Στις 10 Οκτωβρίου 2024 συμπληρώνονται 6 χρόνια από τα εγκαίνια του νέου κτηρίου της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Κοζάνης, από την αφετηρία, όπως πίστευαν πολλοί, μιας νέας αναπτυσσόμενης περιόδου στο χώρο των γραμμάτων και του πολιτισμού, που θα «εκτόξευε» αναπτυξιακά, ποικιλοτρόπως, την πόλη της Κοζάνης και τη γύρω περιοχή. Δυστυχώς, έξι χρόνια μετά, μείναμε μόνο με τα οράματα, τις ιδέες και τις σκέψεις. Λόγια, λόγια, και πάλι λόγια. Το ισχυρό μας πλεονέκτημα, οι νέες υπερσύγχρονες εγκαταστάσεις του κτηρίου, το 2028 θα έχουν συμπληρώσει 10 ολόκληρα χρόνια λειτουργίας, χωρίς η βιβλιοθήκη μας, να έχει καταφέρει να πετύχει κάτι καινοτόμο, κάτι πρωτοποριακό, κάτι τόσο δημιουργικό ώστε να αποτελεί πόλο έλξης για μαθητές, ερευνητές και γενικότερα πολίτες απ’ όλη τη χώρα ή και το εξωτερικό, καθόλη τη διάρκεια τού, κάθε, έτους. Περιοριστήκαμε ή βολευτήκαμε στα τετριμμένα και γνώριμα, σε δράσεις και γεγονότα που υπήρχαν και πριν τη δημιουργία των νέων εγκαταστάσεων. Καμία, ουσιαστική, εξωστρέφεια. Καμία, ουσιαστική, αναγνώριση, που να αποδώσει έμπρακτους καρπούς. Σε μια δραματική περίοδο για την περιοχή μας, λόγω απολιγνιτοποίησης, η Δημοτική Βιβλιοθήκη Κοζάνης θα μπορούσε να παίξει ένα ακόμη σημαντικό ρόλο αλλά, δυστυχώς, τίποτα. Το μέγεθος του προβλήματος, του τι βιώνει η περιοχή και τι διακυβεύεται, θα μπορούσε, με «Κιβωτό» τη βιβλιοθήκη, να παρουσιαστεί μέσα από μια σειρά δράσεων, πανελλήνιας εμβέλειας, αναδεικνύοντας και κρατώντας διαρκώς στην επικαιρότητα το συγκεκριμένο ζήτημα. Όμως και σε αυτό, ΜΗΔΕΝ, ΜΗΔΕΝ, ΜΗΔΕΝ!
Θα μπορούσαν να γίνουν πολλά ακόμη. Το κείμενο όμως αυτό δεν αποσκοπεί στην παράθεση ενός ακόμη «κατεβατού» ιδεών και προτάσεων, που θα κούραζε ή θα ήταν ακόμη κι άκυρο, αφού η υλοποίηση όλων αυτών που θα παραθέτονταν, ενδεχομένως να μην είχαν καμία ρεαλιστική βάση, μη γνωρίζοντας την πλήρη εικόνα των σημερινών δεδομένων και δυνατοτήτων της βιβλιοθήκης. Η παρέμβαση αυτή αποσκοπεί, αποκλειστικά και μόνο, στο να λειτουργήσει ως ένα ακόμη «καμπανάκι» κινδύνου, ως μια ακόμη «κραυγή αγωνίας» για το χρόνο που κυλά χωρίς να διαφαίνεται κάτι ελπιδοφόρο στον ορίζοντα. Η έλλειψη οικονομικών πόρων στο να «τρέξουν» διάφορα στη βιβλιοθήκη, πρέπει να σταματήσει να χρησιμοποιείται ως άλλοθι, δημιουργώντας μια μοιρολατρική συνείδηση ότι, δυστυχώς, δε μπορούμε να κάνουμε τίποτα. Όταν δεν έχεις χρήματα, τα βρίσκεις ή τα αποκτάς από κάτι που μπορεί να καταστεί πηγή εσόδων. Αν δε μπορείς να το κάνεις, δε σημαίνει, απαραίτητα, ότι δε γίνεται. Μπορεί να μη ξέρεις να το κάνεις. Ας αναζητηθούν λοιπόν αυτοί οι άνθρωποι που γνωρίζουν. Διότι κι η Δημοτική Βιβλιοθήκη θέλει, σε διοικητικό και μελετητικό επίπεδο, τους κατάλληλους & ειδικούς σε αυτό αντικείμενο. Το έχουμε δει να συμβαίνει σε άλλες βιβλιοθήκες, γιατί όχι κι εδώ;
Στους αρμοδίους λοιπόν της σημερινής Δημοτικής Αρχής του Δήμου Κοζάνης, που έχουν τα γραφεία τους στη Βιβλιοθήκη, το μήνυμα είναι σαφές. ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΛΛΟΣ ΧΡΟΝΟΣ ΚΙ ΟΙ ΕΥΘΥΝΕΣ ΠΟΥ ΣΑΣ ΒΑΡΑΙΝΟΥΝ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΚΡΙΣΙΜΗ ΤΕΤΡΑΕΤΙΑ, ΜΕΧΡΙ ΤΟ 2028, ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΕΣ. Προκαλέστε, συγκαλέστε και διαμορφώστε, ΣΗΜΕΡΑ, χωρίς καμία άλλη καθυστέρηση, εκείνες τις συνθήκες και τα γεγονότα που θα οδηγήσουν σε ελπιδοφόρα αποτελέσματα. Με τις πράξεις και τις πρωτοβουλίες σας, να τις προσδώσετε το κύρος που της αξίζει.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι εκδηλώσεις για τα 100 χρόνια λειτουργίας. Συναυλίες χωρίς θεματικό χαρακτήρα που να συνάδει με την ιστορία και την προσφορά της βιβλιοθήκης, εκδηλώσεις σε συνεργασία με συγκεκριμένες ιδιωτικές επιχειρήσεις, καμία εκδήλωση από κανέναν από τους ιστορικούς συλλόγους της Κοζάνης. Ίσως η αλλαγή νοοτροπίας και η αλλαγή αυτών που αποφασίζουν να είναι απαραίτητη. Ποιος σκοπεύει όμως να σπάσει αυγά;
Όπως είπε η πρόεδρος της Ένωσης βιβλιοθηκονόμων, στο πρόσφατο συνέδριο, όταν οι Δήμοι ζητούν (ΑΝ ΖΗΤΟΥΝ-ΠΑΝΤΩΣ ΕΓΓΡΑΦΩΣ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΖΗΤΗΘΕΙ ΠΟΤΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΗΜΟ ΚΟΖΑΝΗΣ ΟΥΤΕ ΒΕΒΑΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΒΕΝΤΑΡΕΙΟ-ΜΟΝΟ ΠΡΟΦΟΡΙΚΑ)βιβλιοθηκονόμους από τον Υπουργό Εσωτερικών, μπαίνουν τελευταίοι στη λίστα, οπότε στο τέλος της λίστας δε φτάνουν ποτέ οι προκηρύξεις θέσεων, λόγω δημοσιονομικών περιορισμών, όπως πάντα λένε. Επίσης, μεγάλο θέμα πλέον είναι η μεταφορά της βιβλιοθήκης στον ΟΑΠΝ. Αν και η χρηματοδότηση της ήταν από το ΕΣΠΑ έκαναν την ένωση αυτή(κακώς συμφωνούσε και η ΕΝΟΤΗΤΑ). Ο Δήμος Νεάπολης-Συκεών δεν το έκανε γιατί ήταν και εκείνη στο ίδιο καθεστώς και φυσικά παρέμεινε. Το ΔΣ με αιρετούς, με φίλους βιβλιοθήκης, με μηχανικούς, δικηγόρους κ.α., έκανε πάντα τις προτάσεις του, χωρίς βεβαίως επιστημονικό υπόβαθρο και θα συνεχίσει και στο μέλλον. Άρα όπως δεν ήξεραν πριν τι να κάνουν, δε θα ξέρουν τώρα και στο μέλλον, ούτε αυτοί στο ΔΣ, ούτε αυτοί του ΟΑΠΝ. Χωρίς Βιβλιοθηκονόμους,Αρχειονόμους-επιστήμονες πληροφόρησης, η Βιβλιοθήκη θα γίνει ένα μικρό δανειστικό τμήμα που θα εξυπηρετεί μόνο απλούς αναγνώστες και όχι επιστήμονες, φοιτητές, μεταπτυχιακούς, διδάκτορες, αφού η συλλογή αν και τεράστια δεν έχει ανανεωθεί, αναπτυχθεί και εκσυγχρονιστεί!!! Δείτε το παράδειγμα της βιβλιοθήκης Βελβεντού. Προσλήφθηκε εκπαιδευτικός… Οπότε μην περιμένετε πολλά.