Η Κυριαρχία των ουτιδανών (του Απόστολου Παπαδημητρίου*)

Η χώρα μας ταλανίζεται από πολύπλευρη κρίση, την οποία με εμμονή εξακολουθούν πλείστοι όσοι διαμορφωτές της κοινής γνώμης να αποκαλούν οικονομική και μόνο. Έχοντας απομακρυνθεί από την πατροπαράδοτη πίστη στον Θεό και υποταχθεί στη δυτική νεωτερικότητα έχουν αναλάβει, άλλοι με το αζημίωτο και άλλοι λόγω τυφλής προσήλωσης σε ιδεολογίες, εχθρικές δήθεν προς το κυρίαρχο πολιτικοκοινωνικό σύστημα, αγώνα εκθεμελίωσης αυτής και από τον τελευταίο πολίτη της χώρας στο όνομα της προόδου!

Στον χώρο της ανύπαρκτης πλέον παιδείας, η οποία έχασε και επίσημα τον εθνικό της χαρακτήρα, οι δυνάμεις λυσσομανούν κάθε έτος κατά των Τριών Ιεραρχών, οι οποίοι παραμένουν ακόμη, τύποις βέβαια, προστάτες της, αν και από την παλιγγενεσία αυτή έχει υποκατασταθεί από γνωσικεντρική και κατά τις τελευταίες δεκαετίες από άκρως χρησιμοθηρική εκπαίδευση.

Κυρίαρχο σύστημα στην πλανητική σκηνή είναι το αστικό. Αυτό κυριάρχησε μετά την ανατροπή της φεουδαρχίας, με την οποία συμπορεύθηκε το κράτος του Βατικανού επωμιζόμενο το τεράστιο βάρος του στραγγαλισμού του υπέρτατου δώρου του Θεού στον άνθρωπο, της ελευθερίας. Οι οπαδοί της νεωτερικότητας παραβλέπουν ότι του διαφωτισμού προηγήθηκε το θρησκευτικό κίνημα των διαμαρτυρομένων. Αυτό σημαίνει ότι στις αθλιότητες του «αλαθήτου» αντιπροσώπου του Θεού επί της γης αντέδρασαν πρώτα άνθρωποι με θρησκευτική πίστη και υπέστησαν γι’ αυτό διωγμούς και μαρτύρια. Η γαλλική επανάσταση, στην οποία ώθησαν οι αστοί τον λαό, προκειμένου να ανατρέψουν την σάπια φεουδαρχία εκδηλώθηκε αιώνες αργότερα. Τελικά η Δύση, μετά τους κλυδωνισμούς λόγω θρησκευτικών αντιπαραθέσεων, αρχικά, και εθνικιστικών, στη συνέχεια, ισορρόπησε και η αστική τάξη δεν φαίνεται να απειλείται πλέον με ανατροπή, ιδιαίτερα μετά την κατάρρευση του αποκληθέντος «υπαρκτού σοσιαλισμού».

Η κυριαρχία της αστικής τάξης οφείλεται στην ιδεολογική της ευελιξία ή μάλλον στην έλλειψη ιδεολογίας. Κατά βάση παρά τα πομπώδη περί ελευθερίας και δημοκρατικών δικαιωμάτων πρόκειται για σύστημα, στο οποίο αναγνωρίζεται μία και μόνη αξία, το χρήμα. Αυτό παραχώρησε δικαιώματα κατ’ αρχήν στους προνομιούχους λαούς, στους οποίους κυριάρχησε, επειδή είχε πληθώρα άλλων να εκμεταλλευθεί και χρειαζόταν βοηθούς στην καταλήστευση. Με τον εκμαυλισμό των συνειδήσεων των λαών αυτών κατέστη δυνατή η σώρευση του πλανητικού πλούτου στα χέρια ελαχίστων πλουτοκρατών, οι οποίοι μοίρασαν μικρό μέρος των υπερκερδών τους για λόγους κοινωνικής ειρήνης και αποφυγής της εξάπλωσης του αντιπάλου δέους του κομμουνισμού. Γέννημα και η ιδεολογία αυτή της δυτικής μήτρας, έχοντας ως πρότυπο τον ολοκληρωτισμό του παπισμού και αντικαθιστώντας το «αλάθητο» του πάπα με το άλλο του κόμματος, επιχείρησε ανεπιτυχώς την ανατροπή του αστικού συστήματος. Όμως οι αστικές αλεπούδες φάνηκαν πιο πονηρές. Επέτυχαν τον ιστορικό συμβιβασμό με τη θρησκευτική ηγεσία της Δύσης. Άθεοι οι ίδιοι, έπαψαν να πολεμούν φανερά τη θρησκευτική πίστη, ίσως αναγνωρίζοντας την ιστορικά βεβαιωμένη αρχή: Η θρησκευτική πίστη πολεμούμενη λαμπρύνεται. Μάλιστα συνέπηξαν και ανίερη συμμαχία τόσο με τον παπικό όσο και με τον προτεσταντικό κόσμο για την αντιμετώπιση του κομμουνισμού, της αθεϊστικής μάστιγας! Εμμένοντας οι μεν στην προάσπιση του ολοκληρωτισμού και οι άλλοι εκτινάσσοντας την ασυδοσία από τον δογματικό χώρο στις οικονομικές ενέργειες συνετέλεσαν στο να υποφέρουν σήμερα τα πάνδεινα οι λαοί του πλανήτη από την άγρια εκμετάλλευση των ισχυρών και «ευλογημένων» από τον Θεό «χριστιανών» της Δύσης.

Στους αστούς δεν αρκούσε ο εκμαυλισμός των συνειδήσεων των δυτικών λαών, προκειμένου αυτοί να απομακρυνθούν από την πίστη. Έπρεπε η ιδεολογική αθεΐα να διδάσκεται, αν είναι δυνατόν εξ απαλών ονύχων, στα σχολεία. Παρέδωσαν το Πανεπιστήμιο, το δήθεν αυτοδιοίκητο στους μαρξιστές, που καμώνονται πως δεν έχουν αντιληφθεί ότι δεν έχουν πλέον ουδεμία σχέση με την επαναστατική ιδεολογία τους, καθώς έχουν αφομοιωθεί από το σύστημα, το οποίο υπηρετούν και αμείβονται, σε βαθμό ώστε να τους εμπιστεύεται αυτό ακόμη και κυβερνήσεις! Και η επίθεση κατά της Εκκλησίας, παρά το ισχύον Σύνταγμα, το οποίο βάναυσα καταπατείται, είναι πλέον ορατή με γυμνό οφθαλμό. Και οι αστοί τρίβουν τα χέρια τους, επειδή «μαρξιστές», καταδικασμένοι να αποτύχουν στο οικονομικό παιχνίδι της κεφαλαιοκρατίας των τραπεζιτών, θα τους δικαιώσουν στα μάτια του πλανεμένου λαού και θα επανέλθουν ως σωτήρες στην εξουσία!

Και οι πιστοί, όσοι απέμειναν, ζαλισμένοι και ως πρόβατα μη έχοντα ποιμένα περιορίζονται να σχολιάζουν επιπόλαια τα συμβαίνοντα και να δείχνουν να μη κατανοούν, γιατί οι Τρεις Ιεράρχες είναι ανεπιθύμητοι στα σχολεία. Οι Τρείς μέγιστοι φωστήρες, ακολουθώντας τον λόγο του Χριστού, μοίρασαν την περιουσία τους στους φτωχούς, κάτι που δεν κατέστη δυνατόν να πράξει ο πλούσιος νέος και έδωσε αφορμή να τονίσει ο Κύριός μας ότι είναι ευκολότερα να περάσει καμήλα από την τρύπα της βελόνας από του να εισέλθει πλούσιος στη Βασιλεία των ουρανών. Με θαρραλέους λόγους κατήγγειλαν την κοινωνική αδικία, συγκρούστηκαν με τους ισχυρούς και υπέστησαν διώξεις! Δεν τα διάβασαν αυτά οι στρεβλωτές του ευαγγελικού λόγου και άνευ όρων υποταγμένοι στους ισχυρούς των ημερών; Μήπως τα αγνοούμε και εμείς, που έχουμε κυριευθεί από έντονη αγαπολογία για τους αιρετικούς της Δύσης, με τους οποίους ποθούμε να συμπλέουμε επωμιζόμενοι μέρος ευθύνης των εγκλημάτων τους κατά της ανθρωπότητας; Γιατί η διοικούσα Εκκλησία δεν εκφράζει λόγο ανάλογο προς εκείνο των Τριών Ιεραρχών προς τους ισχυρούς, οι οποίοι οδηγούν τον λαό μας στον αφανισμό; Οι μαρξιστές, άμοιροι του ευαγγελικού και πατερικού λόγου, στην υποταγή των θρησκευτικών ηγετών βρήκαν πρώτης τάξεως αφορμή, για να εκτινάξουν στα άκρα την υλιστική ιδεολογία, στην οποία εμμανώς εμμένουν, παρά το θαύμα της πίστεως στη σταλινική Σοβιετική Ένωση. Βέβαια με λίγη αυτοκριτική θα ομολογούσαν την πλήρη αστικοποίησή τους! Πώς όμως να τους κατηγορήσουμε, αφού και εμείς έχουμε ασπαστεί την αστική ειδωλολατρεία της πλεονεξίας και λατρεύουμε, όπως και οι λοιποί το χρήμα. Μήπως είναι και για μας ανεπιθύμητοι οι Τρείς Ιεράρχες, οι τρείς μέγιστοι φωστήρες;

Σήμερα στον πλανήτη κυριαρχούν οι ουτιδανοί. Πρότυπα, όπως αυτά των Τριών Ιεραρχών, τους είναι ανυπόφορα. Οι λαοί όμως υφίστανται τις συνέπειες από την αποδοχή προβαλλομένων στρεβλών προτύπων, υποταγμένων σε πάθη και με έκδηλη την αθλιότητα στις ενέργειές τους!

«ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ»