‘Όπως παντού, σε όλες τις Ενορίες και σ’ όλα τα Μοναστήρια, το ίδιο και στον Άγιο Διονύσιο Βελβεντού, της Ιεράς Μητροπόλεως Σερβίων και Κοζάνης, άνοιξε η αγία και Μεγάλη Σαρακοστή, την Κυριακή της Τυρινής το απόγευμα, με τον 1ο Κατανυκτικό Εσπερινό, τον γνωστό ως Εσπερινό της συγνώμης και συγχώρεσης, με την παρουσία πιστών όλων των ηλικιών, ανδρών και γυναικών, και αρκετών μαθητών-νηπίων, συνοδευόμενα – αλήθεια τι ωραία εικόνα! και με πόσους συμβολισμούς! – των γιαγιάδων τους.
Ο λόγος της Θείας Λατρείας, από το πρώτο κιόλας τροπάριο του Εσπερινού, μας καλεί να ‘’εκζητήσωμεν’’ ‘’Κύριον τον σώζοντα ημάς’’ και να ‘’ποιήσωμεν’’ ‘’λήθην της κακίας παντελή’’. Το Προσόμοιο τροπάριο, μας πληροφορεί ότι ο Κύριος είναι ‘’εύσπλαχνος’’ και μας προτρέπει να απευθυνθούμε σ’ Αυτόν για να μας κάνει κοινωνούς της Βασιλείας Του: ‘’Χριστέ Βασιλεύ, και κοινωνούς ημάς, ουρανίου Βασιλείας ποίησον’’. (Κυριακή της Τυρινής Εσπέρας, Προσόμοιο 1ο).
Έψαλαν μέσα στην ατμόσφαιρα της κατάνυξης με ψαλμωδία ήπια και κατανυκτική οι ψάλτες: Γιάννης Τζινίκος, Γιώργος Σεραφείμ, Δήμητρα Κίτση.
Απευθυνόμενος στο εκκλησίασμα ο π. Κωνσταντίνος είπε: ‘’Αδελφοί. Συγχωρεμένα! Καλή μετάνοια! Ο Χριστός να σας ευλογεί και να σας χαρίζει υγεία, ψυχής και σώματος, την ειρήνη Του και τη χαρά Του. Καλή Σαρακοστή! Ως Αρχιερατική Περιφέρεια Βελβεντού (Α.Π.Β.) υποβάλλουμε απόψε το σεβασμό και τη συγνώμη μας στον Επίσκοπο και Μητροπολίτη μας, τον Σεβασμιώτατο Σερβίων και Κοζάνης κ. Παύλο, ασπαζόμαστε το χέρι Του, ζητάμε την ευχή Του, για να οδεύσουμε το δρόμο της Αγίας και Μεγάλης Σαρακοστής με ασφάλεια, (έξω-πέρα από κάθε φαρισαϊκή-αυτοπροβολή του εγωισμού), μέσα στην Εκκλησία. Κάθε Θ. Λειτουργία που κάνει ένας παπάς σ’ ένα απομονωμένο εξωκλήσι, μέσα βεβαίως στο Κανονικό πλαίσιο της ενότητας, είναι ‘’η ελπίς πάντων των περάτων της γης’’.
Προτρέπουμε πάντα τους νέους γονείς να επισκέπτονται με τα παιδιά τους το βράδυ της Κυριακής της Τυρινής τις γιαγιάδες και τους παππούδες για την αλλήλων συγχώρεση, τον ασπασμό του χεριού, την αγκαλιά στοργής και αγάπης, την ευχή και την ευλογία των γιαγιάδων και παππούδων στα εγγόνια τους ως πολύτιμο αγαθό για την παραπέρα ήρεμη, άρτια, ολοκληρωμένη πνευματική ανάπτυξή τους.
Ο π. Κωνσταντίνος ευχαρίστησε τους γονείς (εκατοντάδες είναι) που στη διάρκεια της δασκαλικής του θητείας σε όλα τα σχολεία, του εμπιστεύτηκαν τα παιδιά τους στο μέγα και σπουδαίο έργο της αγωγής, διαποτισμένης από το λόγιο: ‘’Γράμματα σπουδάγματα, του Θεού τα πράγματα’’. Ο Χριστός να τα ευλογεί.
Ακολούθησε μετά το ‘’Δι’ ευχών’’ με τάξη, ομορφιά και ηρεμία ο αλληλο-ασπασμός της συγνώμης-συγχώρεσης όλων των πιστών. Άκουγε, ως ‘’δοχείον του Πνεύματος’’, ο Ναός, οι Άγιοι, η Παναγία, το: ‘’Συγχωρεμένα! Καλή Σαρακοστή!’’. Γλυκύτητα στα πρόσωπα, πραότητα στις σχέσεις! Ελπίδα μας αυτό να γίνει (να γίνεται σιγά και σταθερά) βίωμα ανάμεσα στα έθνη και στους λαούς.
π. Κωνσταντίνος Ι. Κώστας
παπαδάσκαλος
19-3-2024
….που κατά τη διάρκεια της δασκαλικής του θητείας..( επί το ορθόν)
Μετά το- που,δεν ακολουθεί το- στη!
Τα ελληνικά είναι δύσκολα,ιδίως στον γραπτό λόγο!
Aυτο είναι το έλασσον. Το μείζον είναι το θυμιατισμα στο δεσπότη που κάνει διαρκώς ο συγκεκριμένος. Βγάζει μάτι.
ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΤΑ ΕΜΠΙΣΤΕΥΤΗΚΑΝ Η ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ;ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟΝ ΘΕΛΟΥΝ;
Σωστά. Παλιομοδίτικα και ξεπερασμένα πράματα και συστάσεις που μας κάνει διαρκώς ο συγκεκριμένος, φιγούρες στο μαύρο και λιβανισμα της δεσποτοκρατιας,που είμαι σίγουρη ότι τα παιδιά δυσφορούν (χρησιμοποιώ την πιο ήπια λέξη).
οι υπόλοιποι δεν χωρούσαν?
είναι σε άλλη φωτό???
όσο για την ευχή του δεσπότη την έχουμε απλόχερα.