Από την διήγηση ενός φίλου :
‘’ Ηταν Παρασκευή πρωϊ , ώρα 12. Η τρόϊκα της παρέας συναντήθηκε για να πάει για φαγητό στη λέσχη , φακές. Καθώς πλησίασαν στο κτίριο του Πολυτεχνείου είδαν πολλούς φοιτητές στα παράθυρα όπως τα χελιδόνια στα σύρματα , να φωνάζουν συνθήματα κατά της δικτατορίας. Ο βιαστικός της παρέας πρότεινε να μπούν κι αυτοί αμέσως , όμως ο γνωστικός πρότεινε να πάνε πρώτα για φαγητό και μετα να μπούν ,όπως κι έγινε και μπήκαν χορτάτοι.
Στο μέσα χώρο μια διαρκής συνέλευση σε εξέλιξη με ομιλητές , ανακοινώσεις , συνθήματα , τραγούδια. Το πάθος , η ορμή , η αλληλεγγύη , η σύμπνοια , η συντροφικότητα , έκδηλα στον καθένα. Υπήρχε κοινός σκοπός , στόχος που τους ένωνε όλους : Nα πέσει η χούντα , ο Παπαδόπουλος. Κι απ΄ έξω πολίτες με αυτοθυσία να κουβαλάνε τρόφιμα για τους από μέσα καταληψίες , με κίνδυνο να συλληφθούν , να φυλακισθούν, να βασανισθούν, να εξορισθούν, άνδρες και γυναίκες. Γνήσια λαϊκή συμπαράσταση , Λαός και νεολαία ΕΝΑ.
Στους γύρω χώρους και σε μικρή απόσταση καραδοκούσαν οι ασφαλίτες , όπως οι ύαινες , να δούν ποιοί είναι μέσα , να βγεί κανείς να τον συλλάβουν και να δράσουν με τις άνωθεν εντολές. Κι αλίμονο όποιον συνελάμβαναν , όλο το μένος και τα κομπλεξικά τους συμπλέγματα τα εκδήλωναν με τον χειρότερο τρόπο , βρισιές , απειλές , απάνθρωπα βασανιστήρια,βιαστές της ανθρώπινες αξιοπρέπειας!!Κι ο περίλυπος Πρύτανης « εγγυητής » της ασφαλούς εξόδου των καταληψιών και πενήντα μέτρα μακρύτερα να γίνονται συλλήψεις και βασανισμοί ‘’
Τη νεολαία τη διακρίνει διαχρονικά η απλότητα , το θάρρος , η μαχητικότητα , η απουσία του οικονομικού συμφέροντος, η αγνότητα, τα υψηλά ιδανικά για μια κοινωνία με ισότητα , δικαιοσύνη , αλληλεγγύη , για παιδεία και υγεία για όλους , για μια κοινωνία ελεύθερη και δημοκρατική , για μια Πατρίδα ανεξάρτητη.
Αυτή η νεολαία δε φυλακίζεται , δε μπαίνει σε καλούπια. Πρέπει να είναι ελεύθερη , όχι ασύδοτη , ΕΛΕΥΘΕΡΗ , χωρίς νόμους πλαίσια που αλλάζουν κάθε χρόνο και δεν ερωτώνται οι φοιτητές και οι καθηγητές , χωρίς αστυνομίες στους χώρους εκπαίδευσης , η θέση της Αστυνομίας είναι στις γειτονιές για να προστατεύουν τους πολίτες , δε μπορεί ο νεαρός αστυνομικός να αστυνομεύει τον φοιτητή αδερφό , αυτό είναι ξεφτίλα !!!.
Η 17 Νοέμβρη είναι ένας απ τους πολλούς σταθμούς του διαρκή αγώνα της νεολαίας και του κάθε πολίτη , για μια κοινωνία ελεύθερη , δίκαιη , δημοκρατική , με εμπιστοσύνη στους θεσμούς που λειτουργούν προς όφελος της κοινωνίας , χωρίς αυταρχισμούς και ηλίθιους περιορισμούς , που στόχο έχουν τη φίμωση του πολίτη , την καλλιέργεια του φόβου και της υποταγής.
Μια κοινωνία με πολίτες φοβισμένους , τρομοκρατημένους , αδιάφορους , δε μπορεί να έχει μέλλον , σε τέτοιες συνθήκες καραδοκεί ο φασισμός κι η Δημοκρατία έχει υποχρέωση να εξαλείψει το φόβο , την τρομοκρατία , την αδιαφορία του πολίτη , να τους εμπνεύσει το θάρρος , την αγωνιστικότητα , την αγάπη προς το συνάνθρωπο , για μια κοινωνία ΟΛΟΙ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ κι όχι ο καθένας για τον εαυτό του. Σ΄ αυτή τη διαρκή πάλη η νεολαία του κάθε Νοέμβρη πρέπει και οφείλει να είναι μπροστάρης αρκεί ΕΜΕΙΣ ΟΛΟΙ να της έχουμε εμπιστοσύνη και να τη στηρίζουμε.
Το γαρύφαλλο είναι το σύμβολο του αγώνα , σε όλους μας μία είναι η υπόσχεση : Ραντεβού σε κάθε 17 Νοέμβρη.
Συγχαρητηρια Βασιλη.
Ομως, η προτελευταια παραγραφος ειναι, νομιζω, αυτη που εκφραζει το πραγματικο νοημα του πολυτεχνειου το ’73.