Είμαστε ΑΜΕΑ και καλά κάνουμε, και επειδή η αναπηρία είναι κοινωνικά κατασκευασμένη, δεν θα απέχουμε απ’ τα πανεπιστήμια είτε επειδή μπορεί να είμαστε σε αμαξίδιο, είτε επειδή μπορεί να είμαστε αυτιστικοί, το πανεπιστήμιο θα πρέπει να προσαρμοστεί σε εμάς, όπως είμαστε.
Πραγματοποιήθηκε η συνάντηση μου με τον Υφυπουργό Παιδείας Νίκο Παπαιωάννου -ο οποίος απάντησε στην επιστολή μου με τίτλο «Το ελληνικό πανεπιστήμιο με διώχνει – Εξομολόγηση αυτιστικού φοιτητή- το πρωί του Σαββάτου στη Θεσσαλονίκη.
Αισθάνομαι – στα όρια του λογικού – αισιόδοξος, καθώς ο κύριος Παπαιωάννου , ως άνθρωπος θέλησε να ενημερωθεί για όσα βιώνω ο ίδιος ως άτομο στο φάσμα, και έκανε ερωτήσεις, δείχνοντας πως επιθυμεί να μάθει και να καταλάβει τι συμβαίνει σε άτομα με την αόρατη αυτήν αναπηρία, ώστε να γνωρίζει πώς μπορεί να συμβάλλει.
Συνδέοντας το παραπάνω με την θεσμική ιδιότητα του, νιώθω πως η κινητοποίηση μου, την οποία χωρίς την στήριξη των ΜΜΕ και της ΕΣΑΜΕΑ, δεν θα μπορούσα να στηρίξω, απέδωσε κάποια αποτελέσματα καθώς ο Υφυπουργός έβαλε στην ατζέντα του το ζήτημα της προσβασιμότητας όλων των ΑΜΕΑ στα πανεπιστήμια, το οποίο όπως μου είπε θα συζητηθεί διεξοδικά στην σύνοδο των Πρυτάνεων του Ιούλη, ώστε να επαν-ενεργοποιηθεί θεσμικά η συζήτηση αυτήν. Ενώ επίσης του παρέδωσα και ένα υπόμνημα , σχετικά με τις ανάγκες των ΑΜΕΑ και κυρίως των αυτιστικών στα ΑΕΙ.
Ελπίζω να καταφέρει και να κάνει πράξη όσα ειπώθηκαν στη συνάντηση μας, και τον ευχαριστώ για την συμβολική και ουσιαστική κίνηση του να ανταποκριθεί στο κάλεσμα αυτό, καθώς είναι μια αρχή ώστε να πάρουν μια ανάσα πολλά ΑΜΕΑ -αυτιστικά άτομα- και γονείς αυτών.
Από κει και πέρα, ως Γιώργος Τριανταφύλλου, θέλοντας να βοηθήσω εαυτόν και λοιπά άτομα ανά την Ελληνική επικράτεια, τα οποία μπορεί να νιώσουν άσχημα από τις συνθήκες που επικρατούν στα Ελληνικά ΑΕΙ, όσον αφορά την έλλειψη υποδομών για την υποστήριξη και διασφάλιση των αυτονόητων, να επικοινωνήσουν μαζί μου στο mail : [email protected] ώστε να καταγραφούν περισσότερες περιπτώσεις ( με σεβασμό στην ιδιωτικότητα) όπως η δικιά μου -είτε αυτιστικοί, είτε λοιπές αναπηρίες-, και να διεκδικήσουμε μια καλύτερη ζωή τώρα, τόσο στο ΑΠΘ όσο και σε όλα τα ΑΕΙ – κάτι το οποίο μου προτείνανε ο Πρύτανης του ΑΠΘ και ο Υφυπουργός.
Και εγώ θα το αναπτύξω παραπάνω ζητώντας από εσάς : Να δημιουργηθεί λοιπόν μια άτυπη ομάδα ΑΜΕΑ για τα ΑΕΙ.
Συγκινημένος για την τεράστια υποστήριξη που έλαβα σε μια τόσο δύσκολη στιγμή της ζωής μου, θεωρώ ότι είναι ανάγκη να συνεργαστούμε όσοι και όσο το δυνατόν περισσότεροι για να νιώσουμε πως η ζωή μας έχει νόημα, μετράει, και μπορούμε να κάνουμε τα όνειρα μας πραγματικότητα, χωρίς να νιώθουμε πως επειδή είμαστε ΑΜΕΑ είμαστε ανίκανοι. Είμαστε ΑΜΕΑ και καλά κάνουμε, και επειδή η αναπηρία είναι κοινωνικά κατασκευασμένη, δεν θα απέχουμε απ’ τα πανεπιστήμια είτε επειδή μπορεί να είμαστε σε αμαξίδιο, είτε επειδή μπορεί να είμαστε αυτιστικοί, το πανεπιστήμιο θα πρέπει να προσαρμοστεί σε εμάς, όπως είμαστε.
Γιατί ο καθένας μας έχει δικαίωμα στο όνειρο!
Παρακάτω παραθέτω ένα υπόμνημα, το οποίο απέστειλα και στην Ηγεσία του Υπουργείου – με πρότυπο τα αυτιστικά άτομα, και επέκτασιν τα υπόλοιπα ΑΜΕΑ. Και περιμένω και απ’ αυτήν να επικοινωνήσει μαζί μου.
