Εικόνα-σύμβολο πραότητας, καταλλαγής και ενότητας η παρουσία του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου του Β’ στην Κοζάνη (του παπαδάσκαλου Κωνσταντίνου Ι. Κώστα)

Εικόνα-σύμβολο (και διδαχή) πραότητας, καταλλαγής και ενότητας υπήρξε η παρουσία του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου του Β’ στην Κοζάνη.

Ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος ο Β’ ήρθε στην Κοζάνη προσκεκλημένος από τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Σερβίων και Κοζάνης κ. Παύλο για να παραστεί και να προεξάρχει της ιεράς πανηγύρεως (5 και 6 Δεκ. 2016) του Ιερού Μητροπολιτικού Ναού του Αγίου Νικολάου Κοζάνης. Τον Μακαριώτατο συνόδευαν και οκτώ Μητροπολίτες της Εκκλησίας της Ελλάδος.

Στον Εσπερινό ο Σεβ. κ. Παύλος, ως οικοδεσπότης, καλωσόρισε τον Αρχιεπίσκοπο και τους άλλους Αρχιερείς (κάνοντας μια ουσιαστική αναφορά στην απαρχή της Ι. Μητρόπολης, την Επισκοπή Καισαρείας και στον Επίσκοπο Μακεδόνιο, μέλος της Α’ Οικουμενικής Συνόδου (325) μαζί με τον Άγιο Νικόλαο Επίσκοπο Μύρων της Λυκίας) και ο Μακαριώτατος κ. Ιερώνυμος Β’ από το δεσποτικό, κήρυξε το λόγο του Θεού στον κατάμεστο από κόσμο (αυτοδιοικητικούς, πολιτικούς, στρατιωτικούς, πολύ λαό) Ιερό Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Νικολάου Κοζάνης.

Στο κήρυγμά του ο Αρχιεπίσκοπος επικεντρώθηκε στην ανάλυση των πρώτων στίχων του Απολυτικίου του Αγίου Νικολάου: ‘’Κανόνα πίστεως και εικόνα πραότητος, εγκρατείας διδάσκαλον…’’.

Και έκανε αναφορά και επισημάνσεις εποικοδομητικές στη σημερινή κρίση του λαού και της πατρίδας, (στη γέννηση, την ποιότητα και το εύρος της, που ξεπερνά τα όρια της Ελλάδας ) που ωστόσο μπορεί να ξεπεραστεί, αφού βρούμε εκείνα που μας ενώνουν ως λαό (και είναι πολλά και με βάθος) και όχι εκείνα που (αν δεν μας διχάζουν) μας χωρίζουν.

Μιλούσε αργά, ήρεμα, απλά, σαν πατέρας όλων που πονά για τα παιδιά του, που υποφέρουν, που δεν τα ξεχωρίζει σε δικά και ξένα. Και που τα καλεί σε σύναξη, σε μετάνοια, σε σύνθεση και ανάταξη.

Ο λόγος του ήταν βάλσαμο στους ‘’πληγωμένους’’ και ‘’κακοποιημένους’’ από τους ‘’ληστές’’ ανθρώπους του καθημερινού μόχθου, μικρούς και μεγάλους, γυναίκες και άνδρες. Στο Ναό υπήρχε μια άκρα ησυχία καθώς το εκκλησίασμα αφουγκραζόταν το λόγο του Αρχιεπισκόπου.

Καθώς κήρυττε με ήρεμη σοφία και σιγανή φωνή θυμήθηκα το λόγο του ποιητή: ‘’Απ’ την πληγή μου κοίταξα την πληγή του κόσμου’’.

Η μορφή του Αρχιεπισκόπου, καθώς μιλούσε και κουνούσε ήρεμα τα χέρια του, μου φάνηκε σαν τη μορφή του Αγίου Νικολάου. Κι όταν μιλούσε για την πραότητα του Αγίου, την εγκράτεια και την πίστη του, νόμισα πως αυτά όλα, είναι αυτός ο ίδιος.

Στη μορφή του Αρχιεπισκόπου είδα το αδρό και φωτεινό πρόσωπο του γεωργού, που με υπομονή σκάφτει και ποτίζει τη γη, που αφήνεται στο έλεος του Θεού για τα παραπέρα. Και που την εμπιστοσύνη του αυτή (ο Αρχιεπίσκοπος) την μεταδίδει και σε όλους εμάς.

Ο Αρχιεπίσκοπος τελείωσε το κήρυγμά του κάνοντας λόγο για ‘’μετάνοια’’. Και εξήγησε τη βαθειά και αποτελεσματική για την αποκατάσταση (και) της κοινωνικής υγείας, λειτουργία της.

Στον Εσπερινό της 5^ης Δεκεμβρίου 2016 στον Άγιο Νικόλαο της Κοζάνης έβλεπα τα πρόσωπα όλων να ανιχνεύουν τον πράο λόγο του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου του Β’ και να ηρεμούν.

Ήταν μια γλυκιά εικόνα, ένα σύμβολο μεταδοτικό της πραότητας, που συνιστούσε την ενότητα και την καταλλαγή μέσα στον ολόφωτο ιστορικό Ναό. Ώστε και η έξω από αυτόν (σε όλα τα επίπεδα) ζωή μας να γίνει κατάφωτη. Όπως αρμόζει στην καταβολική μας προέλευση, του αδαμιαίου γένους.

π. Κωνσταντίνος Ι. Κώστας,

παπαδάσκαλος

7-12-2016