Παραχάραξη της Ιστορίας και με ελληνική υπογραφή για μια καρέκλα (του Χαρίτωνα Καρανάσιου)

Η Ελλάδα σεμνύνεται για το αίμα που έχυσαν τα παιδιά της στους αγώνες για την ελευθερία. Επίσης, η Αριστερά καυχιέται για το πλήθος των αγωνιστών της, που, παρά τις διώξεις, δεν υπέγραψαν δήλωση. Αυτά για τα παλιά. Σήμερα, αυτό που συμβαίνει τον τελευταίο καιρό με τη στάση της Ελλάδος σε σχέση με το ζήτημα της ονομασίας των Σκοπίων δεν έχει προηγούμενο, καθώς κυβέρνηση και κόμματα προπαγανδίζουν όχι απλώς τον συμβιβασμό, αλλά την παράδοση της ελληνικής Ιστορίας σε ξένους, αναδεικνυόμενοι σε εχθρούς του λαού και της ιστορίας του. Αυτό είναι «πραξικόπημα» κατά της ελληνικής Ιστορίας και κατά του λαού. Με ποιο δικαίωμα, με ποια δικαιοδοσία οι πολιτικοί (κυβέρνηση και αντιπολίτευση) αλλάζουν την Ιστορία μας; Σημειωτέον, ο εθνικιστής Γκρούεφσκι είναι στη φυλακή, αλλά δήλωση για τις φαντασιώσεις του δεν υπέγραψε. Εμείς, που έχουμε την αλήθεια της Ιστορίας, υπογράφουμε ως νέοι δηλωσίες, τρέχοντας. Η ιστορία μας όμως δεν είναι μνημόνια, αλλά είναι η ψυχή μας, και δεν αλλάζει με μια υπογραφή και «δήλωση» από μία κυβέρνηση.

Αφήνοντας προς ώρας κατά μέρος τα μνημόνια και τα ψεύδη της κυβέρνησης (και των προηγούμενων κυβερνήσεων), τα οποία βαφτίσανε αυταπάτες: Κανείς δεν έδωσε εντολή σε καμία κυβέρνηση να διαπραγματευτεί κατά βούλησιν και αυθαίρετα τα εθνικά μας ζητήματα, πολλώ μάλλον δεν έδωσε καμία εντολή να πλαστογραφήσει την ελληνική Ιστορία και να προσβάλει τους νεκρούς μας για χάρη των Βαρντάρσκι. Δεν θα μας αλλάξει καμία κυβέρνηση και κανείς πολιτικός την Ιστορία μας. Ακόμη και η κυβέρνηση των Σκοπίων θα προσφύγει στον λαό, θέτοντας σε δημοψήφισμα ό,τι έχουν συμφωνήσει με την ελληνική πλευρά (που δεν γνωρίζουμε). Έχουμε, λοιπόν, χειρότερη Δημοκρατία ακόμη και από τους Σκοπιανούς. Να μην ξεχάσουμε και την κωλοτούμπα του Όχι σε Ναι. Αυτό το πράμα που έχουμε δεν είναι Δημοκρατία. Κάπως αλλιώς το λένε.

Πέρα δηλαδή από το ζήτημα της πλαστογράφησης της Ιστορίας μας, καθώς και τις αστοχίες τής εθνικής μας πολιτικής μεταπολεμικά μέχρι σήμερα, τίθεται και ζήτημα δημοκρατικότητας. Είναι δυνατόν να αποφασίζει μια κυβέρνηση και γενικότερα ο πολιτικός κόσμος, ερήμην του λαού, να αλλάξει την ιστορία, επειδή είναι διαχρονικά ανίκανη διπλωματικά; Η ελληνική διπλωματία, αρνούμενη να προσφύγει στον λαό, κατάντησε να παρακαλά τους νεοκομιτατζήδες για το «Νέα/Βόρεια/Άνω Μακεδονία», και αυτοί να μην το δέχονται. Γίναμε ρεντίκολο των εθνικιστών των Σκοπίων, που συνεχίζουν με αδιαλλαξία τους αλυτρωτισμούς και τις πλαστογραφίες. Δεχθήκαμε ακόμη και το ανθελληνικό αφήγημα του Ίλιντεν! Έχουμε σαλτάρει τελείως; Θα σηκωθούν οι νεκροί μας από τους τάφους να μάς φτύσουν. Ρεζίλι των σκυλιών. Ακόμη χειρότερα: Ο ΥπΕξ φέρεται να έχει αποδεχθεί τη «ψευδομακεδονική» εθνότητα και γλώσσα, και μάλιστα υπερασπίζεται τις θέσεις του (δηλ. των Σκοπιανών) ξεδιάντροπα και δημοσίως (για το erga omnes, καλά, περιμένετε…). Αλλά να το δούμε και με τους ψυχρούς κανόνες της αγοράς: Αφού ο ΥπΕξ έκανε μια κάποια συμφωνία, δεν κατάλαβα τι πήρε ως αντάλλαγμα για την Ελλάδα. Μόνον την καρέκλα του. Βάλαμε τον λύκο να φυλάει τα πρόβατα. Χειρότερο: Η «πρώτη φορά Αριστερά», αλλά και σύμπαν σχεδόν το πολιτικό σύστημα, υπακούει στις εντολές των πρώην «φονιάδων των λαών». Τα άλλα είναι προφάσεις εν αμαρτίαις και αυθυποβολή για αφελείς.

Το πρόβλημα έχει και μια άλλη επικίνδυνη πτυχή: Αντί τα κόμματα να χαράξουν κάποια κοινή και πάγια εθνική πολιτική, χρησιμοποιούν τα εθνικά ζητήματα, για να κατακεραυνώσουν αλλήλους, αποκομίζοντας εντυπώσεις και πολιτικό κέρδος. Υπάρχει και χειρότερο ως επακόλουθο. Η κυβέρνηση με τα βαποράκια της (αριστεροί φασίστες που τρομοκρατούν τους διαφωνούντες), αλλά και με ανιστόρητους φυτευτούς παράγοντες σε ρόλο ινστρούχτορα, προσπαθεί να επιβάλλει προπαγανδιστικά αλλά και με ψεύδη τις θέσεις μάλλον των Σκοπίων, παρά την ελληνική Ιστορία και τα ελληνικά δίκαια. Όσοι διαφωνούν είναι «εθνικιστές και φασίστες». Φωνάζει ο προσκυνημένος κλέφτης να φοβηθεί ο νοικοκύρης.

Από την άλλη μεριά, η Αντιπολίτευση, και δη η αξιωματική Αντιπολίτευση, νίπτει τας χείρας, ή μάλλον τρίβει τα χέρια της για τη φθορά της Κυβέρνησης, αλλά στην πραγματικότητα δεν έχει άλλη πρόταση και ψελλίζει ένα «ήξεις-αφίξεις» (αν τολμήσει το «Όχι», χρίσμα δεν θα πάρει από τις ΗΠΑ, ενώ η εκπαραθύρωση Καραμανλή είναι ακόμη νωπή…). Θα το πληρώσουν όμως, γιατί έτσι θα μείνει άλλα 4 χρόνια στην Αντιπολίτευση. Το ΚΚΕ βέβαια, αντί να κάνει αυτοκριτική για την παλαιότερη προδοτική στάση, κόπτεται μόνον να μην μπούνε τα Σκόπια στο ΝΑΤΟ. Τους νεοναζί της Βουλής ούτε θέλω να τους ξέρω, ό,τι κι αν λένε (γιατί αλήθεια καθυστερεί η δίκη τους;). Υπάρχουν και οι εξαφανισμένοι ΑΝΕΛ (έχουν και πελατεία!), που ως εταίρος θα πούνε ότι δέχθηκαν μία ονομασία ως λέξη ενιαία, κάτι σαν «Γκορναμακεντόνια», λες και είναι «γκόρτσα» και όχι Άνω ή Βόρεια Μακεδονία, δηλαδή «Μακεδονία» σκέτο. Ένα πράγμα πάντως δεν κατάλαβα: Πώς οι Σκοπιανοί δηλώνουν εθνικά και Σλάβοι, αλλά ταυτόχρονα και Μακεδόνες; Έχουν δηλαδή ως λαός ταυτόχρονα δύο εθνότητες; Εκτός αν οι αρχαίοι Μακεδόνες ήταν Σλάβοι. Εμείς ως Έλληνες δηλώνουμε εθνικά Έλληνες και γεωγραφικά Μακεδόνες! Μακεδονικό έθνος δεν υπήρξε ποτέ, παρά μόνον αρχαίο μακεδονικό ελληνικό φύλο. Απλά πράγματα.

Το επιχείρημα που πιπιλίζουν οι αριστεροδέξιοι «εκσυγχρονιστές δημοκράτες» είναι ότι όλοι τούς έχει αναγνωρίσει πλέον. Είναι ψέμα. Τους αναγνώρισαν περί τις 100 χώρες, αλλά άλλες 100 δεν τους αναγνώρισαν, όπως: Αλβανία, Αυστραλία, Βέλγιο, Δανία, Αίγυπτος, Γαλλία, Γερμανία, Ιαπωνία, Λετονία, Ολλανδία, Ν. Ζηλανδία, Πορτογαλία, Ν. Αφρική, Ισπανία, κ.ά., διεθνείς οργανισμοί (ΟΗΕ, ΕΕ, ΝΑΤΟ, ΔΝΤ, ΟΟΣΑ, FIFA, UEFA, FIBA) κλπ., ενώ η Βουλγαρία τους αναγνωρίζει ως «Μακεδονία», αλλά όχι «μακεδονική» εθνότητα και γλώσσα! Εμείς θα γίνουμε βασιλικότεροι του βασιλέως! Και για την αναγνώριση από τους μισούς οφείλεται στην αδράνεια της ελληνικής διπλωματίας. Αλλά και ο πάπας να τους αναγνωρίσει, δεν είναι δυνατόν η Ελλάδα να βγάζει από μόνη της τα μάτια της και να υπογράφει την απεμπόληση των εθνικών δικαίων (ενώ οι μισές χώρες μάς υποστηρίζουν!), θέτοντας σε κίνδυνο τις επόμενες γενιές και εκποιώντας μαζί με τα ασημικά και την Ιστορία της. Είναι απίστευτο αυτογκόλ! Θα καταφέρουμε όλοι να τους λένε «Μακεδονία». Υπάρχει και άλλο (ψευδο)επιχείρημα: Να τους κάνουμε δικό μας κράτος-μαξιλάρι, και από τη σφαίρα επιρροής αρχικά των Βουλγάρων, μετά του Τίτο, να περάσουν στη δική μας σφαίρα επιρροής! Πέραν της ανεδαφικότητας της ανωτέρω θέσης (οι γερμανικές εταιρείες είναι έτοιμες να ορμήξουν), δεν θα τσιμπήσουμε στο «μικρο-ιμπεριαλιστικό» τυράκι. Μήπως να δώσουμε και τη Θράκη στον σουλτάνο, για να έχουμε σχέσεις φιλίας; Δεν υπάρχει κανένα επιχείρημα. Μόνον υπακοή στις ΗΠΑ για μια καρέκλα. Τέλος.

Και πώς λύνεται το ζήτημα; Ο Αγώνας για τη Μακεδονία τώρα αρχίζει. Όχι με όπλα, αλλά με την προώθηση της ιστορικής έρευνας (και δη της τοπικής), με την οικονομική ανάπτυξη και βέβαια με τη διπλωματία. Δεν υπάρχουν μαγικές λύσεις. Η επιλογή είναι μεταξύ δύο δρόμων: Είτε προσπάθεια αλλαγής της διεθνούς στάσης σε βάθος χρόνου, είτε μια εύκολη υποχώρηση, για να τελειώνουμε. Καμία συμφωνία όμως δεν θα λύσει το πρόβλημα. Απλώς θα ανοίξει τον ασκό του Αιόλου. Εμείς, βέβαια, ούτε το ένα κάναμε ούτε το άλλο. Από την αρχή όμως και εξής (πλην Ανδρέα Παπανδρέου), η Ελλάδα, αντί να κλείσει τα σύνορα, να ανακαλέσει πρέσβεις από χώρες που υποστήριξαν τα Σκόπια, έδειξε πρωτοφανή και ύποπτη υποχωρητικότητα, με πρώτο τον Κ. Μητσοτάκη, τη γραμμή του οποίου συνεχίζει η ανεκδιήγητη ως προς την εξωτερική πολιτική κόρη του. Υπογραμμίζω το «ύποπτη», διότι η πρόσφατη ιστορία (να μην αναφερθώ και σε μαύρες σελίδες του 1821) έχει δείξει, ότι κάθε πολιτικός, προκειμένου να καταλάβει τον πρωθυπουργικό θώκο, κάτι δίνει στους «προστάτες»: Και ο γέρος Παπανδρέου (δίωξη ΕΑΜ-ΕΛΑΣ), και ο «εθνάρχης» (Κύπρος) και ο «ηγέτης» (επιβολή στην Αριστερά του ΝΑΤΟ και της ΕΕ) και ο Σημίτης (Ίμια) και ο εγγονός Γ. Παπανδρέου (ΔΝΤ), και οι Σαμαράς-Βενιζέλος (Μνημόνια) αλλά και ο σημερινός πρωθυπουργός πλήρωσαν τη θέση τους με κάποιο γραμμάτιο, δηλ. κυρίως με υποχωρήσεις σε εθνικά ζητήματα ή γενικά υποτέλεια. Προσωπικό όφελος εις βάρος του λαού και της Ιστορίας του. Είναι γνωστό, άλλωστε, ότι ο εχθρός προέρχεται πάντοτε από μέσα. Και από προδοσίες η ελληνική Ιστορία βρίθει παραδειγμάτων.

Επιμύθιο: Πλην Κοζάνης και Λακεδαιμονίων…
Η Κοζάνη αποτέλεσε το πολιτικό κέντρο του Μακεδονικού Αγώνα. Είναι γνωστό άλλωστε και το πέρασμα του Παύλου Μελά από την Κοζάνη και την περιοχή της. Σήμερα απέχει (και δεν είναι μόνον θέμα δημάρχου), ως μόνη από τις πόλεις της Μακεδονίας. Λυπηρό. Ακόμη και τα Χανιά και η Λευκωσία ξεσηκώθηκαν! Ελπίζω ο ΥπΕξ να κατοχύρωσε τουλάχιστον την ονομασία «Δυτική Μακεδονία» για την περιοχή μας, και να μην ονομαζόμαστε πλέον «Νοτιοδυτικοί Μακεδόνες», με αδελφούς εθνικά τους Σλάβους αλλά και τους Αλβανούς «Βορειο-Μακεδόνες». Επιτέλους και εμείς οι Μακεδόνες θα αποκτήσουμε κράτος και δεν θα είμαστε «έθνος ανάδελφον»! Σε 2-3 γενιές θα κάνουν οι σύμμαχοί μας και το Μακεδονικό κράτος παίρνοντας και τη Μακεδονία μας, όπως σαλαμοποίησαν και τη Γιουγκοσλαβία, και τα παιδιά μας θα γίνουνε ελληνόγλωσση μειονότητα στη μελλοντική «Μακεδονία» και θα μας καταριούνται. Ποιος μου εγγυάται ότι δεν θα γίνει; Να τους χαίρεστε τους Βορειο-Μακεδόνες (δηλ. σκέτο Μακεδόνες), αλλά χωρίς εμένα, που δεν πρόκειται ποτέ να αποδεχθώ τα Σκόπια ως «Μακεδονία», και ψήφο από μένα κανένα από τα κόμματα που το υποστηρίζουν δεν θα δει (προφανώς σε αυτά ανήκει και η ΝΔ). Η Ιστορία μας δεν είναι «παλιάμπελο»…

Σημεία των καιρών: Η Ελλάδα βυθίζεται όλο και περισσότερο στον αφανισμό. Από την περήφανη χώρα, με χιλιάδες νεκρούς στους πολέμους, με κοινωνικούς αγώνες, με λαμπρή ιστορία και ευπατρίδες, καταντήσαμε μια χρεοκοπημένη και προσκυνημένη Γκρεκυλία, χωρίς ιστορική μνήμη, χωρίς ένα λεπτό στην τσέπη, χωρίς μέλλον, αλλά με χαμογελώντα φερέφωνα, υπηρέτες ξένων αφεντάδων. Ο επόμενος πρωθυπουργός θα ξεπουλήσει τα νησιά και μετά σειρά έχει η Θράκη. Το 2021, 200 χρόνια από την Επανάσταση, φαίνεται θα γυρίσουμε στα πρώτα σύνορα του ελληνικού προτεκτοράτου… Είμαστε ως λαός ανάξιοι δηλωσίες της ελληνικής Ιστορίας. Δεν υπάρχει κανείς πατριώτης πολιτικός σε αυτή τη χώρα να πει κι ένα ΟΧΙ;