Οι απαντήσεις των Υπουργείων Δικαιοσύνης και Προστασίας του Πολίτη (δείτε εδώ), στην ερώτηση του βουλευτή Κοζάνης Π. Κουκουλόπουλου για τις ακούσιες ψυχιατρικές νοσηλείες στην Δυτική Μακεδονία, παρουσιάζουν πολύπλευρο ενδιαφέρον κι χρήζουν αξιολόγησης κυρίως από ειδικούς. Ας δούμε όμως τα ερωτήματα, τη συγκυρία και πιθανότατα το πολιτικό σκεπτικό πίσω από την ερώτηση του βουλευτή Κοζάνης, αφού όλα έχουν τη σημασία τους. Δημοσιεύματα για την «αρνητική πρωτιά» της Ελλάδας στις αναγκαστικές νοσηλείες υπήρχαν, επίσης, από το 2024, δείτε για παράδειγμα εδώ κι εδώ. Η ερώτηση του βουλευτή Κοζάνης φαίνεται δεν έγινε τυχαία φέτος. Αν ανατρέξει κανείς σε δημοσιεύματα των τελευταίων τριών μηνών, θα διαπιστώσει ότι η δημόσια συζήτηση γύρω από τις ακούσιες νοσηλείες αναζωπυρώθηκε σε πρωτόγνωρο βαθμό μετά την πολύκροτη υπόθεση Μαζωνάκη. Ο Κουκουλόπουλος, διακρίνοντας τη συγκυρία, το μετέτρεψε σε κοινοβουλευτική πρωτοβουλία με τοπική διάσταση και κατέθεσε την ερώτηση στις 10 Οκτωβρίου 2025, Παγκόσμια Ημέρα Ψυχικής Υγείας. Η σκέψη του, να το αποτυπώσει σε επίπεδο Δυτικής Μακεδονίας, υποψιασμένος ενδεχομένως – ως ένα βαθμό – για τα αποτελέσματα, δείχνει μια πιο στοχευμένη πολιτική ανάγνωση στο να τα συνδέσει υποσυνείδητα και με την κρίση που βιώνει η περιοχή τα τελευταία χρόνια, όχι μόνο οικονομικά, αλλά και κοινωνικά και ψυχολογικά, ως αποτέλεσμα της απολιγνιτοποίησης και της γενικότερης αίσθησης μαρασμού. Αυτό, βέβαια, δεν αναιρεί ότι τα στοιχεία που παρουσιάζονται μπορεί να τεκμηριώνουν απόλυτα και σε επιστημονικό επίπεδο αυτό που σκέφτηκε κανείς αξιολογώντας μια πραγματικότητα. Ότι δηλαδή μια περιοχή που δοκιμάζεται διαρκώς, αρχίζει να εμφανίζει και τα σημάδια μιας βαθύτερης ψυχικής κόπωσης, όπου η κοινωνική ανασφάλεια μετατρέπεται σιγά σιγά σε ψυχολογική πίεση.
Επιπροσθέτως, από τον τρόπο που διατυπώθηκαν τα ερωτήματα – π.χ. με μεταφορές ασθενών εκτός περιφέρειας ή το ερώτημα για το αν η υφιστάμενη στελέχωση του ΕΚΑΒ μπορεί να διασφαλίσει την απρόσκοπτη εφαρμογή της διαδικασίας μεταφοράς και τι ενέργειες προβλέπονται για την ενίσχυσή του σε προσωπικό και εξοπλισμό – φαίνεται πως ο βουλευτής δεν περιορίστηκε απλώς στο να αναδείξει ένα κοινωνικό φαινόμενο. Ταυτόχρονα επιχείρησε να καταγράψει την κρατική αδυναμία και να τεθεί η ανάγκη κι η προτροπή για καλύτερη οργάνωση και ενίσχυση των υπηρεσιών ψυχικής υγείας στη Δυτική Μακεδονία.
Η πρωτοβουλία του Π. Κουκουλόπουλου μπορεί λοιπόν να διαβαστεί σε δύο επίπεδα. Κοινωνικά, ως προσπάθεια ευαισθητοποίησης, και πολιτικά, ως έμμεσο αίτημα για νέες δομές και παρεμβάσεις. Σίγουρα δεν ανακάλυψε την «Αμερική» αλλά έδειξε, γι’ ακόμη μια φορά, ότι, πέραν των ουσιαστικών προβληματισμών που ανακύπτουν στο συγκεκριμένο ευαίσθητο θέμα, ξέρει πότε και πώς να αξιοποιεί τη συγκυρία.
Η Χύτρα
Και αφού ειναι να γίνει κατι έτσι και αλλιώς απο την κυβέρνηση θα βγει να πει οτι το εκανε αυτός. Μοναδικό φαινόμενο αλλα κάποιοι τσιμπάνε γιατι να μην το ξανακανει