Λίγα βιογραφικά
Πέθανε σε ηλικία 78 ετών μετά από πολύμηνη ασθένεια ο νομικός, συγγραφέας και φυσιογνωμία των τεχνών και της Αριστεράς Μάκης Τρικούκης.
Γεννήθηκε το 1940 στην Κοζάνη αλλά μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε νομικά και ιταλική φιλολογία.
Μέλος της νεολαίας της ΕΔΑ και πρωτοπόρος στους αγώνες του 1-1-4 της γενιάς του, μεσούσης της χούντας (1972) εξέδιδε στη Θεσσαλονίκη το περιοδικό κριτικής «Εξάντας». Στα 1985 εξέδωσε τη μελέτη «Πολιτική και φιλοσοφία στον Γκράμσι». Στα 1989 μετείχε ως γενικός γραμματέας του υπουργείου Πολιτισμού στην κυβέρνηση συνεργασίας. Συνέχισε πάντα τη μαχόμενη δικηγορία, στελέχωσε το Σύλλογο «Οι Φίλοι της Μουσικής Θεσσαλονίκης» (του Μεγάρου Μουσικής Θεσσαλονίκης), ενώ διετέλεσε από το 2008 -2012 πρόεδρος του Δ.Σ του ΚΘΒΕ .
Εξέδωσε σειρά βιβλίων («Πολιτική και φιλοσοφία στον Γκράμσι» 1985-Εξάντας, «Τα παράδοξα στην ομηρική Οδύσσεια», 1999 Καστανιώτης, «Η ταπείνωση του θριαμβευτή», 2006 – Ελληνικά Γράμματα), συμμετείχε σε συλλογικά έργα.
Μάκης Τρικούκης «Η ταπείνωση του θριαμβευτή”
μυθιστόρημα, εκδ. Ελληνικά Γράμματα *
Με μια υψηλή θεωρητική συγκρότηση, όπως προκύπτει από τα προηγούμενα βιβλία του, στην ανάλυση των κοινωνικών φαινομένων («Πολιτική και φιλοσοφία στον Αντόνιο Γκράμσι», Εξάντας 1985), και με την ευρύτερη παιδεία του («Τα παράδοξα στην Ομηρική Οδύσσεια» Καστανιώτης) ο σ. αναλύει στο γύρισμα του βίου των πρωταγωνιστών και δευτεραγωνιστών του τη μεταλλαγή και τις εξελίξεις, τις αγκυλώσεις, τα ξεσπάσματα μιας μικρής κοινωνίας λόγου και πράξης ενός τόπου που αντανακλά και τον ευρύτερο χώρο της Ελλάδας των μετεμφυλιακών χρόνων.
Δύο αδέλφια, Κωνσταντίνος και Χιονία, στο επίκεντρο της υπόθεσης, ενώ ζουν σ’ ένα κόσμο φτιαγμένο για την ακίνητη ή την ελεγχόμενη ζωή τους, ξαφνικά υφίστανται την επίθεση του απροσδόκητου, της μοίρας, στο πρόσωπο του κυνηγημένου αριστερού με τα πολλά ονόματα, εκ του ρόλου του, που καταφεύγει κρυφά στο σπίτι τους. Ο καθένας τότε παίρνει θέση ανάλογα με τις αντιφάσεις και τις ευαισθησίες τού είναι του. Ετσι, αυτός που φυλάγει υποχρεώνεται να φυλαχτεί ο ίδιος κυρίως από τον εαυτό του ή να αφεθεί στις παρορμήσεις του.
Ενα μυθιστόρημα με κεντρικό χώρο διεξαγωγής την Κοζάνη και τον περίγυρό της, την εποχή του εμφυλίου, στο οποίο παρακολουθούμε πώς ο συγγραφέας μπαινοβγαίνει στην καθημερινότητα του μετεμφυλιακού κόσμου της πόλης, αλλά και στις αναδρομές του στο κοντινό ή μακρινό παρελθόν της. Μας σκιαγραφεί μια κοινωνία στην αστική, τη μικροαστική ή τη λανθάνουσα επαναστατική αγωνία της και του πώς αυτή, στα πρόσωπα των δύο αδελφών, με την εμφάνιση του αριστερού, μεταλλάσσεται σε δύο κόσμους διαφορετικούς. Τότε η ζωή τούς καλεί να δηλώσουν το παρόν τους, με τη συμμόρφωση, την υποταγή, την ήττα ή και το μεγαλείο της ατελέσφορης προσπάθειας για το προσωπικό ή το κοινωνικό ανέφικτο. Ο κόσμος της καταδιωκόμενης αριστεράς κι ο κόσμος της καθημερινότητας από την πλευρά των νικητών στην πόλη καταχωρούνται στις στήλες της ζωής ο καθένας με τα χρώματα της πράξης του. Ενώ στα στενά της πόλης μας περιηγεί ο σ., τον παρακολουθούμε και στα ευρύτατα πεδία της σκέψης του για την πολιτική, τον έρωτα, τη θρησκεία, το πηγαινέλα των ιδεών. Ρητά διαγράφονται οι κόσμοι της σύγκρουσης που τελικά συνοδοιπορούν σε μια αλληλοεξαρτώμενη κίνηση της κοινωνίας ποτέ προς τα εμπρός και κάποτε προς τα πίσω. Σε όλες τις φάσεις και είναι το ίδιο νόμισμα που κυλά ιστορικά αδιατίμητο.
Ακολουθώ το συγγραφέα στους δρόμους της πόλης που, παρότι δεν ονομάζεται, όλα τη θυμίζουν και την οριοθετούν στην πρόσφατη αλλά κι απώτερη, κάπως, ιστορία της. Μεροληπτώ εν επιγνώσει στην προσέγγιση του μυθιστορήματος αυτού, λόγω και της αναγνωστικής εντοπιότητος. Οταν διαβάζεις για τον τόπο σου, με τις γνώριμες πραγματικότητες υπογραμμισμένες, με την τέχνη της μυθοπλασίας μπαίνεις ακόμα ζεστότερα στην ουσία του. Κυκλοφορείς κι εσύ με τον συγγραφέα και τους ήρωές του, ένας παρατηρητής κι άτυπος κομπάρσος σε γύρισμα ταινίας. Το τέλος σ’ αφήνει με τη συγκίνηση του άμεσου συμμέτοχου κι όχι του έμμεσου αναγνώστη.
* Από την παρουσίαση του βιβλίου που έγινε στην Κοζανη πριν αρκετά χρόνια)
