Λόγω μη καταβολής κοινοχρήστων δαπανών, οι πολυκατοικίες  «γονατίζουν». Δημιουργείται ζήτημα εύρυθμης λειτουργίας τους.

          Υπάρχουν πολίτες  που δυσκολεύονται να καταβάλουν  τις κοινόχρηστες δαπάνες που τους αναλογούν, λόγω πραγματικών  οικονομικών δυσχερειών. Είναι οι αδυνατούντες. Υπάρχουν όμως και πολίτες που, ενώ μπορούν, δεν τις πληρώνουν από  αμέλεια, αδικαιολόγητη άρνηση ή δυστροπία. Είναι οι μη αδυνατούντες.

            Ορθό το υπάρχον νομικό πλαίσιο, αλλά δεν εξαρκεί.

            Δικαστική διεκδίκηση κατά των  αδυνατούντων.

             Στους Νεκρικούς διαλόγους  231.2  ο Λουκιανός  παρουσιάζει τον νεκρό  κυνικό φιλόσοφο Μένιππο (3^ος  αιώνας π.Χ.) να συνομιλεί  με τον πορθμέα Χάρωνα.  Ο Μένιππος λοιπόν συνοδευόμενος,  νεκρός ών, υπό του ψυχοπομπού Θεού Ερμή μεταφέρεται  υπό του Χάρωνα στην αντίπερα όχθη του Κάτω Κόσμου. Μετά το πέρασμα ο Χάρων αναζητεί από τον Μένιππο το πορθμείον, τα ναύλα για το πέρασμα. Ο Μένιππος δεν έχει τον οβολό προς αμοιβή του Χάρωνα και απαντά στον  πορθμέα του  Κάτω Κόσμου : «Ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος» .

            Εν ολίγοις (λόγοις), μηδέν εις το πηλίκον.

             Δικαστική διεκδίκηση  κατά των μη αδυνατούντων.

          Υφίσταται δυσκολία στη συγκέντρωση χρημάτων λόγω πρόσθετης επιβάρυνσης των υπολοίπων συνετών και συνεπών  ιδιοκτητών της πολυκατοικίας. Η ανάθεση δε του ρόλου του εισπράκτορα σε γραφεία διαχείρισης  κοινοχρήστων πολυκατοικιών δεν λύνει το ζήτημα, διότι τα γραφεία  αυτά δεν μπορούν να προβούν σε καμία άλλη ενέργεια πλην της όχλησης. Ένας οφειλέτης, που δεν θέλει να πληρώσει τις κοινόχρηστες δαπάνες του, θα αρνηθεί την πληρωμή  και  προς τον διαχειριστή της πολυκατοικίας του  και  προς τον υπεύθυνο του γραφείου διαχείρισης κοινοχρήστων.

            Εν ολίγοις, μονόδρομος  η δικαστική οδός.

            Προβληματισμός :

           Το νομικό πλαίσιο είναι ελλιπές. Δημιουργούνται προστριβές, εντάσεις, έριδες, διενέξεις μεταξύ των ιδιοκτητών-ενοίκων των πολυκατοικιών. Το ζήτημα είναι κοινωνικό. Η Πολιτεία φαίνεται να μην αντιδρά στην κατάσταση, όπως αυτή διαμορφώνεται.  Όμως θα αναγκαστεί να  κινηθεί νομοθετικά, αργά ή γρήγορα,  καθώς το ζήτημα αυτό βαίνει, και θα βαίνει, διαρκώς διογκούμενο.

Προτάσεις:

 Για τους αδυνατούντες  : Θα μπορούσε η  Πολιτεία, στα πλαίσια της κοινωνικής της πολιτικής,  να ενισχύει οικονομικά τους Δήμους  της χώρας  προκειμένου αυτοί να στηρίζουν τους εν λόγω δημότες τους  πληρώνοντας τις κοινόχρηστες  δαπάνες τους.  Θα ήταν ακόμη δυνατόν οι δήμοι  και χωρίς κρατική ενίσχυση, στα πλαίσια άσκησης δικής τους κοινωνικής πολιτικής, ένα μέρος των εσόδων που εισπράττουν από τους δημότες τους ή από άλλη πηγή π.χ. μισθώματα εκ μισθώσεων ακινήτων τους (κτηρίων, ακάλυπτων οικοπέδων, γαιών, δημοτικών εκτάσεων κ.λ.π.), να το διαθέτουν για τον εν λόγω σκοπό. Καταρτίζοντας  Πίνακα με τα ονόματα των εχόντων τις προϋποθέσεις δημοτών τους, θα μπορούν να καταβάλλουν τις αναλογούσες δαπάνες  απευθείας στον διαχειριστή (ή στο γραφείο διαχείρισης κοινοχρήστων) της πολυκατοικίας με την προσκόμιση  των οικείων αποδεικτικών εγγράφων.

Για τους μη αδυνατούντες :  Τη λύση θα πρέπει να βρει  η Πολιτεία. Ας δει η ίδια τι μπορεί να κάνει  επί, υπό τινος (πολίτη),  οφειλής ποσού κοινοχρήστων δαπανών υπερβαίνοντος ένα συγκεκριμένο όριο.

 Τα μη πληρωμένα ποσά από κοινόχρηστες δαπάνες  λειτουργούν  σαν ένα ζοφερό σύννεφο πάνω  από τις πολυκατοικίες, το οποίο  έχει καθοδική πορεία και προοδευτικά θα τις  «πνίξει».

Κάτι πρέπει να γίνει.

                                                                             7-2-2023