Η εγγραφή του Τρανού Χορού της Βλάστης στον Αντιπροσωπευτικό Κατάλογο της Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς της Ανθρωπότητας (UNESCO) είναι γεγονός. Μάλιστα ο φάκελος υποψηφιότητας απέσπασε τα επαινετικά σχόλια από το αρμόδιο όργανο της Διακυβερνητικής Επιτροπής της Σύμβασης.
Ο φάκελος υποψηφιότητας ήταν αποτέλεσμα συλλογικής και καθολικής συνεργασίας της Κοινότητας Βλάστης και όλων των Συλλόγων Βλατσιωτών (Βόλου, Θεσσαλονίκης, Καστοριάς, Λάρισας, Πτολεμαΐδας) Η συμβολή όμως του Βλατσιώτη Γιώργου Κίκκη που ζει και εργάζεται στην Αθήνα υπήρξε καθοριστική. Πρωτοστάτησε και εργάστηκε με ακαταπόνητο ζήλο με εμμονή και πολύ αγάπη στήριξε και προώθησε τον σκοπό έχοντας στη φαρέτρα του την ερευνητική διάθεση, την πνευματική και γνωστική επάρκεια και τη βιωματική πραγματικότητα του «αντικειμένου».
Ο Σύλλογος των Βλατσιωτών της Λάρισας αισθάνεται την ανάγκη να του απευθύνει ένα από καρδιάς «Ευχαριστώ»!
Ανήμερα του πανηγυριού της Παναγίας του Δεκαπενταύγουστου στα καταπράσινα λιβάδια της Βλάστης φουστανελοφόροι άνδρες και λυγερόκορμες γυναίκες, στήνουν τον πατροπαράδοτο Τρανό Χορό . Τραγουδάνε τραγούδια της λεβεντιάς και της λευτεριάς.
Ο Τρανός Χορός της Βλάστης είναι συνδεδεμένος με γεγονότα και ζωντανές παραδόσεις, με ιδέες και δοξασίες. Αποτελεί εξαιρετική μαρτυρία σε μια πολιτιστική παράδοση και παραπέμπει σε κάποιον πολιτισμό που εξακολουθεί να υπάρχει.
Το σκηνικό του χωριού αγκαλιάζει τους χορευτές, δημιουργεί μια μυσταγωγία. Ο περιβάλλον χώρος εμπνέει το τραγούδι και μετατρέπεται σε παράθυρα μνήμης στο χρόνο και τα έθιμα.
Τα τραγούδια του τρανού χορού, είναι ένα είδος φωνητικού ρυθμικού διηγήματος που δημιουργείται και εκφράζεται εκατοντάδες χρόνια σ΄ αυτό τον τόπο. Έχουν μια οργανική λειτουργία μέσα στο χορό , έχουν μια λυρική λαϊκή αφηγηματικότητα που στους στίχους τους έχουν κατασταλάξει η θημοσοφία, η πίκρα, η εγκαρτέρηση, η ελπίδα.
Η γλώσσα των τραγουδιών του Τρανού Χορού αναδύεται κυματιστή, εύπλαστη, με ρυθμό και απαράμιλλη ζωντάνια.
Οι φωνές υψώνονται δυνατές, αρμονικές, χωρίς τη συνοδεία μουσικών οργάνων. Τα λόγια αφηγηματικά, απέριττα αλλά και στολισμένα , λόγια συμβολικά. Τραγούδια με εικονοπλαστικούς στίχους, με ύφος μπολιασμένο με τη δωρικότητα και την εσωτερικότητα.
Ο Τρανός Χορός για μας τους Βλατσιώτες είναι η ζωή μας, είναι η ψυχή μας. Θέλουμε κι η νέα γενιά των Βλατσιωτών, να μυηθεί στα ήθη και τα έθιμα του τόπου μας. Να μάθουν τα τραγούδια του Τρανού Χορού, που φαντάζει μεγαλόπρεπος και στην εκτέλεση και στο τραγούδι, βγαλμένο από τους τίμιους αγώνες του Έλληνα. Με ξεχωριστή διάθεση και προθυμία τρέχουμε όλοι να «πιαστούμε» στον Τρανό Χορό που σε κάνει να νιώθεις ένα ρίγος να διαπερνά το κορμί σου.
Στεκόμαστε με σεβασμό και θαυμασμό μπροστά στον Τρανό Χορό και στο τραγούδι του, τους στίχους του οποίου λίγοι ποιητές του κόσμου μπόρεσαν να ξεπεράσουν ως προς την απλότητα και το πηγαίο αίσθημα.
Αυτό το έθιμο του γενέθλιου τόπου μας έχει ριζώσει βαθιά στις καρδιές των Βλατσιωτών. Με την καταγραφή του στον κατάλογο της UNESCO αποτελεί πλέον στοιχείο προστασίας, μελέτης, διαφύλαξης και προβολής.
Σύλλογος Βλατσιωτών Νομού Λάρισας
Είναι να απορεί κανείς με την κυρία του συλλόγου που υπογράφει αυτό το κείμενο. Τι ακριβώς είναι αυτό που έκανε για το δελτίο και για τον φάκελο της Άυλης ο Κος Κίκης και αναφέρθηκε μόνον αυτός ονομαστικά και όχι μόνον οι δύό που πραγματικά κόπιασαν, ο Δημήτρης Μπάγκαβος και Γλυκερία Πατσίκα; Κρίμα.