΡ, που ουδέποτε όμως κυρώθηκε από τη Βουλή. Μεσολάβησαν οι εκλογικές αναμετρήσεις, και η συγκεκριμένη σύμβαση δεν επικυρώθηκε ποτέ, κάτι που είναι απαραίτητο για να ολοκληρωθεί η διαδικασία.
Για να περπατήσει η συνεργασία ΔΕΗ-CMEC στη νέα εταιρεία που θα δημιουργηθεί για την περιοχή της Μελίτης, προϋπόθεση αποτελεί να έχουν οι εμπλεκόμενοι την εκμετάλλευση του ορυχείου της “μεγάλης Βεύης” (αποτελεί το 60% του συνολικού κοιτάσματος) ώστε να εισφέρουν το asset αυτό, το οποίο είναι εντελώς απαραίτητο για την τροφοδοσία των μονάδων, στο κοινό εταιρικό σχήμα.
Τα αποθέματα της Βεύης υπολογίζονται σε περίπου 90 εκατομμύρια τόνους και μπορούν να καλύψουν τη λειτουργία μιας μονάδας για περίοδο 30 ετών. Το ορυχείο ωστόσο, που παραμένει εγκαταλειμμένο επί μακρόν, παρουσιάζει σοβαρά προβλήματα, όπως, αυτοανάφλεξη του λιγνίτη, και διάβρωση εδαφών, με άμεσο κίνδυνο να γίνουν κατολισθήσεις εντός αυτού.
Όταν είμαστε το μόνο κρατίδιο που λειτουργεί ταυτόχρονα με κομμουνισμό (υπέρογκο δημόσιο, με αναξιοκρατία και με διαδικασίες και νοοτροπίες δεκαετίας 60) και δήθεν καπιταλισμό, να είστε σίγουροι ότι τα χειρότερα είναι μπροστά μας…