Από την δεκαετία του 80’ η ανάπτυξη της Δυτικής Μακεδονίας έπρεπε να στηριχθεί στην ποιότητα, στον τοπικό πλούτο και όχι στις μονοκαλλιέργειες. Βλέπε Δ.Ε.Η. και Γούνα. Το αποτέλεσμα, η καταστροφή μας ως τόπος σε πολλά επίπεδα.
Πολλές φορές μέσα από τον δημόσιο διάλογο αλλά και τις παρεμβάσεις μου στα Μ.Μ.Ε. είχα μιλήσει για την ανάγκη ενός νέου Σχέδιο που θα αφορούσε στην Νέα Ταυτότητα της Περιφέρειας μας. Αναπτυξιακή, Παραγωγική και Δημιουργική. Δυστυχώς δεν είχα την αποδοχή του κατεστημένου της Περιφέρειας μας αλλά και συνομιλητές. Έτσι το 2019 με την εισαγωγή μας ως Περιφέρεια στο καθεστώς της βίαιης απολιγνιτοποίησης και με την χρόνια κρίση της γούνας βρεθήκαμε μπροστά σε μία νέα τραγικότητα. Οι κωμικές εικόνες που ακολούθησαν τόσο από τους δήθεν εργατοπατέρες (τα κομματικά φερέφωνα), το λεγόμενο πολιτικό προσωπικό (οι τοποτηρητές των Αθηναϊκών συμφερόντων στην Ελληνική Περιφέρεια) ήταν και παραμένουν εκφράσεις κωμικότητας και ανευθυνότητας.
Η αξιοποίηση της ποιότητας και της δυναμικής που διαθέτει ο τόπος μας δεν σημαίνει ότι οδηγούμαστε σε καθεστώς αποβιομηχανοποίησης ή καλύτερα απουσία βιομηχανικής πολιτικής. Αντιθέτως αυξάνει την δυναμική της.
Στην Κοζάνη για παράδειγμα αντί να ασχοληθούν με την αναζωογόνηση της βιομηχανικής τους παράδοσης την μουσειοποιούν!!!
Σε αυτό το κάλεσμα μια ένοχη, υπόλογη από το παρελθόν πολιτική ομάδα με τα χαρακτηριστικά της ανεπάρκειας, της κακιστοκρατίας δεν μπορεί να ανταποκριθεί. Για αυτό πρέπει να αποσυρθεί.
Μπορούν όμως οι Επιχειρηματίες – οι Ενώσεις τους, οι Συνεταιρισμοί, τα Επιμελητήρια, Το υγιές Συνδικάτο, οι Εργαζομένοι, να επικεντρωθούν στην νέα ταυτότητα με αυτά τα χαρακτηριστικά.
Είμαστε σε άλλη εποχή
Θεόφιλος Παπαδόπουλος
Δημοσιογράφος
Δρέπανο, 24
πχιότητα