O ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ (του Απόστολου Παπαδημητρίου)

2011 μ.Χ. Κάποιοι εστιάζουν την προσοχή τους σε ασήμαντη λεπτομέρεια και παραβλέπουν την ουσία. Είναι πιθανόν οι ασχοληθέντες με τη χρονολόγηση να έσφαλαν και η χρονολογία να μην είναι ακριβής. Να έσφαλαν ως προς τι; Ασφαλώς ως προς τη χρονολογία γέννησης του Ιησού Χριστού. Και λοιπόν; Αυτό είναι το κύριο ή το ότι ο Χριστός δίχασε την ιστορία σε πριν και μετά από αυτόν εποχή; Και ποιος ήταν ο Χριστός, που επέφερε αυτή τη σαρωτική μεταβολή όχι μόνο ως προς τη μέτρηση των ετών και μόνο; Χαρακτηρίζεται ως το πλέον αμφιλεγόμενο ιστορικό πρόσωπο. Κάποιοι μάλιστα, εμπαθείς εχθροί του, υποστήριξαν ότι δεν υπήρξε καν ιστορικό πρόσωπο. Πίστεψαν ότι οι «επιστημονικές» τους γνώσεις ήσαν επαρκείς, ώστε να επιβάλλουν την άποψή τους στο διηνεκές! Δεν κατάφεραν ούτε κατά τη διάρκεια της παντοδυναμίας της ιδεολογίας τους να μεταβάλουν τον τρόπο χρονολόγησης.

Ο Ιησούς, αυτό είναι το όνομά του, γεννήθηκε σε στάβλο αλόγων ζώων στη Βηθλεέμ της Ιουδαίας. Ελάχιστα γνωρίζουμε για το μεγαλύτερο διάστημα του βίου του, καθώς δεν υπήρξε δημόσιο πρόσωπο παρά μόνο για μία τριετία. Τί το σπουδαίο λοιπόν έπραξε, ώστε να διχάσει την ιστορία; Κάτι το ανεπανάληπτο: Πέθανε, τάφηκε και αναστήθηκε. Το μήνυμα της ανάστασής Του διέδωσε ο στενός κύκλος των μαθητών του σ’ όλη την έκταση του ελληνορωμαϊκού κόσμου, παρά τον απηνή διωγμό από μέρους των ιουδαίων, αρχικά, της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας στη συνέχεια. Αυτή δια του αυτοκράτορα Νέρωνα κήρυξε τον πρώτο διωγμό το 54 μ.Χ. Εκατομμύρια υπήρξαν οι χριστιανοί μάρτυρες των τριών πρώτων χριστιανικών αιώνων, οι χαρακτηρισθέντες από τη ρωμαϊκή εξουσία εχθροί του ανθρωπίνου γένους! Τελικά το 313 μ.Χ. διακηρύχθηκε η ανεξιθρησκεία από τον μεγάλο και άγιο Κωνσταντίνο, κατά του οποίου σήμερα λυσσομανούν ουκ ολίγοι. Ο Θεοδόσιος, ο τελευταίος αυτοκράτορας της ενιαίας αυτοκρατορίας, επέβαλε το 380 μ.Χ. την ορθόδοξη πίστη ως επίσημη στην έκταση της δικαιοδοσίας του. Το σύστημα χρονολόγησης με βάση τη γέννηση του Χριστού επινοήθηκε στη Δύση από τον μοναχό Διονύσιο, κατόπιν εντολής του τότε πάπα, το 525 μ.Χ. Στην καθ’ ημάς Ανατολή, όπου η πίστη και η παράδοση της Εκκλησίας παρέμειναν αναλλοίωτες, διατηρήθηκε άλλο σύστημα χρονολόγησης μέχρι και τον 18^ο αιώνα, αυτή της από κτίσεως κόσμου. Το μέλημα των Ρωμηών δεν ήταν τόσο οι χρονολογίες όσο η εκτέλεση της εντολής του Χριστού «πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη». Από την αίσθηση του χρέους αυτού ευεργετήθηκαν οι Σλάβοι.

Κύλισαν αιώνες και οι λαοί των λεγομένων χριστιανικών κοινωνιών της Δύσης έγιναν κυρίαρχοι του πλανήτη. Όμως μέσω αυτής της κυριαρχίας δεν πραγμάτωσαν τον εκχριστιανισμό όλων των λαών, καθώς είχαν υποκαταστήσει την εντολή του Χριστού με άλλη δικής τους επινόησης: «πορευθέντες κατακτήσατε πάντα τα έθνη»! Η αλλοτρίωση του ευαγγελικού κηρύγματος είχε ως συνέπεια όχι μόνο να αναχαιτιστεί η φλογερή προσπάθεια, η οποία, όπου επιχειρήθηκε στα πλαίσια της αποικιοκρατικής εξάπλωσης, επέφερε ισχνά αποτελέσματα, αλλά και να προκληθούν σημαντικότατες κοινωνικές ζυμώσεις στις ίδιες τις «χριστιανικές» κοινωνίες, οι οποίες είχαν ως συνέπεια την έξαρση της υλιστικής φιλοσοφίας και την επικράτηση, τελικά, σ’ αυτές του πρακτικού υλισμού. Η άρνηση του Θεού εκδηλώνεται στην ιστορία του ανθρωπίνου είδους για πρώτη φορά σε «χριστιανικές» κοινωνίες, όσο και αν κάποιοι εξαπατούν τονίζοντας ότι την έχουν ανιχνεύσει στον αρχαίο κόσμο. Η άρνηση του Θεού είναι άρρηκτα συνδεδεμένη, κατά λογική συνέπεια, με την άρνηση της θεότητας του Ιησού Χριστού. Πλήρως κατανοητό αυτό. Γιατί όμως ο Χριστός χάνει και τη στοιχειώδη ανθρώπινη συμπάθεια μεταξύ των «χριστιανικών» λαών της Δύσης και κυρίως μεταξύ των ηγητόρων αυτών, πολιτικών, διανοητών, συγγραφέων και καλλιτεχνών; Αρκετοί προτιμούν τα αρχικά π.Κ.Χ. ή μ.Κ.Χ., με Κ το αρχικό της λέξης κοινή και Χ το αρχικό της λέξης χρονολογία! Υποστηρίζουν ότι κατ’ αυτόν τον τρόπο η επικρατήσασα χρονολογία καθίσταται ουδετερόθρηση! Δεν γνωρίζω, αν αληθεύει ότι η στρουθοκάμηλος στη θέα κυνηγού καλύπτει το κεφάλι της. Ο νοήμων και λογικός άνθρωπος εκδηλώνεται αφελέστερος του πτηνού. Το 2011 μπορούν να το αλλάξουν; Στην πατρίδα μας κάποιοι επιρρίπτουν ακέραια την ευθύνη για τον αφανισμό του «αθανάτου αρχαιοελληνικού πνεύματος» στη νέα πίστη, την οποία αβίαστα ασπάστηκαν οι πρόγονοί μας και δεν την επέβαλαν οι «κατακτητές» Βυζαντινοί. Αυτοί οι αρχαιολάτρες, που αγωνίζονται για την επάνοδο στην πάτρια θρησκεία, χρησιμοποιούν τα αρχικά π.Κ. και μ. Κ., όπου Κ το αρχικό της λέξης Κτήνος!

Το κήρυγμα του Χριστού υπήρξε ανεπανάληπτο. Ο «χρυσός κανόνας», μέσω του οποίου καθίσταται υποχρεωτική η επιτέλεση του καλού, υπερακόντισε τρομακτικά τον άλλο του αρχαίου κόσμου, ο οποίος απέτρεπε από το κακό. Ο ίδιος άφησε το πρόσωπό Του ως διαχρονικό πρότυπο συνέπειας μεταξύ λόγων και έργων. Υπήρξε ο Χριστός θύμα φοβερής κακοδικίας. Γιατί δεν ελκύει την ανθρώπινη συμπάθεια των κριτικά ή εχθρικά ισταμένων έναντί Του; Γιατί τον καταγγέλλουν ως μεσσιανιστή και σπορέα της μέγιστης ουτοπίας; Μήπως είναι γνώρισμα των δημαγωγών της ιστορίας η κλήση των οπαδών τους να άρουν τον σταυρό τους και Εκείνος έταξε πολλά; Μήπως εξαπάτησε αυτός και οι μαθητές του Ευαγγελιστές με τα γραφέντα; Και όμως κατ’ έτος (χριστιανικό) και λίγο πριν από τη λαμπρή γιορτή του Πάσχα στη Δύση κυκλοφορεί ένα «νεοανακαλυφθέν» απόκρυφο ευαγγέλιο, προβάλλονται πάπυροι, που «πιστοποιούν» ότι διαφορετική ήταν η ιδιωτική Του ζωή, «ανακαλύπτονται» επιζώντες «απόγονοί» Του (φρίξον ήλιε!) και γνωρίζουν τρομακτική κυκλοφορία βιβλία, τα οποία «παραθέτουν» στοιχεία για τον Χριστό από τα επτασφράγιστα αρχεία της εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσης αυλής του Βατικανού!

Ο Χριστός βλασφημείται από μικρούς και μεγάλους προς εκτόνωση σε κάθε κατάσταση δυσκολίας, θυμού ή σύγχυσης. Ποιος βλασφημεί τον Θεό στον ισλαμικό κόσμο; Αλλά εκεί δεν υπάρχει ελευθερία, θα αντιτάξει κάποιος. Πόσο κατανόησαν την αξία της ελευθερίας, την οποία κήρυξε ο Χριστός με την έκκληση «ει τις θέλει» και με τη λύτρωση από το τρομακτικό φορτίο της αμαρτίας; Ποιο άλλο ιστορικό πρόσωπο γίνεται αντικείμενο υβρεολογίου ακόμη και μεταξύ των αμέσων απογόνων των θυμάτων του; Ποιος ιστορικός ή συγγραφέας γράφει με συναισθηματική φόρτιση για κάποιον αρχαίο φιλόσοφο ή κάποιον κυρίαρχο κατακτητή ή κάποιον αιμοσταγή δικτάτορα; Τα κείμενα εναντίον όλων των άλλων προσώπων αποπνέουν συναισθηματική απάθεια. Μόνο εναντίον του Χριστού λυσσομανούν πλείστοι όσοι. Χλευάζουν τη μέλλουσα κρίση ως ουτοπία απαξιώνοντας τα κριτήρια του πλέον αδεκάστου Κριτού, ακόμη και όταν οραματίζονται την επικράτηση της δικαιοσύνης στις ανθρώπινες κοινωνίες. Ωρύονται κατά του Χριστού «απελευθερωμένοι» άθεοι, υποταγμένοι όμως σε μάγους και μάγισσες, που παίρνουν εκδίκηση, επειδή ο Πάπας, διορθώνοντας τα σφάλματα του Χριστού στα κηρύγματα περί αγάπης και ελευθερίας, έκαψε πλήθος απ’ αυτούς στις πυρές.

Γιατί συμβαίνουν όλα αυτά και από την άλλη υπάρχουν ακόμη πιστοί, οι οποίοι καταθέτουν τη μαρτυρία της Αναστάσεώς του και υφίστανται το μαρτύριο; Επειδή ο Χριστός ζει, καθώς, ως Θεός, εθριάμβευσε επί του θανάτου.

«ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ»