Το κουρμπάνι είναι θρησκευτικό έθιμο, που γιορτάζεται στις 2 Μαΐου, ημέρα της μετακομιδής των ιερών λειψάνων του Αγίου Αθανασίου. Η λέξη είναι τούρκικη και σημαίνει θυσία ζώου, προσφορά στον κόσμο και κοινό τραπέζι. Η θυσία δένει τις ρίζες στους αρχαίους Έλληνες προγόνους , αναφέρεται και στη Παλαιά Διαθήκη, ενώ το κοινό τραπέζι θυμίζει τις Αγάπες των πρώτων χριστιανικών χρόνων. Οι ρίζες του εθίμου χάνονται στα βάθη των αιώνων, αφού όπως γράφει η εφημερίδα Μακεδονία το 1927 σε άρθρο με τίτλο «ΤΡΙΓΩΝΙΚΟΝ: Το γκουρμπάνι στον Αηθανάση» οι κάτοικοι είχαν βρει το έθιμο από τους παππούδες τους και το διατήρησαν. Το έθιμο διατηρήθηκε μέχρι σήμερα έχοντας συμποσιακό χαρακτήρα.
Φέτος με τη βοήθεια και του καλού καιρού, οι χωριανοί, αλλά και κάτοικοι της γύρω περιοχής, ανηφόρισαν στο λόφο του Αη Θανάση. Αφού παρακολούθησαν τη θεία λειτουργία στον εκεί υπάρχοντα ναό πήραν την ευχή του Παπα Θανάση: «Επίσκεψαι, Κύριε Ιησού Χριστέ, ο Θεός ημών, τα εδέσματα των κρεών και αγιάσον αυτά…», στο χώρο όπου τους περίμεναν τα έτοιμα πιάτα με σουβλάκι κλπ.. Όλα προσφορά της εκκλησιαστικής Επιτροπής που έχει και την ευθύνη της διοργάνωσης. Ο καθένας παίρνοντας το πιάτο του κάθεται στα στρωμένα τραπέζια , ακολούθησε γλέντι από τους κατοίκους, μέχρι αργά το μεσημέρι.
Πρέπει να μιλάμε Τουρκικά για να καταλαβενομαστε