Βόϊο: Η (μη) κοπή των χόρτων ως αιτία διαχωρισμού του Δήμου και της επαναφοράς του στην πρότερη κατάσταση (του Γιάννη Γουσιόπουλου)

Ήμουν υπέρ της συνένωσης των δήμων της περιοχής, από τη συνένωση εκτιμούσα πως θα ωφελούνταν η περιοχή.

Πίστευα πως στον νέο μεγάλο δήμο θα δημιουργούνταν  υπηρεσίες που θα κάλυπταν τις νέες ανάγκες των δημοτών και πως η περιοχή και το κράτος θα ωφελούνταν από την οικονομία κλίμακας.

Θεωρούσα πως ο νέος μεγάλος δήμος θα μπορούσε να σχεδιάσει και να προωθήσει την οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη της περιοχής.

Ήλπιζα ότι το ιστορικό και πολιτιστικό απόθεμα της Σιάτιστας θα ήταν χρήσιμο στη διάσωση των μικρών οικισμών και οι αγροτικές κοινωνίες των οικισμών θα ήταν χρήσιμες στην παραγωγική ανασυγκρότηση της Σιάτιστας.

Έπεσα έξω! Όλα ήταν λάθος και θα εξηγήσω γιατί. Δεν θα αναφερθώ στο σύνολο των αρνητικών εξελίξεων, θα σταθώ σε μία εξέλιξη που αφορά κυρίως τους μικρούς οικισμούς στην όμορφη εποχή της Άνοιξης που διανύουμε.

Η αρνητική εξέλιξη είναι η παντελής αδυναμία τιθάσευσης της συνεχώς επεκτεινόμενης φυσικής βλάστησης από την υπηρεσία πρασίνου. Το γεγονός που φέρνει τα επικίνδυνα ερπετά στην αυλή των σπιτιών με κίνδυνο την εισχώρησή τους στο εσωτερικό τους. Το γεγονός που φέρνει τα άγρια ζώα στο μικρό – πρόχειρο ενδιαίτημα τους στο εσωτερικό των μικρών και μεγαλύτερων οικισμών που δημιουργήθηκε από τις συστάδες των εγκαταλειμμένων σπιτιών και από τις όποιες ευνοϊκές για την περίπτωση, ανθρώπινες δραστηριότητες.

Το πρόβλημα φυσικά και άρχισε να υπάρχει από τότε που μειώθηκε η κτηνοτροφία ή μετατράπηκε σε σταβλισμένη, που ο πληθυσμός των οικισμών μειώθηκε δραματικά λόγω της αστυφιλίας και από άλλους λόγους.

Η αδυναμία ολοκληρωμένης αποψίλωσης των χόρτων οφείλεται στην έλλειψη οργανωμένης υπηρεσίας πρασίνου στον δήμο. Το ένα ή δύο ή τρία μηχανήματα κοπής των χόρτων ανά κατηγορία και οι τρεις ή τέσσερις ή πέντε εργάτες, έκτακτοι αυτοί μέσω του προγράμματος άνω των 55, σίγουρα δεν αποτελούν υπηρεσία πρασίνου που έχει ως σκοπό την αποψίλωση της φυσικής βλάστησης των 70 μικρών και μεγαλύτερων οικισμών του Δήμου.

Την ευθύνη για την έλλειψη οργανωμένης υπηρεσίας πρασίνου έχει η πολιτεία που δεν διαθέτει το απαραίτητο προσωπικό στους δήμους ή τα κονδύλια για να αναθέσουν οι δήμοι το έργο σε ιδιωτικές εταιρίες. Η ανοργανωσιά αφορά όλες τις υπηρεσίες και δεν οφείλεται υποχρεωτικά στην έλλειψη προσωπικού.

Μία υπηρεσία πρασίνου δημόσια πρέπει να έχει δομή, εργαζομένους, εξοπλισμό. Δηλαδή οργανισμό λειτουργίας,  έναν επικεφαλής πιθανότατα τεχνολόγο, έμπειρους επιστάτες, πιστοποιημένους χειριστές, οδηγούς, εργάτες με ευρωστία.

Η υπηρεσία ενεργεί μέσω οργανωμένων ομάδων. Στην κάθε ομάδα ο καθένας ασκεί το ξεχωριστό, δικό του αντικείμενο.

Οι χειριστές των χορτοκοπτικών, των θαμνοκοπτικών και των ξυλοκοπτικών μηχανημάτων κόβουν τα χόρτα και κλαδεύουν τα δένδρα. Ο οδηγός μεταφέρει το προσωπικό με τον εξοπλισμό του και τα απορρίμματα στους χώρους απόθεσης. Οι εργάτες φορτώνουν, μετακινούν τους κάδους την ώρα της κοπής και κάνουν καθαριότητα. Όλες οι εργασίες γίνονται παράλληλα και ταυτόχρονα. Ο επιστάτης επιβλέπει την εκτέλεση των εργασιών και μεριμνά για την τήρηση των μέτρων ασφάλειας.

Στο γραφείο σχεδιάζονται χάρτες των πεδίων εργασίας, καταστρώνεται το σχέδιο δράσης, συντάσσεται το μητρώο χώρων και κρατούνται στατιστικά στοιχεία με σκοπό όλων, τη βελτίωση των επιδόσεων. Από το γραφείο γίνεται ο συντονισμός.

Ο επικεφαλής συνεργάζεται με τον πολιτικό προϊστάμενο, τον ενημερώνει, εκείνος του δίνει κατευθύνσεις σύμφωνα με τις αποφάσεις του δημοτικού συμβουλίου και του δημάρχου.

Στις άλλες εποχές του χρόνου εκτελούνται εργασίες διαμόρφωσης των χώρων (δημόσια οικόπεδα, ερείσματα και πρανή των εσωτερικών δρόμων, πλατείες, νεκροταφεία, παιδικές χαρές κ. α.) έτσι ώστε το έργο της αποψίλωσης να είναι εύκολο, να είναι αποτελεσματικό.

Η υπηρεσία πρασίνου σε συνεργασία με τη νομική υπηρεσία παρακολουθεί την εκτέλεση των υποχρεώσεων των ιδιωτών στην αποψίλωση των ιδιωτικών χώρων, οι οποίες απορρέουν από τη νομοθεσία. Η τεχνική υπηρεσία κατεδαφίζει τα αδήλωτα στο εθνικό κτηματολόγιο εγκαταλειμμένα σπίτια και απομακρύνει τα μπάζα. Απαραίτητος είναι ο συγχρωτισμός των διαφόρων υπηρεσιών.

Όσο ο δήμος δεν αποκτά οργανωμένη υπηρεσία πρασίνου όπως αυτή που περιέγραψα ίσως καταχρηστικά (δυστυχώς υπάρχουν φορές που τα αυτονόητα πρέπει να λέγονται), οι κάτοικοι των μικρών οικισμών και των μεγαλύτερων, θα αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα καθημερινότητας.

Όσο η πολιτεία δεν πράττει τα δεόμενα ο διαχωρισμός του δήμου σε δύο ή και περισσότερους είναι αναγκαίος. Μόνο οι μικροί δήμοι μπορούν να λειτουργήσουν στη λογική που ο σημερινός μεγάλος δήμος λειτουργεί. Στη λογική των έκτακτων αναγκών, του αυτοσχεδιασμού, αλλά και με τον πατριωτισμό των αντιδημάρχων.

Πως ένα πρόβλημα τεχνικής φύσης ορίζει μία μεγάλη διοικητική αλλαγή;

Πόσο το πρόβλημα που δεν φαντάζει ως τόσο σοβαρό, δυστυχώς φαλκιδεύει μία πολλά υποσχόμενη διοικητική μεταρρύθμιση;