«Η συνεργασία είναι το Α και το Ω για τη σωστή λειτουργία και διαχείριση των περιστατικών», λέει ο Μιχαήλ Δουλγεράκης, Διευθυντής της Χειρουργικής Κλινικής του Μαμάτσειου Νοσοκομείου Κοζάνης. Από το 2002 στην Κοζάνη κι από το 2016 στη θέση του Διευθυντή, αναγνωρίζει πως «το να είσαι γνωστός, ως γιατρός, στην τοπική κοινωνία είναι τιμή αλλά κι ευθύνη». Η καθημερινότητά του κινείται σε έντονους ρυθμούς, με τις ανάγκες της Κλινικής και του Νοσοκομείου να απαιτούν ετοιμότητα, γνώσεις κι αντοχές: «Έχουμε να καλύψουμε καθημερινά την Κλινική, όλο το νοσοκομείο χειρουργικά, τα επείγοντα, τα τακτικά εξωτερικά ιατρεία και το ΤΕΠ». Περιγράφει τη δουλειά του ως δουλειά χωρίς ίχνος ρουτίνας: «Αν υπήρχε, θα είχα αλλάξει επάγγελμα». Θυμάται με συγκίνηση ένα συγκεκριμένο από τα πολλά περιστατικά που το σημάδεψαν στο πλαίσιο της επαγγελματικής του πορείας και το μοιράζεται μαζί μας. Για τους πολίτες, που πιστεύουν στο Γενικό Νοσοκομείο Κοζάνης, το μήνυμά του είναι ξεκάθαρο: «Καλά κάνουν και εμπιστεύονται το Μαμάτσειο – μπορεί να γίνει και πολύ καλύτερο».
Ακολουθεί η συνέντευξή του στο kozan.gr:
– Πόσα χρόνια υπηρετείτε στο Μαμάτσειο και πότε αναλάβατε διευθυντής της Χειρουργικής;
Υπηρετώ στο Γ.Ν Κοζάνης από το 2002 και από το 2016 στο βαθμό του Δ/ντη Χειρουργικής. Για την οργάνωση και την εύρυθμη λειτουργία μιας τόσο απαιτητικής Κλινικής έχουν όλοι ευθύνη στο βαθμό που αναλογεί στον καθένα ξεχωριστά. Το Α και το Ω για την σωστή λειτουργία και διαχείριση των περιστατικών είναι οι συνεργασίες και η συλλογικότητα γενικά. Η συνεργασία ανάμεσα στο προσωπικό της Κλινικής,οι συνεργασίες με τα υπόλοιπα τμήματα και Κλινικές όπως επίσης και η συνεργασία με τα τριτοβάθμια Νοσοκομεία.
– Πώς είναι ένα «τυπικό» πρωινό στη Χειρουργική Κλινική; Υπάρχει καθόλου «ρουτίνα» σε αυτή τη δουλειά;
– Έχετε ζήσει ποτέ περιστατικό που σας συγκλόνισε ή σας άλλαξε ως γιατρό;
Ναι έχω ζήσει αρκετά τέτοια περιστατικά που με συγκλόνισαν αλλά εκείνο που με συγκλόνισε περισσότερο ήταν το αδικοχαμένο 5χρονο αγοράκι που δέχτηκε άγρια επίθεση από σκυλιά και παρά τις υπεράνθρωπες προσπάθειες δεν καταφέραμε να το επαναφέρουμε στη ζωή.
– Με βάση την εμπειρία σας, ποια είναι τα πιο σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζει η χειρουργική κλινική σήμερα στο Μαμάτσειο;
Το σοβαρότερο πρόβλημα που αντιμετωπίζει η Χειρουργική Κλινική είναι η έλλειψη του Ιατρικού προσωπικού. Αυτήν την στιγμή υπηρετούμε τέσσερεις (4) μόνιμοι, τρεις (3) με βαθμό Δ/ντη κι υπό συνταξιοδότηση σε λίγο χρονικό διάστημα κι ένας (1) νεότερος επιμελητής Α’ και τέσσερεις ειδικευόμενοι, που εντός λίγου χρονικού διαστήματος αποχωρούν οι δύο (2). Όλοι εμείς έχουμε να καλύψουμε καθημερινά την Κλινική, όλο το νοσοκομείο χειρουργικά, τα επείγοντα, τα τακτικά εξωτερικά ιατρεία συν το το ΤΕΠ. Κάποιες φορές δε, χρειάστηκε να μετακινηθούν και κάποιοι συνάδελφοι για να καλύψουν ανάγκες όμορου νοσοκομείου.
– Πώς αντιμετωπίζει κανείς τη στιγμή που πρέπει να πει «θα μπείτε χειρουργείο»; Ποια είναι η μεγαλύτερη ευθύνη του γιατρού εκείνη τη στιγμή;
Ο γιατρός είναι υποχρεωμένος πριν προβεί σε οποιαδήποτε επέμβαση να ενημερώσει τον ασθενή αλλά και το περιβάλλον του ενδελεχώς για το πρόβλημά του και ότι δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική λύση εκτός από το χειρουργείο. Αφού λοιπόν ενημερωθεί για το εκτιμώμενο αρχικό πλάνο της χειρουργικής επέμβασης και τις επιπλοκές που ενέχει αυτή η επέμβαση διεγχειρητικά ή μετεγχειρητικά υπογράφουν ότι συναινούν και προχωράμε. Είναι μεγάλη η ευθύνη του θεράποντα χειρουργού να ενημερώνει σωστά τον ίδιο τον ασθενή αλλά και τους συγγενείς, μεγαλύτερη φυσικά ευθύνη είναι όταν αναλαμβάνεις να φέρεις εις πέρας ένα μεγάλο κυρίως χειρουργείο. Κάθε λάθος μπορεί να έχει μη αναστρέψιμες για την ζωή συνέπειες.
– Πώς νιώθετε όταν ένας ασθενής επιστρέφει να σας πει «ευχαριστώ»; Είναι αυτό που σας κρατάει στο επάγγελμα;
Το ευχαριστώ είναι η ανταμοιβή μας, είναι η αναγνώριση του έργου μας..Αν δεν υπήρχε και αυτό δεν θα είχε νόημα και το λειτούργημά μας για να συνεχίζουμε με δύναμη ψυχής για το καλύτερο.
– Τι σκέφτεστε όταν τελειώνει μια πολύ δύσκολη επέμβαση;
Αν είχατε μπροστά σας έναν νέο γιατρό που ξεκινά τώρα χειρουργική, τι θα του λέγατε;
Σ’ ένα νέο γιατρό που ξεκινάει τώρα την χειρουργική ειδικότητα θα έλεγα, όπως συνεχίζω και το κάνω, να αγαπάει αυτό που κάνει, να αφοσιωθεί με μεράκι στο επάγγελμα του, να εκπαιδεύεται συνεχώς διότι η ιατρική είναι μια επιστήμη πού εξελίσσεται με γρήγορους ρυθμούς και με καινοτόμες ιδέες και σύγχρονες μεθόδους διαγνωστικούς και επεμβατικούς, κυρίως όμως να αγαπάει τον ασθενή και να τον βλέπει ως άνθρωπο. Αν ένας νέος γιατρός έχει όλα τα παραπάνω πιστεύω ότι θα εξελιχθεί σε έναν καλό επιστήμονα χρήσιμο για την κοινωνία.
– Ποιο είναι το «πιστεύω» σας για τη δημόσια υγεία;
Πιστεύω στη δημόσια υγεία. Δημόσια και δωρεάν υγεία για όλους ανεξαιρέτως κοινωνικού η οικονομικού status. Θα πρέπει όμως να γίνουν ακόμη αρκετά. Καλή και οργανωμένη πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας, τακτική ενημέρωση του κοινού, αρχίζοντας από την οικογένεια και τα σχολεία, όπως επίσης έγκαιρη και στοχευμένη ιατρική προληπτική.
– Τι μήνυμα θα στέλνατε σήμερα στους πολίτες που εμπιστεύονται το Μαμάτσειο;
Το μήνυμα που θα έστελνα σήμερα στους πολίτες που εμπιστεύονται το Μαμάτσειο είναι ότι καλά κάνουν και το εμπιστεύονται. Oι Κλινικές και τα τμήματα που λειτουργούν είναι στελεχωμένα με έμπειρο και πολύ καλό ιατρονοσηλευτικό προσωπικό. Δεν φτάνει όμως αυτό, μπορεί να γίνει και πολύ καλύτερο κι αυτό εξαρτάται πρωτίστως από την Κυβέρνηση και την τοπική αυτοδιοίκηση διότι πραγματικά το αξίζει, γενικά, η Περιφέρεια Δ. Μακεδονίας. Χρειάζεται ένα αιμοδυναμικό, βασικό για καρδιοπαθείς κι όχι μόνο. Ξέρω ότι ο καλός φίλος και συνάδελφος κος Λαμπρόπουλος προσπαθεί εδώ και χρόνια να το δημιουργήσει. Μπράβο του είναι διακαής πόθος του αλλά κι όλου του πληθυσμού της Δ. Μακεδονίας . Ελπίζω κάποια στιγμή να γίνει. Όπως έγινε η ΜΕΘ Κοζάνης έστω κι αργά εν μέσω κρίσης κι αυτήν την στιγμή είναι πρότυπη μονάδα πανελλαδικά και όχι μόνο και τέλος γιατί όχι ένα τριτοβάθμιο Νοσοκομείο. Είναι η μοναδική Περιφέρεια που δεν έχει. Θέληση χρειάζεται κι όλα γίνονται.
Εξαιρετικός γιατρός και άνθρωπος, πάνω απ’ όλα. Τιμάει τον όρκο που έδωσε κάποτε.
Συγχαρητήρια γιατρέ για το έργο που έχεις προσφέρει στο νοσοκομείο, σε έχω γνωρίσει από κοντά και μόνο τα καλύτερα έχω για εσένα, γιατί είσαι και άνθρωπος εκτός από επιστήμονας, σου εύχομαι να είσαι πάντα καλά και υγιείς.
Συγχαρητήρια στον γιατρό και στην ομάδα του για το έργο που προσφέρουν.
Είναι κρίμα κι ανοησία να έχει γεμίσει το δημόσιο ένα σωρό αργόσχολους που δεν παράγουν το παραμικρό έργο και να μην έχουμε στελεχωμένο το νοσοκομείο όπου μπορεί να βρεθούμε ο καθένας μας.
Ακόμη κι αυτοί ή τα παιδιά τους που παίρνουν αποφάσεις για την στελέχωσή του ή όχι…
Ένας κορυφαίος Γιατρός και Άνθρωπος, που παράγει αποτελέσματα. Προσωπικά τον ευγνωμονώ, τον ίδιο και την ομάδα του, γιατί κυριολεκτικά μου έσωσαν τη ζωή.