Τρεις αδερφές από την Κοζάνη «ρίχνουν» τα χαρτιά και «βλέπουν» το φλυτζάνι, για να δουν πότε θα έρθει ο δικός τους γαμπρός. Μαζί μ’ αυτές, αδημονεί και ο αδερφός τους, που πρέπει να τις αποκαταστήσει για να πάρει σειρά, παρόλο που ο άλλος τους αδερφός δεν τήρησε την οικογενειακή παράδοση και «κλέφτηκε» πρώτος. Και ενώ όλα μοιάζουν απογοητευτικά, η νεαρή και μοντέρνα ανιψιά τους, τους μυεί στον κόσμο του ίντερνετ και μέσω αυτού -αλλά και άλλων τεχνασμάτων, αρχίζουν να βρίσκονται οι λύσεις στα προβλήματα.
Πρόκειται για το σενάριο μιας ερασιτεχνικής θεατρικής παράστασης που ανέβηκε στο Μόναχο της Γερμανίας από Έλληνες μετανάστες που ζουν εκεί, το οποίο έγραψε μία συνταξιούχος εκπαιδευτικός από τη Βλάστη Εορδαίας, η Εύη Γρίβα.
«Ήρθα στο Μόναχο ως φοιτήτρια και συμπλήρωσα 50 χρόνια εδώ. Δούλεψα για 40 χρόνια στο ελληνικό λύκειο και τώρα είμαι συνταξιούχος. Η μεγάλη μου αγάπη, από τα μαθητικά μου χρόνια ακόμη, ήταν το θέατρο. Μου άρεσε να γράφω σάτιρες και δίναμε παραστάσεις με τους μαθητές μου στις σχολικές γιορτές», δηλώνει η κ. Γρίβα στο Αθηναϊκό/Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων. Μιλώντας μια μέρα με την αδερφή της στην Πτολεμαΐδα και ενώ αυτή της εξιστορούσε κάτι που αφορούσε σε μία κοινή τους γνωστή, της ήρθε η ιδέα για τη συγκεκριμένη παράσταση. «”Ακούς εκεί μαρ κουμπάρα; Να παρ’ν’ νύφη απ’ του ίντερνετ;”, μου είπε και αμέσως “είδα” μπροστά μου την κωμωδία “Γαμπρός από το ίντερνετ”», λέει.
To κοζανίτικο γλωσσικό ιδίωμα μάλιστα, πρωταγωνιστεί στο έργο, αφού όπως εκτιμά η κ. Γρίβα, οι διάλεκτοι και τα ιδιώματα θα πρέπει να διατηρηθούν και να καλλιεργούνται, γιατί αποτελούν κομμάτι της γλώσσας μας και της ταυτότητάς μας. «”Να φεύγ’ν τα κορίτσια, να φεύγ’ν”, λέει ο μεγάλος μας αδερφός, που περιμένει να παντρευτούμε για να μπορέσει να παντρευτεί κι αυτός. Εκείνη την εποχή τη γυναίκα την ήθελαν άβουλη, υποταγμένη, ανεπάγγελτη και γι’ αυτό έπρεπε να φύγει, διότι αποτελούσε βάρος για την οικογένεια», αναφέρει η κ. Γρίβα. «Με τη βοήθεια της ανιψιάς μας όμως, που εξοργίζεται όταν μας βλέπει με τα χαρτιά και το φλυτζάνι, βρίσκουμε γαμπρούς από το ίντερνετ, οι οποίοι θεωρούν ότι θα παντρευτούν αυτήν, αλλά τελικά έρχονται αντιμέτωποι με εμάς, τις παλιές τους αγαπημένες, που γνωριζόμασταν από τα νεανικά μας χρόνια», συμπληρώνει.
«Σας ηγάπον, αιμάτωνε η ψυχή μου οσάκις σας έβλεπον σκυμμένη εις τον αργαλειό σας», λέει ο συνταξιούχος δάσκαλος, που εμφανίζεται ατημέλητος, στραβοκουμπωμένος και μισοξυρισμένος, για να γνωρίσει την Κατερίνα. «Αχ… Κι εγώ σας ηγάπον αλλά ντρέπουμαν», απαντά η μία αδερφή, που αναμειγνύει την καθαρεύουσα με τα κοζανίτικα. «Ο Δημήτριος Δρογγίτης που υποδύεται τον έναν γαμπρό, μου έλεγε κατηγορηματικά ότι δεν μπορεί να μιλήσει στην καθαρεύουσα. Ήταν ωστόσο συμμαθητής μου και ήμασταν τα τελευταία παιδιά που διδαχτήκαμε την καθαρεύουσα στο λύκειο και τον βεβαίωνα ότι μπορεί. Όντως τα κατάφερε και προκάλεσε απίστευτο γέλιο με την ερμηνεία του», επισημαίνει η κ. Γρίβα.
«Ζητείται άνδρας ηθοποιός, που να μιλάει κοζανίτικα ή ηπειρώτικα»
Μετά τη σύλληψη της ιδέας του θεατρικού έργου, η κ. Γρίβα έπιασε αμέσως δουλειά με τα μέλη της ερασιτεχνικής θεατρικής ομάδας «50 και πλέον» του Μονάχου, η οποία ιδρύθηκε το 2020 από Ελληνίδες και Έλληνες άνω των 50 ετών, με σκοπό την προβολή κοινωνικών θεμάτων. «Οι περισσότεροι είναι συνταξιούχοι και επειδή τους γνώριζα ήδη, οι ρόλοι είναι γραμμένοι για τον καθένα ξεχωριστά. Ήξερα δηλαδή ότι ο Θόδωρος Σιακαβάρας από την Κοζάνη είναι ο καταλληλότερος για να παίξει το γεροντοπαλίκαρο, τον μεγάλο μας αδερφό ή ότι ο Κώστας Παπαδόπουλος είναι τέλειος για το ρόλο του γαμπρού που έρχεται από την Αμερική», σημειώνει.
Εν μέσω πολλών προβλημάτων, με πρόβες την περίοδο του κορονοϊού φορώντας μάσκες και σε χώρο χωρίς σκηνή, οι ερασιτέχνες ηθοποιοί έπρεπε να προετοιμάσουν την παράσταση με σκοπό να ανέβει το αργότερο τον Μάρτιο. «Τα μέλη μας είναι σαν τα …αποδημητικά πουλιά. Φεύγουν για την Ελλάδα από το Πάσχα και επιστρέφουν αρχές Οκτωβρίου. Οπότε έπρεπε να βιαστούμε. Επειδή μάλιστα σε κάποιους από αυτούς έτυχαν αναποδιές, αναγκαστήκαμε να βάλουμε αγγελία στο δορυφόρο μας ότι “ζητείται ηθοποιός άντρας, που μιλάει κοζανίτικα ή ηπειρώτικα”, κάτι για το οποίο με …κορόιδευαν οι μαθητές μου λέγοντας: “Κυρία, αν ανταποκριθεί στην αγγελία ο George Clooney, θα τον απορρίψετε επειδή δεν μιλάει κοζανίτικα;”», αναφέρει γελώντας.
Τελικά η αγγελία δεν είχε θετικό αποτέλεσμα, ωστόσο έγινε στοχευμένη προσέγγιση σε έναν Έλληνα μετανάστη από την Ήπειρο, οδηγό φορτηγού σε μία εταιρεία, τον οποίο η κ. Γρίβα συναντούσε συχνά στην εκκλησία και ήταν σίγουρη ότι ήταν ιδανικός για το ρόλο. «Ο ίδιος έλεγε ότι δεν μπορεί καθώς δεν το έχει ξανακάνει, αλλά του εξήγησα ότι είμαστε κι εμείς ερασιτέχνες. Αφού εν τέλει δέχτηκε, για να μπορέσουμε να τον εντάξουμε στο έργο, χρειάστηκε να κάνω έξτρα πρόβες μαζί του, ενώ αναγκάστηκε να πάρει άδεια μίας εβδομάδας από την εργασία του λίγο πριν την …πρεμιέρα μας, για να προσαρμοστεί με την υπόλοιπη ομάδα», εξηγεί η κ. Γρίβα.
Οι «50 και πλέον» κατάφεραν να δώσουν δύο παραστάσεις στο Πολιτιστικό Κέντρο του Ιερού Ναού των Αγίων Πάντων στο Μόναχο, το οποίο γέμισε ασφυκτικά από Έλληνες μετανάστες που γέλασαν με την ψυχή τους, ταυτόχρονα συγκινήθηκαν και εντυπωσιάστηκαν με την ωραία σύνδεση του χθες με το σήμερα. Μάλιστα, τραγούδησαν δυνατά τα παλιά ελληνικά λαϊκά τραγούδια που ακούστηκαν στη διάρκεια του έργου. Η ερασιτεχνική θεατρική ομάδα των Ελλήνων μεταναστών πρώτης, δεύτερης και τρίτης γενιάς, δεσμεύτηκε ότι θα ανανεώσει το ραντεβού της στο θεατρικό σανίδι με το ίδιο έργο, το ερχόμενο φθινόπωρο.
