Η επιλογή σπουδών είναι μια κρίσιμη απόφαση που καλείται σήμερα να πάρει ο μαθητής Λυκείου, τυπικά το αργότερο έως τις 20 Σεπτέμβρη της φοίτησής του στην Γ’ Λυκείου. Στην ουσία όμως η επιλογή σπουδών πρέπει να γίνει πολύ νωρίτερα, καθώς η έγκαιρη και ορθή επιλογή σπουδών προσδίδει συγκριτικό πλεονέκτημα στους μαθητές παρέχοντάς τους πολύτιμο χρόνο για την αποτελεσματική τους προετοιμασία. Πώς όμως μπορούν να πάρουν οι μαθητές αυτήν την απόφαση;
-
Κύρια προϋπόθεση είναι να κατανοήσει ο κάθε μαθητής την κρισιμότητα της απόφασης της επιλογής σπουδών. Να σημειώσω σε αυτό το σημείο ότι ο μαθητής στο λύκειο καλείται να επιλέξει σπουδές και όχι επάγγελμα. Σπουδές πάνω στις οποίες θα πατήσει, θα στηριχτεί για να επιλέξει αργότερα να ασκήσει κάποιο από τα επαγγέλματα που απαιτούν τις σχετικές σπουδές.
-
Στη συνέχεια απαραίτητο είναι να διερευνήσει προσεκτικά ο καθένας τις κλίσεις και τα ενδιαφέροντά του. Τι είναι ευχάριστο, τι ιδιαίτερο, τι προκλητικό για τον κάθε μαθητή; Ποιες είναι εκείνες οι δραστηριότητες που τον κάνουν να νιώθει ευχάριστα;
-
Έπειτα, προχωράμε στην αναλυτική ενημέρωση για τις σχολές και τα προγράμματα σπουδών που τον ενδιαφέρουν. Με το τοπίο της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης σήμερα να είναι θολό, λόγω των αλλαγών που επέρχονται (ίδρυση Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής, συζητήσεις, ολοκληρωμένες και σε εξέλιξη, για συγχωνεύσεις ΑΕΙ με ΤΕΙ, ίδρυση 2ετών Κέντρων Επαγγελματικής Εκπαίδευσης μέσα στα ΑΕΙ, κ.ά.), υψίστης σημασίας είναι η πληροφόρηση για θέματα επαγγελματικών δικαιωμάτων των πτυχίων που ενδιαφέρουν στον καθένα.
-
Τέλος, έρχεται η ιεράρχηση των εναλλακτικών επιλογών του κάθε μαθητή. Δεν μπορεί μέσα στο σύνολο των περίπου 500 τμημάτων τριτοβάθμιας να εμμένει κανείς σε ένα πολύ μικρό αριθμό επιλογών.
Κλείνοντας, θα ήθελα να επισημάνω και να προτρέψω τους μαθητές να επιλέξουν να σπουδάσουν αυτό που ταιριάζει στον καθένα, και να μην επιτρέψουν στον εαυτό τους να επηρεαστούν ούτε από τη συμπάθεια/ αντιπάθεια που πιθανόν νιώθουν για κάποιον εκπαιδευτικό, ούτε από τους φίλους τους, ούτε από τις προτιμήσεις των γονιών τους ή των συγγενών τους. Όπως είπε και ο Ν. Καζαντζάκης: “Έχεις τα πινέλα, έχεις τα χρώματα, ζωγράφισε τον παράδεισο και μπες μέσα».
Κι ομως στη Γαλλια οι επιχειρησεις που προκοψαν ηταν αυτες που ειχαν διαδοχη και εκσυγχρονισμο απο γονιο σε παιδι απο γενεα σε γενεα. Ετσι στηθηκαν κολοσοί.
Εφόσον τα ενδιαφέροντα & οι κλίσεις των παιδιών συνάδουν με αυτά των γονιών, είναι εξαιρετικός συνδυασμός, και δίνει μεγάλη δυναμική στη γονική επιχείριση να ανανεώνεται και να εξελίσεται με νέους, κατάλληλα προετοιμασμένους ανθρώπους της ίδιας οικογενείας. Αυτό είναι όντως ευχής έργο. Τι γίνεται, όμως, όταν γονείς προβάλλουν τις δικές τους προσδοκίες, επιθυμίες ή στη χειρότερη περίπτωση επιβάλλουν τις επιλογές τους στα παιδιά τους χάριν της οικογενειακής επιχείρησης (“για να μην πάει χαμένος ο κόπος τους”, όπως χαρακτηριστικά λέγεται);