Τις τελευταίες εβδομάδες το όνομα της φιλαρμονικής «Πανδώρα» απασχολεί έντονα τα τοπικά μέσα και την κοινή γνώμη. Δεν πρόκειται μόνο για εσωτερική διαμάχη ή μουσική διαφωνία, αλλά διακυβεύεται η ύπαρξη ενός φορέα που για δεκαετίες έχει συνδέσει τον ήχο του με την ιστορία, τις μνήμες και τις εκδηλώσεις της πόλης μας.
Κατά τις πληροφορίες που συγκεντρώθηκαν, το μέτωπο αφορά κυρίως τη διαχείριση, τις υποστηρικτικές λειτουργίες και τον ρόλο του αρχιμουσικού.
Οι επιλογές είναι κατακερματισμένες και οι διαδικασίες ασαφείς. Η αντιδημαρχία Πολιτισμού, στην οποία ανήκει η εποπτεία, φέρει σημαντικό μερίδιο ευθύνης για τον τρόπο που εξελίσσονται τα πράγματα. Όπου τέτοια κενά μένουν ανοικτά, η δομή ενός μουσικού οργανισμού απειλείται με λιγότερα κονδύλια, λιγότερες πρόβες και απομάκρυνση των μελών.
Ανησυχητικό είναι επίσης πως η συζήτηση μεταφέρεται ολοένα και περισσότερο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, με αντιπαραθέσεις που αντί να φωτίζουν, θολώνουν την εικόνα και πολώνουν την κοινή γνώμη. Αντί για δημόσιες συγκρούσεις, απαιτείται θεσμική σοβαρότητα από τους αρμόδιους, ώστε να ληφθούν αποφάσεις που θα εξασφαλίσουν το μέλλον της φιλαρμονικής.
Γιατί η Πανδώρα δεν είναι ένας σύλλογος ανάμεσα σε άλλους, είναι πυλώνας συλλογικής ταυτότητας. Όταν η φιλαρμονική υπολειτουργεί, η πόλη χάνει τον μέσο ήχο της. Χάνει την ατμόσφαιρα στις παρελάσεις,
Οι νεανικές ευκαιρίες για μουσική εκπαίδευση εξαφανίζονται και η συνέχεια ανάμεσα στις γενιές κινδυνεύει.
Και αυτό είναι το μεγαλύτερο διακύβευμα. Να μη σιγήσει το μουσικό αποτύπωμα που συνοδεύει κάθε γιορτή και κάθε βήμα στους δρόμους της Κοζάνης. Γιατί αν χαθεί η «Πανδώρα», θα σβήσει κάτι πολύ περισσότερο από μια φιλαρμονική. Θα σβήσει ένα κομμάτι της ψυχής της πόλης. Ένα κομμάτι που ανήκει στην άυλη πολιτιστική μας κληρονομιά και που έχουμε χρέος να διαφυλάξουμε.
