Μια πρώτη καταγραφή της φετινής σεζόν στο επιτραπέζιο ροδάκινο πραγματοποιεί μιλώντας στην «ΥΧ» ο πρόεδρος του ΑΣΕΠΟΠ Βελβεντού, Νίκος Κουτλιάμπας, μεταφέροντας την απογοήτευσή του για την έκβασή της. Ο ίδιος εξηγεί τους λόγους που χάθηκε η ευκαιρία που παρουσιάστηκε με τους Ισπανούς, ενώ στηλιτεύει τη νοοτροπία παραγωγών και επιχειρηματιών, που μαζί με την απουσία ελέγχων από το κράτος, οδηγεί το προϊόν σε απαξίωση.
Πώς εξελίχθηκε η χρονιά; Τι σας μεταφέρει ο απλός αγρότης;
Ο απλός αγροτικός κόσμος είναι έντονα προβληματισμένος από την οικονομική κρίση. Υπάρχει μια κατήφεια, μια απογοήτευση και μια πεποίθηση ότι η κατάσταση δεν πρόκειται να αλλάξει. Κατ’ αρχάς, το κόστος παραγωγής έχει αυξηθεί τρομακτικά.
Σε ό,τι αφορά την περιοχή μας, στον Βελβεντό Κοζάνης, τα έξοδα του παραγωγού την περσινή σεζόν ήταν 1.000 ευρώ/στρέμμα. Φέτος, έχουν ανέλθει στα 1.500, δηλαδή μιλάμε για ποσοστό αύξησης 50%. Υπάρχει, λοιπόν, αυτό το δεδομένο.
Δεύτερον, έχουμε ένα καλοκαίρι που έχουν διαλυθεί τα πάντα από τον καιρό. Μετά τις παγωνιές και τις χαλαζοπτώσεις, βρέχει επί τρεις εβδομάδες. Κάθε απόγευμα, βρέχει από λίγα λεπτά έως ώρες ολόκληρες. Αυτό δεν έχει ξαναγίνει, με αποτέλεσμα οι ποσότητες στο επιτραπέζιο ροδάκινο από εδώ και στο εξής να είναι ελάχιστες.
Υπάρχουν βέβαια στα ψυγεία παλιά ροδάκινα από άλλες περιοχές, αλλά προκύπτει το ερώτημα κατά πόσο κάποια από αυτά είναι εμπορεύσιμα. Αυτήν τη στιγμή, κάποιες περιοχές δεν έχουν άλλα ροδάκινα και άλλες, όπως στην Κοζάνη, έχουν ακόμα παραγωγή. Τέλος, σοβαρό πρόβλημα είναι ότι σημειώνεται υποκατανάλωση πανευρωπαϊκά.
Τελικά, τι συνέβη και δεν αξιοποιήθηκε η ευκαιρία με τη μειωμένη παραγωγή των Ισπανών;
Παρά το γεγονός ότι η Ισπανία είχε τις μεγαλύτερες ζημιές των τελευταίων χρόνων, κατάφερε να διατηρήσει τις αγορές της γιατί αγόραζαν ελληνικά ροδάκινα από Πέλλα και Ημαθία μέχρι πριν από έναν μήνα, τα συσκεύαζαν στη χώρα τους και τα πουλούσαν ως ισπανικά.
Για ακόμα μία φορά, αποδείχθηκε ότι πολλοί στην Ελλάδα ενεργούν αλόγιστα. Όπως γίνεται με το ακτινίδιο, έτσι έγινε φέτος και με το ροδάκινο. Μετά από ένα σημείο, τον Αύγουστο, όταν οι Ισπανοί είχαν κάνει τη δουλειά τους, οι δικοί μας διαπίστωσαν ότι πλέον δεν μπορούν να πουλήσουν. Η κατάσταση με τους χιλιάδες μεμονωμένους παραγωγούς δεν είναι βιώσιμη.
Αν δεν υπάρξει συνεργατισμός, με οργανώσεις σωστές και υγιείς, κάθε χρόνο θα έχουμε τα ίδια. Υπάρχουν οργανώσεις στα χαρτιά που έχουν σφραγίδα, αλλά στην πράξη είναι μεσίτες.
Τελείωσε, δηλαδή, η χρονιά για φέτος. Ποιες οι προοπτικές γενικότερα για το επιτραπέζιο ροδάκινο;
Η χρονιά για τα ροδάκινα σχεδόν τελειώνει σε μια αγορά δύσκολη, στην οποία έχουν μπει προϊόντα κακής ποιότητας. Το κράτος είναι ανύπαρκτο, ο καθένας κάνει ό,τι θέλει. Από εκεί και πέρα, χρειάζεται συνείδηση και παιδεία. Από όταν σταμάτησαν οι έλεγχοι και οι περιορισμοί και υποτίθεται ότι η αγορά θα αυτορρυθμιζόταν, η κατάσταση είναι ανεξέλεγκτη.
Όταν παίρνει κάποιος 1 ευρώ το προϊόν, το πουλάει 1,20 και ο τελικός πωλητής το διαθέτει 3 ευρώ, δεν πρόκειται να υπάρχει υγεία σε αυτή την ιστορία. Δεν μπορεί να συνεχίσει να πωλείται και να καλλιεργείται με αυτές τις συνθήκες το ροδάκινο. Καλλιεργείται, συγκεντρώνεται και πωλείται σε λάθος βάση. Με τι έλεγχο και με ποια κριτήρια; Για να πάνε χωρίς παραστατικά στη Σερβία και στη Ρουμανία; Ή για να καταστραφεί ο κλάδος και κάποιοι να ενδιαφέροντα απλώς να εισπράξουν de minimis;
ypaithros.gr
