Δυο ποιήματα συνομιλούν : Α) « Άσμα ασμάτων» (Σολομών) – β) « Το άσμα της Ιωάννας και του Κωνσταντίνου ( Τάκης Σινόπουλος).
Ο έρωτας αντανακλά δυο κόσμους, δυο εποχές:
Α) Στο Ισραήλ, στη Δαμασκό και το Λίβανο σε χρόνους μακρινούς, ειρηνικούς, δυο νέοι μέσα στην αγκαλιά της φύσης μεθούν με τα αρώματά της και το κρασί του έρωτα.
Β) Στην Αθήνα του 50 και στην Ελλάδα του σήμερα, δυο νέοι δεν μπορούν ν’ αγαπήσουν και ν’ αγαπηθούν. Ο θάνατος τους παραμονεύει. Ένας κακός αέρας μολύνει την ψυχή τους, τους σκοτώνει. Ένας ύμνος στο άπιαστο του έρωτα, στο αδύνατο της ευτυχίας και στην άβυσσο της ψυχής.
Εμείς που ζυμωθήκαμε επί δυο μήνες μαζί τους, είδαμε τον κρυμμένο ήλιο της αγάπης πίσω από τα σύννεφα του πολέμου, τις ρημαγμένες ζωές και τους νεκρούς του Αιγαίου, και τον κρατάμε ψηλά, πάνω από το σκοτάδι του φόβου και της ανασφάλειας.
Αυτή είναι η ευλογία του θεάτρου.
Γκουτζιαμάνη Γιάννα
Κοζάνη 25-6-2018
