Την ώρα που η Δυτική Μακεδονία βυθίζεται σταθερά στην κορυφή των αρνητικών δεικτών της χώρας, με ανεργία 16,5%, τη χαμηλότερη απασχόληση πανελλαδικά και μια αγορά εργασίας που αποσυντίθεται, κάποιοι επιμένουν να μιλούν για «πρόοδο» και «πράξεις» της Δίκαιης Μετάβασης.
Η χθεσινή ανάρτηση του βουλευτή Κοζάνης Μιχάλη Παπαδόπουλου, με αφορμή την εξασφάλιση χρηματοδότησης 17,4 εκατ. ευρώ για την Ακρινή, παρουσιάζεται ως απόδειξη ότι «η Δίκαιη Μετάβαση στην Κοζάνη προχωρά». Η αναφορά αυτή επιχειρεί να παρουσιαστεί ως απόδειξη ότι η Δίκαιη Μετάβαση αποδίδει, την ώρα που η συνολική εικόνα της Περιφέρειας λέει κάτι εντελώς διαφορετικό. Γιατί πέρα από το συγκεκριμένο προγραμματισμό, που αφορά μια εξαγγελία για έναν μικρό οικισμό και μάλιστα μια εξέλιξη με σημαντική καθυστέρηση, η μεγάλη εικόνα της Δυτικής Μακεδονίας παραμένει αμετάβλητη.
Οι αριθμοί της ΕΛΣΤΑΤ είναι αμείλικτοι. Η Περιφέρειά μας καταγράφει το υψηλότερο ποσοστό ανεργίας στη χώρα, τις χαμηλότερες επιδόσεις στην απασχόληση και μια συνεχή απώλεια παραγωγικού δυναμικού. Η μετάβαση που υποσχέθηκε θέσεις εργασίας, επενδύσεις κι αναπτυξιακή προοπτική, μέχρι στιγμής δεν έχει μεταφραστεί σε βελτίωση της καθημερινότητας για τη μεγάλη πλειονότητα των πολιτών
Κατανοητή, σε πολιτικό επίπεδο, η ανάγκη ενός βουλευτή να δείξει ότι «κάτι κινείται» ή ότι «κάτι πρόκειται να γίνει». Όταν, όμως, μια μελλοντική παρέμβαση σε έναν μικρό οικισμό, η οποία μάλιστα έρχεται με σημαντική χρονική καθυστέρηση κι αφορά μια περιοχή που είχε διεκδικήσει – και δικαίως – πολύ περισσότερα, όπως η μετεγκατάσταση (την οποία, σημειωτέον, ακόμη διεκδικεί στο Συμβούλιο της Επικρατείας), αναγορεύεται σε «απόδειξη» ότι η Δίκαιη Μετάβαση στην Κοζάνη λειτουργεί, τότε το ζήτημα παύει να είναι επικοινωνιακό κι αποκτά καθαρά πολιτική διάσταση.
Η Δίκαιη Μετάβαση σχεδιάστηκε για να απαντήσει σε μια ιστορικής κλίμακας απώλεια θέσεων εργασίας, σε μια παραγωγική κατάρρευση και σε μια κοινωνία που βλέπει τους νέους της να φεύγουν. Και σε αυτά τα ερωτήματα, μέχρι σήμερα, οι απαντήσεις παραμένουν ελλιπείς. Το να επιχειρείται, λοιπόν, να παρουσιαστεί μια εξαγγελία εξασφάλισης χρηματοδότησης σε ένα μικρό οικισμό ως απόδειξη ότι «η μετάβαση προχωρά», την ώρα που η Περιφέρεια συνεχίζει να καταγράφει πρωτιές στην ανεργία και τελευταίες θέσεις στην απασχόληση, δεν είναι απλώς υπερβολή. Είναι προκλητικό για μια κοινωνία που βιώνει καθημερινά τις συνέπειες της απολιγνιτοποίησης χωρίς το αντίστοιχο αναπτυξιακό αντίβαρο.
Η Χύτρα
.
Η περιφέρεια μας εκτός όλων των άλλων δεινών ,έχει την ατυχία να εκπροσωπειται από χαμηλής ποιότητας πολιτικό προσωπικό. Στην πραγματικότητα τα αποτελέσματα και οι επιδόσεις όλων μα όλων όσων ασχολούνται με τα κοινά στην περιφέρεια μας, βουλευτές ,δήμαρχοι ,περιφεριαρχης εχουν πιάσει πάτο.
Παπαδόπουλε πηγές στα Μπλόκα Ε βέβαια δεν τολμάς να πας εκεί έρχεσαι Κοζάνη και πας μόνο για καφέ στο ερμιονιο την ημέρα του Αγίου Νικολάου με τον Αμανατίδη.δεν τολμάς να βγεις έξω..και.πως το έπαθες και.μιλησες στην Βουλή μετά από τρία χρόνια πάλι καλά..σταμάτα να κοροϊδεύεις τον κόσμο σε καταλάβαμε ποιος είσαι πλέον.ολα για την πάρτη σου.
Ένας Παλιός Ψηφοφόρος σου και φίλος.
Αυτοί που τον ψηφίζουν είναι για λυπηση.Και δεν αναφέρομαι σε μια μειοψηφία βολεψακηδων αλλά σε μια πλειοψηφία κακομοιρηδων.
ο υφυπουργος των τεμπων δεν ειναι αυτος;
Ο πονηριδης Μιχαλακης που αποκαλει τους αλλους πονηρους επειδη κανουμε το ”λαθος” να τον συνδεουμε με τα Τεμπη. Μα γιατι? Μηπως ηταν υφυπουργος μεταφορων την περιοδο που εγινε το ΕΓΚΛΗΜΑ?
η μηπως επειδη απο το 2021 ειχαν παρει φωτια τα fax και οι επιστολες οτι κατι δεν παει καλα με τους ελληνικους σιδηροδρομους και αν συνεχιστει αυτη η κατασταση θα θρηνησουμε θυματα (οπως και θρηνησαμε) ε μα σας παρακαλω τωρα δηλαδη μην ειστε μιζεροι και γκρινιαρηδες :p :p
Η ανικανότητα από την περιφέρεια και τη διοίκησή της στην υπόθεση της απολιγνιτοποίησης είναι κραυγαλέα και τη ζούμε καθημερινά. Χωρίς σοβαρό σχέδιο μετάβασης, χωρίς ουσιαστική στήριξη της τοπικής μας οικονομίας και χωρίς πραγματικές εναλλακτικές θέσεις εργασίας, οδηγούμαστε στον μαρασμό. Οι υποσχέσεις για ανάπτυξη έμειναν στα χαρτιά, ενώ εμείς βιώνουμε ανεργία, εγκατάλειψη και ερήμωση.
Και η κατάντια βαραίνει κι εμάς τους ίδιους, όταν δεν αντιδρούμε στην καταστροφή του τόπου μας από τη διοίκησή μας. Όταν σιωπούμε, όταν συμβιβαζόμαστε, όταν αποδεχόμαστε αποφάσεις που μας αφαιρούν το μέλλον, τότε γινόμαστε μέρος του προβλήματος. Η απολιγνιτοποίηση χωρίς σχέδιο και χωρίς αντίσταση δεν είναι μετάβαση· είναι εγκατάλειψη, και την επιτρέπουμε.