Ο νέος εκλογικός νόμος για την Τοπική Αυτοδιοίκηση, όπως αυτός περιγράφεται στα κείμενα του νέου Κώδικα Τοπικής Αυτοδιοίκησης, αποτελεί ένα μνημείο χειραγώγησης και περιχαράκωσης της αυτοδιοίκησης στον κομματισμό και στα τοπικά δίκτυα εξουσίας.
Ο εκλογικός νόμος, πέρα από μηχανισμός ανάδειξης των δημοτικών αρχών, αποτελεί, ή οφείλει να αποτελεί, εργαλείο ενίσχυσης της τοπικής δημοκρατίας, της συμμετοχής των πολιτών και του κοινωνικού ελέγχου. Δεν θα πρέπει να αποτρέπεται η δυνατότητα συμμετοχής τοπικών ομάδων, συλλογικοτήτων και ενεργών πολιτών στα τοπικά πράγματα: από το συμβούλιο ενός χωριού έως τη διεκδίκηση συμμετοχής στο Δημοτικό Συμβούλιο ενός δήμου.
Ωστόσο, όπως φαίνεται, η κυβέρνηση επιλέγει τη χειραγώγηση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Το θλιβερότερο είναι ότι βρίσκει συμμάχους προς αυτή την κατεύθυνση σε πολλούς αυτοδιοικητικούς και δημάρχους, κυρίως προερχόμενους από τη Νέα Δημοκρατία, οι οποίοι αποδέχονται αυτόν τον ευνουχισμό της αυτοδιοικητικής λειτουργίας.
Τα τεράστια ψηφοδέλτια των παρατάξεων, με εκατοντάδες υποψηφίους και τη συμμετοχή σε αυτά και των υποψηφίων για τις δημοτικές κοινότητες, το όριο αυτοδυναμίας του 42%, καθώς και η νέα –και πρωτοφανής– επιλογή της εκλογής σε μία μόνο Κυριακή, διαμορφώνουν ένα πλαίσιο που ευνοεί τους μηχανισμούς, τις συναλλαγές και τον κομματισμό, καλλιεργώντας πελατειακές αντιλήψεις και συμπεριφορές. Παρά τα επιμέρους θετικά στοιχεία που περιλαμβάνει συνολικά η πρόταση για τον νέο Κώδικα, είναι φανερό ότι η κυβέρνηση δεν θέτει ως προτεραιότητα την ουσιαστική αποκέντρωση και την πραγματική μεταρρύθμιση του κράτους με ενίσχυση του ρόλου της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.
Η κυβερνητική εισήγηση καταργεί τη δεύτερη Κυριακή, χωρίς να παρέχεται στους εκλογείς η δυνατότητα δεύτερης επιλογής παράταξης για τον δεύτερο γύρο.
Δυστυχώς, ακόμη και αυτοδιοικητικοί που προέρχονται από το ΠΑΣΟΚ, όπως αυτό εκφράστηκε στη Γενική Συνέλευση της ΚΕΔΕ, περιορίζονται σε επιμέρους διαφωνίες του εκλογικού νόμου (απουσία δεύτερης Κυριακής, όριο 42%) και δεν επιδιώκουν μια συνολική πρόταση που θα ενισχύει πραγματικά τη χειραφέτηση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης από τους μηχανισμούς και θα προάγει ουσιαστικά τη συμμετοχή των πολιτών.
Το 1988 και το 1992, η Οικολογική Κίνηση Κοζάνης, με τις περιορισμένες της δυνάμεις, κατάφερε να εκλεγεί στο Δημοτικό Συμβούλιο με ποσοστά άνω του 8%. Με τον ισχύοντα εκλογικό νόμο, κάτι τέτοιο θα ήταν σήμερα αδύνατο.
Μπορώ να κατανοήσω το αίτημα για ενίσχυση της κυβερνησιμότητας. Ωστόσο, θα πρέπει παράλληλα να ενισχύεται και όχι να περιορίζεται, η δυνατότητα των πολιτών να συμμετέχουν στα τοπικά πράγματα, να κοπεί ο ομφάλιος λώρος με τους μηχανισμούς και τον κομματισμό και να ενισχυθεί η τοπική δημοκρατία.
Κατά τη γνώμη μου, θα πρέπει να παραμείνουν οι δύο Κυριακές, να καταργηθεί το όριο του 43% από την πρώτη Κυριακή, να θεσπιστούν ανεξάρτητα ψηφοδέλτια για τις δημοτικές κοινότητες, να μειωθεί το κόστος των παραβόλων και να περιοριστούν τα ποσοστά προσαυξήσεων για τον μέγιστο αριθμό υποψηφίων.
Αντιλαμβάνομαι ότι σήμερα ένα σύστημα απλής αναλογικής δεν είναι ρεαλιστικό, ιδίως μετά τη στρεβλή εφαρμογή του από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Ωστόσο, υπάρχουν τρόποι διαμόρφωσης ενός πιο δίκαιου συστήματος, το οποίο θα ενισχύει τη συμμετοχή των πολιτών και δεν θα διαστρεβλώνει την πραγματική βούλησή τους ως προς τον δήμαρχο και τη δημοτική αρχή που επιθυμούν
Βγες δημόσια και δήλωσε ότι ήταν μεγάλη βλακεία μου που στη θητεία μου πολέμησα τόσο τη ΔΕΗ και ίσως σε στηρίξουμε στο επόμενο εγχείρημα σου