Είναι δύσκολο, σχεδόν αδύνατο, να βρεις έναν τομέα όπου έχουν πετύχει οι πολιτικές όλων αυτών που μετά την μεταπολίτευση είχαν στα «χέρια» τους την τύχη αυτού του τόπου, της Δυτικής Μακεδονίας. Η εικόνα που κυριαρχεί, είτε στα θεσμικά, είτε στα αναπτυξιακά είναι αυτή της αποτυχίας και όχι της επιτυχίας.
Στο άρθρο μου θα σταθώ ιδιαίτερα στις μεγάλες ευκαιρίες και προκλήσεις που είχαμε ωσάν τόπος και κοινωνία στον πρωτογενή τομέα και τις χάσαμε.
Σε κεντρικό επίπεδο επί δεκαετίες οι κυβερνώντες είχαν – θεώρησαν τον αγροτικό και διατροφικό τομέα ότι βρίσκεται υπό συρρίκνωση και ότι πρέπει να δώσουμε ένα τέλος. Χωρίς να βλέπουν τις εξελίξεις που είχαμε στις ανεπτυγμένες βιομηχανικά χώρες και την βαρύτητα που έδιναν στον πρωτογενή τομέα.
Στην Περιφέρεια μας η μονοκαλλιέργεια της Δ.Ε.Η., μαζί με αυτή την γούνας είχε σαν αποτέλεσμα να εγκλωβιστούμε – φυλακιστούμε μέσα σε ένα περιβάλλον καθαρά μη αναπτυξιακό και αντιπαραγωγικό. Τα αποτελέσματα είναι πολύ ορατά τα τελευταία χρόνια και δη αυτά του μνημονίου και της βίαιης απολιγνιτοποίησης. Πλήρης κατάρρευση των πάντων.
Η Δυτική Μακεδονία θα μπορούσε να είναι πρωταγωνιστής σε πολλά στην χώρα. Θα μπορούσε να είχε οικοδομήσει ένα ισχυρό αγροδιατροφικό δίκτυο και να τροφοδοτούσε όλη την χώρα. Αντί αυτού έμεινε ουραγός και απαξιώθηκε στο βωμό ενός μονόδρομου. Αυτόν της Δ.Ε.Η. και της γούνας. Δυστυχώς.
Όλες οι ομάδες που διαχειρίστηκαν διαχρονικά τις τύχες του τόπους μας φέρουν τεράστιες ευθύνες. Στην πολιτική η αποτυχία σε οδηγεί στο «σπίτι», εκεί είναι η θέση σου. Δεν το έπραξαν. Απεναντίας συνέχισαν το καταστροφικό τους έργο και να που έχουμε φθάσει. Αν ήμουν στην θέση τους θα είχα ζητήσει συγνώμη από τους πολίτες και θα είχα αποχωρήσει από τον Δημόσιο Βίο. Αυτό επιβάλει η ηθική.
Ο πρωτογενής τομέας, το αγροτικό κίνημα σήμερα στην Δυτική Μακεδονία, στην χώρα, έχει μια κεντρικότητα κοινωνική, οικονομική και πολιτική και μέσα από αυτήν θα πρέπει να εκφράσει, να αναδείξει το αγροτικό πρόβλημα ως ζήτημα περιφερειακής ανάπτυξης, γιατί περί αυτού πρόκειται.
Επίσης θα πρέπει να προχωρήσει στο να αναδείξει μια ευρύτερη προβληματική και να προσθέσει στις διεκδικήσεις πολλά περισσότερα όπως:
- Την ανάγκη επικοινωνίας των πόλεων της Δυτικής Μακεδονίας αλλά και των άλλων περιφερειών(Ηπείρου, Κεντρικής Μακεδονίας, Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης). Η Εγνατία πρέπει να αξιοποιηθεί σε αυτήν την κατεύθυνση.
- Άνοιγμα με συγκεκριμένες στρατηγικές στην ευρύτερη Βαλκανική (πχ. Σκόπια, Αλβανία, Βουλγαρία, Ρουμανία κα.)
- Ε 65. Ο δρόμος. Στις σημερινές συνθήκες οι δρόμοι ενώνουν. Η αναπτυξιακή διάσταση του είναι το ζητούμενο.
- Αγροδιατροφική Σύμπραξη. Επιτέλους να δημιουργήσουμε τον ΑΤΛΑ της Δυτικής Μακεδονίας. Χάθηκε πολύς χρόνος.
- Την αναζωογόνηση του ορεινού όγκου της Πίνδου στα πλαίσια νιας αναπτυξιακής πολιτικής που θα έχει χαρακτηριστικά Πολύμορφης Ανάπτυξης.
- Να ενεργοποιήσουμε το πρόγραμμα “Βέρμιο”.
Ο αγροτικός χώρος οφείλει να απελευθερωθεί και να μην μείνει φυλακισμένος σε ότι του επιβλήθηκε τα προηγούμενα χρόνια. Σε διαφορετική περίπτωση το αποτέλεσμα είναι από τώρα γνωστό. Πρέπει να μετεξελιχθεί σε ένα κίνημα δημιουργίας και αναγέννησης. Διαφορετικά θα βλέπουμε τα τραίνα της ανάπτυξης να περνούν χωρίς εμάς να είμαστε στην θέση του οδηγού ή του επιβάτη.
Θεόφιλος Παπαδόπουλος
Δημοσιογράφος
Δρέπανο, Ιανουάριος 25
Έχετε τμήμα ανάπτυξης υπαίθρου εκεί στην ΑΝΚΟ δεν έχετε; Τι τα λέτε σε εμάς; Μάλλον με τακούνια φρουφρού και αρώματα δεν γίνετε ανάπτυξη της υπαίθρου…
Η αναγέννηση της υπαίθρου είναι διαχρονικό ζητούμενο. Η Αθήνα ολόκληρη αποτελεί το 3% του εδάφους της ελληνικής επικράτειας και όμως σ αυτό το 3% συνωστίζονται 5.000.000 Έλληνες. Η ανάπτυξη της υπαίθρου μπορεί να γίνει όταν το κεντρικό κράτος δει την ανάπτυξη του κάθε νομού ξεχωριστά και όταν εστιάσει στα πλεονεκτήματα που έχει ο κάθε νομός. Ο πρωτογενής τομέας πρέπει να είναι στρατηγική επιλογή για τους πολιτικούς και αυτόδιοικητικούς άρχοντες. Η Ολλανδία που είναι μια χώρα πολύ μικρή, ίση σχεδόν με την Πελοπόννησο, αποτελεί το 15% της οικονομίας στον κόσμο. Το κατά κεφαλήν ΑΕΠ της υπολογίστηκε σε 68.572 δολάρια το οικονομικό έτος 2023, γεγονός που την καθιστά μια από τις χώρες με τα υψηλότερα εισοδήματα στον κόσμο. Πως το πέτυχε αυτό; Έγινε αγροτική υπερδύναμη. Το μεγαλύτερο τμήμα στο πανεπιστήμιο της δεν είναι της νομικής, ή της ιατρικής, αλλά το αγροτικό. Το πανεπιστήμιο το Wageningen για παράδειγμα είναι για σειρά ετών ένα από τα καλύτερα γεωπονικά πανεπιστήμια του κόσμου και επί σειρά ετών στο νούμερο ένα ανάμεσα σε 300 άλλα. Είκοσι έξι από τις κορυφαίες εταιρίες του κόσμου στο αγροδιατροφικό τομέα έχουν τμήματα έρευνας και ανάπτυξης στην Ολλανδία. Αυτή είναι η σίγουρη βάση για καινοτομία, αποτελεσματικότητα και αειφόρες πρακτικές. Οι φοιτητές μαθαίνουν την πολύπτυχη δραστηριότητα που καλύπτει όλους τους τομείς όπως η κτηνοτροφία, η φυτικές καλλιέργειες με αροτραίες καλλιέργειες, θερμοκήπια, δενδροκαλλιέργειες κ.α, μαθαίνουν και το management για να τα προωθήσουν όλα αυτά κι εκτός Ολλανδίας. Δεν μπορούμε να έχουμε αγροτικό τομέα χωρίς γνώση, έρευνα και συνεργασίες. Και εκεί πρέπει να εστιάσουμε. Θα μπορούσε στη Δυτική Μακεδονία να χτιστεί ένα αγροτικό πανεπιστήμιο εφάμιλλο των Μετσόβιο, ΕΚΠΑ, ΑΠΘ κτλπ. Ο νομός Γρεβενών είναι ο πρώτος νομός στην Ελλάδα σε καλλιέργεια βιολογικών προϊόντων. Η μέση κατανάλωση παραγωγής ενός κιλού ντομάτας ας πούμε, ήταν για την Ολλανδία στα 10 λίτρα νερού όταν ο μέσος παγκόσμιος όρος είναι στα 200+ λίτρα νερού. Η Ελλάδα βρίσκεται ανάμεσα στους μεγαλύτερους παραγωγούς ελαιολάδου στον κόσμο. Από την συνολική παραγωγή το σχεδόν το 70% είναι εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο. Το 90% από αυτό ή 9 στα 10 κιλά που εξάγονται είναι σε χύμα μορφή κυρίως στην Ιταλία (79%). Αν αυτό δεν είναι η πλέον τραγική ήττα για την αγροτική οικονομία της χώρας τότε ποια είναι; Η ετήσια αξία των Ολλανδικών εξαγωγών αγροτικών προϊόντων και μεταποιημένων τροφίμων το 2022 ήταν 122,3 δισ.€ όταν στην Ελλάδα ήταν το 2023 12 δις ευρώ. O συνεταιρισμός Friesland Campina είναι δεύτερη σε μέγεθος εταιρία της Ολλανδίας πάνω από τις Heineken και Unilever. Εμείς τους συνεταιρισμούς εδώ τους έχουμε διαλύσει.
Δημιουργία μοντέλου χρήσης της γης. Ούτε τετραγωνικό μέτρο γης ακαλλιέργητο. Αυτό και άλλα πολλά χρειάζονται για να ξεκολλήσουμε από τον λιγνίτη και από αυτήν την κατάσταση.
Ναι,αλλά εκεί κατοικούν Ολλανδοί-όχι Ελληνες.
αξιόλογο κείμενο !
Όποιος έχει όρεξη για εργασία τη βρίσκει μόνος του την ανάπτυξη.Ο καπιταλισμός ξέρει καλά την ψυχολογία ιδιαίτερα του Έλληνα.Επιδοματική πολιτική και εχεις το καπουτσίνο σου.Άραξε και μη διαμαρτύρεσε.
…χόρτασες καθησιό γι αυτό έχεις άποψη για όλα. Είσαι ξεκούραστος!!!