Καλοσυνάτος, συμπαθής, πράος, έφυγε από τη ζωή στις 20 Φεβρουαρίου 2018.
Προσηλωμένος και αφοσιωμένος στο παιδαγωγικό λειτούργημα και την αποστολή του Δασκάλου.
Αυστηρός και απόλυτος δικαιοκρίτης.
Ανήκει κι αυτός σε εκείνη την γενιά των δασκάλων δημιουργών, εθνοπατέρων, των δασκάλων της προσφοράς και ανιδιοτέλειας.
Είχε την τύχη να βρεθεί συνοδοιπόρος με συναδέλφους και επώνυμους πολίτες όπου με μπροστάρη τον Κωνσταντίνο Σιαμπανόπουλο (1923-2005) δημιούργησαν τον Σύνδεσμο Γραμμάτων και Τεχνών Νομού Κοζάνης και έργο λαμπρό, διαχρονικό, αξεπέραστο. Εκεί τον γνώρισα και συνεργάστηκα μαζί του.
Σε εξαίρετη ομιλία του στις 26 Νοεμβρίου 2006 έλεγε:
“Η πρώτη μου επαγγελματική γνωριμία με τον αείμνηστο Κωνσταντίνο Σιαμπανόπουλο πραγματοποιήθηκε το έτος 1956 όταν πρωτοδιορίστηκα σε ένα μονοθέσιο Δ. Σχολείο κοντά στην Αιανή. Άπειρος ακόμα στα διοικητικά καθήκοντα και έχοντας σαν καινούργιος ενθουσιασμό και αγάπη για το επάγγελμα τον έβρισκα σύντροφο και βοηθό και άκουγα προσεκτικά τις οδηγίες του οι οποίες μου φάνηκαν χρήσιμες στην όλη επαγγελματική μου διαδρομή ως δάσκαλος”
Με τον στομφώδη λόγο του ξενάγησε χιλιάδες επισκέπτες στο Μουσείο. Του άρεσε να απαγγέλει Παλαμά “Γνώμες, καρδιές, όσοι Έλληνες…” και παρακινούμενος από την έννοια του χρέους “Χρωστάμε και σε όσους ήρθαν, πέρασαν” υπηρέτησε τον Σ.Γ.Τ.Ν.Κ τέσσερις δεκαετίες με ενάργεια, εθελοντισμό και αξιοκρατία από όλες τις θέσεις στο Δ.Σ. Πρόεδρος στην διετία 2006-2007
Παραιτήθηκε από μέλος του Δ.Σ. το 2008. Έφυγε πικραμένος. Προφητική η επιστολή της αποχώρησής του για τα μελλούμενα.
Τόλμησαν με περίσσια θράσους οι μετέπειτα και σημερινοί διοικούντες τον Σύνδεσμο να τον διαγράψουν από μέλος με το αιτιολογικό μη καταβολής της συνδρομής του. Περίσσεψε η υποκρισία και ο φαρισαϊσμός όταν οι ίδιοι που έχουν βάλει φαρδιά πλατιά την υπογραφή τους στην απόφαση διαγραφής στάθηκαν σε σιγή ενός λεπτού στην μνήμη του στην τελευταία Γ. Συνέλευση του Συνδέσμου την ημέρα της κηδείας του.
“Τον αδικήσατε εν ζωή, τον προσβάλατε και μετα θάνατον” γράφει ο γαμπρός του Τσιόπτσιας Στέργιος. Δεν έχουνε το θάρρος να ζητήσουνε μια συγνώμη για την ανάλγητη συμπεριφορά τους, έστω και τώρα.
Δυστυχώς αυτό το ήθος διακατέχει σήμερα τον Σύλλογο. Δεν έχουνε καμία σχέση με την Αρετή και τις αρχές πάνω στις οποίες στηρίχτηκαν οι πρωτοπόροι Δάσκαλοι και δημιούργησαν το μεγάλο έργο.
Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι με οποιοδήποτε κόστος να παραμένουν στο Διοικητικό Συμβούλιο. Κάνουν εκλογές με υπερ-ενισχυμένη αναλογική και η γραμμή με τα χαρτάκια πάει σύννεφο. Έχουν φροντίσει βέβαια από νωρίτερα για ανεξάντλητη δεξαμενή ψηφοφόρων. Σε ένα Δ.Σ. τον Φεβρουάριο 2014 ενέγραψαν, άκουσον άκουσον, 414 μέλη.
Τα ήξερε αυτά ο αγαπητός εκλιπών Γιαννάκης Γεώργιος και διέκοψε προς μεγάλη του πίκρα και στενοχώρια κάθε επαφή και παρουσία στο μουσείο. Καλή τύχη με έφερε να κουβεντιάσω μαζί του πολλές φορές τα τελευταία χρόνια και τον ευχαριστώ για τις συμβουλές και τις νουθεσίες του. Ήταν διακριτή η προσήλωση του στο δίκιο και την αλήθεια και διαχρονική η αξιοπρεπής συμπεριφορά του.
Ας είναι ελαφρύ το χώμα που σε σκεπάζει σεβαστέ Πρόεδρε.
ΠΡΟΤΑΣΗ:ΔΥΟ ΔΡΟΜΟΙ ΣΤΗΝ ΚΟΖΑΝΗ ΝΑ ΦΕΡΟΥΝ ΤΑ ΟΝΟΜΑΤΑ ΤΟΥΣ.
ΣΑΣ ΣΥΓΧΑΙΡΩ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΤΑΣΗ!!!!
Ο Βαγγέλης Σιαμπανόπουλος, μαζί με τον Αγγέλη Πολυνείκη, δεν ήταν ΑΠΕΝΑΝΤΙ στο Γιαννάκη Γεώργιο, στις εκλογές του Συνδέσμου, το έτος 2007; Βλέπω όμως στην επιστολή του πως κοιτάζει μόνο την “καμπούρα” των άλλων, όχι και τη δική του. Καλή είναι η κριτική, αλλά και λίγη αυτοκριτική δε βλάπτει. Ωστόσο, όσα γράφει για το δάσκαλο, τον πρόεδρο, τον άνθρωπο Γεώργιο Γιαννάκη, το έργο και την προσφορά του, τα προσυπογράφω!