Πάντα στην πρώτη θέση για την προσφορά και στην τελευταία για την προβολή. Συνεχώς κοντά σε όλους ανεξαιρέτως τους μαθητές και τις μαθήτριες, ανεξαρτήτως γνωστικών επιδόσεων, κοινωνικής προέλευσης ή οικονομικής θέσης. Πάντα με το αληθινό χαμόγελο και την ανοιχτή αγκαλιά για κάθε εκπαιδευτικό είτε ήταν μαζί επί χρόνια είτε ήσουν νεοδιόριστος ή τοποθετημένος για πρώτη φορά στο σχολείο που το αγάπησε με πάθος και το υπηρέτησε με αξιοθαύμαστη συνέπεια και ενσυνείδητη διάθεση προσφοράς. Κυρία με κ κεφαλαίο, σε όλες τις εκφάνσεις της πολύπλοκης και απαιτητικής εκπαιδευτικής ζωής, που με το καλοπροαίρετο του χαρακτήρα της και το ασύγκριτο παιδαγωγικό της τακτ τα έκανε να φαίνονται όλα εφικτά και υλοποιήσιμα. Ήθελε και ήξερε να λύνει και όχι να εμποδίζει. Να δημιουργεί και όχι να καταστρέφει. Να χτίζει (γνώσεις, σχέσεις, αυτοπεποίθηση) και όχι να γκρεμίζει. Να διδάσκει όχι μόνο το αγαπημένο μάθημά της (την ιστορία), αλλά σεβασμό, αξιοπρέπεια και θεμιτές συμπεριφορές.
Αν νιώθω εγώ τυχερός και όλοι οι εκπαιδευτικοί που συνυπηρετήσαμε στο πλευρό της στο 2ο γενικό λύκειο της Κοζάνης, τότε πολύ εύκολα αντιλαμβανόμαστε πόσο ευτυχισμένοι νιώθουν και ευγνώμονες οι μαθητές και οι μαθήτριες που την είχαν καθηγήτρια. Και διατρανώνουν ακόμη και σήμερα -ιδίως σήμερα- την αγάπη τους, τη θλίψη και τον πόνο τους για το γεγονός: το καλύτερο μνημόσυνο για την κυρία τους η παντοτινή αγάπη, αναγνώριση και ευγνωμοσύνη που θα της έχουν!…
Καλό Παράδεισο να έχει η ψυχούλα της 🙏🙏🙏🙏🙏
Καλό ταξίδι , κυρία Παύλου!Kαλό παράδεισο,πάντα θα σε θυμόμαστε με αγάπη!
Πράγματι, είμαστε ευγνώμονες που ήμασταν μαθητές /τριες της!! Μαθήτρια της, στην τελευταία τάξη της Γ΄ Λυκείου, μας μύησε στην αγάπη του μαθήματος της ιστορίας! Διάβαζε πολύ και πολλά σε έντυπη μορφή – αφού δεν υπήρχε τότε το διαδίκτυο – εγκυκλοπαίδειες, εφημερίδες, άλλα βιβλία ελλήνων ακαδημαϊκών συγγραφέων (…και όπως μας έλεγε: τα άπλωνε καταγής για να βλέπει και να συγκρίνει) και μας τα μετέδιδε απλά και κατανοητά. Προετοιμαζόταν πολύ και αφιέρωνε πολλές ώρες μελέτης! Οι γνώσεις της, δεν σταματούσαν στην παραδοτέα ύλη του βιβλίου. Καθημερινά, μας μετέδιδε το κάτι παραπάνω και μας μετέφερε στην εκάστοτε εποχή των γεγονότων της ιστορίας. Ανυπομονούσαμε να την ακούσουμε….. συνέδεε τα τότε ιστορικά γεγονότα με την επικαιρότητα κοινωνική και πολιτική, μας συνέδεε με το παρελθόν και αυτό ήταν μαγεία… ήταν ένα έξυπνο κόλπο, να μας μυήσει στον ενδελεχή τρόπο διαβάσματος, να πάμε τη γνώση πιο πέρα, να ανοίξουμε ένα άλλο βιβλίο, να την συνδέσουμε με το παρόν, να καταλάβουμε πόσο σημαντική υπόθεση είναι η γνώση της ιστορίας, της γνώσης του παρελθόντος…. Έλεγε χαρακτηριστικά: «ό,τι έχουμε στο μυαλό μας, ό,τι γνωρίζουμε, έρχεται από τους προηγούμενους από εμάς….. διαβάζοντας, μελετώντας»… Και το πέτυχε…. με την λήξη της σχολικής χρονιά, πήραμε το απολυτήριο μας, αλλά πήραμε και αυτήν την σημαντική αξία ό,τι: «Το βιβλίο αποτελεί το διαχρονικό καταφύγιο των ιδεών, των αξιών, των συναισθημάτων, ό,τι μέσα από τη μελέτη και σεμνοί γινόμαστε και καλύτεροι άνθρωποι γινόμαστε και αυτοπεποίθηση αποκτάμε». Με την είσοδό μας στα Ανώτερα και Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα, είχαμε όλοι στις αποσκευές μας αυτήν την εμπειρία, τον σπόρο της αναζήτησης και μαρτυρούμε πως θα κρατήσουμε, θα προστατέψουμε, θα αυξήσουμε & θα μοιραστούμε αυτή τη φλόγα!
Αιωνία της η Μνήμη και Καλή Ανάσταση !