kozan.gr: Η συγκλονιστική εξομολόγηση της Δέσποινας Τατιγιάννη, από την Κοζάνη, για το πώς νίκησε τη νευρική ανορεξία

5 χρόνια από τον εφιάλτη. 5 χρόνια από τότε που υπέφερα από αυτό που ονομάζεται ΝΕΥΡΙΚΗ ΑΝΟΡΕΞΙΑ. 42 κιλα. Όχι δεν πίστευα ποτέ πως είμαι χοντρή και πως πρέπει να χάσω κιλά. Ήταν θέμα ψυχικής διάθεσης. Δε μιλούσα σε κανέναν όμως για τα προβλήματά μου. Τα μάζευα μέσα μου ώσπου κάποια στιγμή η κατάθλιψη μου χτύπησε την πόρτα. Σιγά σιγά σταματούσα να τρώω. ΞΕΧΝΟΥΣΑ ΝΑ ΦΑΩ… καφές, τσιγάρα, αλκοόλ και ύπνος, μεγάλος ύπνος, για να μην σκέφτομαι. Η μαμά μου μου έφερνε φαγητό και πολλές φορές το πετούσα. Έχανα γρήγορα κιλά κοιτούσα στον καθρέφτη και έλεγα είμαι καλά. Όλοι γύρω μου με έβλεπαν και τρόμαζαν. Κάποιοι σιγοψιθύριζαν πίσω από την πλάτη μου. Είναι άρρωστη;;;;  Παίρνει ναρκωτικά; Όχι δεν έπαιρνα ναρκωτικά, όχι δεν είχα καρκίνο. ΑπλΆ σταμάτησα να με ΑΓΑΠΩ και να με ΦΡΟΝΤΙΖΩ και έγινα φάντασμα. ΠολΎ σκοτάδι. Σε όλα έβλεπα μόνο μια μαυρίλα. Σταμάτησα να κοιτάζομαι και στον καθρέφτη. Όποιος μου έλεγε για τα κιλά μου γινόταν αυτόματα εχθρός μου. Καθόμουν στην καρέκλα και πονούσα γιατί υπήρχαν μόνο οστά. Κάποια στιγμή ήρθαν και οι λιποθυμίες. Βυθιζόμουν κάθε μέρα και πιο πολύ. ΕΛΙΩΝΑ! Πήρα την απόφαση να ζητήσω βοήθεια. Νοσοκομεία. Τροφή με ορό….Ελπίδες για επιβίωση; ΕΛΑΧΙΣΤΕΣ. ΨΥΧΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ; ΜΗΔΕΝΙΚΗ! Τότε έμαθα για κοπέλες που πέθαναν από αυτή την ιστορία. Τότε φοβήθηκα. Κατάλαβα ότι είχα πιάσει πάτο. Μίλησα με γιατρούς και το μόνο που μου έλεγαν είναι να πάω σε ψυχολόγο και πήγα κρυφά κι από την οικογένειά μου. Έπεσα σε καλά χέρια. Μίλησα, ξέσπασα, ούρλιαξα, έβγαλα, από μέσα μου όλα αυτά που μάζευα και αρρώσταιναν την ψυχούλα μου. Με πολύ κόπο και με ανθρώπους δίπλα μου που με αγαπούσαν κατάφερα σιγά σιγά να με αγαπάω. Να με μαθαίνω. Να με φροντίζω. Έβαλα στοίχημα με το θάνατο και του τα πήρα πίσω.ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΑ. ΤΟΝ ΝΙΚΗΣΑ. Μέρα με την ημέρα έδινα μια μάχη και κέρδιζα.3 χρόνια κράτησε αυτός ο πόλεμος και τελικά τον κέρδισα. Βγήκα πιο δυνατή πιο υγιής. Μέσα σε ένα βράδυ έγινε ένα κλικ στο μυαλό μου και σκοτείνιασαν τα παντα. Μέσα σε 3 χρόνια εγώ ξανασήκωσα τον διακόπτη και φώτισα τον εσωτερικό μου κόσμο. Γιάτρεψα την ψυχή μου. Γιάτρεψα εσωτερικά το σώμα μου. Εξωτερικά υπάρχουν ουλές και σημάδια. Αλλά ο κάθε νικητής ενός πολέμου έχει σημάδια από την κάθε μάχη που δίνει. Έτσι δεν είναι;;;;; Γι’ αυτό να σας αγαπάτε και να ΤΡΩΤΕ….ΝΑ ΜΙΛΑΤΕ….ΝΑ ΛΕΤΕ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΣΑΣ ΕΝΟΧΛΟΥΝ….ΝΑ ΤΑ ΣΠΑΤΕ ΝΑ ΟΥΡΛΙΑΖΕΤΕ….ΝΑ ΚΛΑΙΤΕ ΑΝ ΧΡΕΙΑΣΤΕΙ…..ΓΙΑ ΚΑΝΕΝΑΝ ΛΟΓΟ ΜΗΝ ΑΦΗΝΕΤΕ ΤΗΝ ΨΥΧΟΥΛΑ ΣΑΣ ΑΠΡΟΣΤΑΤΕΥΤΗ. ΗΜΟΥΝ ΣΤΟΝ ΠΑΤΟ ΤΟΥ ΒΑΡΕΛΙΟΥ ΚΙ ΕΓΩ ΚΑΤΑΦΕΡΑ ΚΑΙ ΤΟ ΓΥΡΙΣΑ ΑΝΑΠΟΔΑ.