Η Έκτη Οδηγία περί ΦΠΑ του Συμβουλίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, έτους 1977, την οποία Οδηγία όλα τα κράτη- μέλη επιβάλλεται να τηρούν, για την ομοιόμορφη εφαρμογή των Κανόνων (στα κράτη που ήταν τότε ενταγμένα και σ αυτά που θα εντάσσονταν στη συνέχεια ως σήμερα και αύριο βέβαια), το άρθρο 28 αυτής της Οδηγίας, που επικαλούμαστε, αναφέρει:
Η Ελληνική Δημοκρατία μπορεί να επιβάλλει συντελεστές ΦΠΑ κατώτερους μέχρι τριάντα στα εκατό (30%) από τους αντίστοιχους συντελεστές που επιβάλλονται στην ηπειρωτική Ελλάδα, στους νομούς Λέσβου, Χίου, Σάμου, Δωδεκανήσου, Κυκλάδων και στα ακόλουθα νησιά του Αιγαίου : Θάσος, Βόρειες Σποράδες, Σαμοθράκη και Σκύρος.
Εδώ βλέπουμε ότι χρησιμοποιεί τη λέξη μπορεί και όχι «δεν μπορεί», ούτε «απαγορεύεται», ούτε «είναι δυνατόν», ούτε «επιτρέπεται», ούτε «υποχρεούται» ή κάποια άλλη φράση ή λέξη. Το μπορεί, είναι προφανώς στην διακριτική ευχέρεια της Ελλάδας. Και εφ όσον μπόρεσε(!) να μειώσει τον συντελεστή στο 30% σε κάποια από τα νησιά της, δημιούργησε, η Ελλάδα, ένα προηγούμενο, μια κατάσταση σ αυτά, με δική της θέληση, που αν μετατραπεί θα επιφέρει δεινά σε όλους τους τομείς εκεί, ακόμα και στην ίδια τη χώρα, γενικότερα.
Υπενθυμίζουμε ότι στην Ελλάδα επιβλήθηκε, για την ομοιόμορφη έμμεση φορολογία με όλα τα άλλα κράτη- μέλη της Ε.Ε, ο ν. 1642/1986 περί ΦΠΑ και στη συνέχεια κωδικοποιήθηκε αυτός με τον ισχύοντα και σήμερα εφαρμοζόμενο ν. 2859/2000 .
Αναφορικά λοιπόν με την επιβολή αυτού του κατώτερου συντελεστή 30% στα νησιά, σύμφωνα με τον ως άνω Ελληνικό νόμο, εναρμονισμένου με τις διατάξεις των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, όπως προαναφέρθηκε, η μείωση προβλέπεται από το άρθρο 21 αυτού του Νόμου και εφαρμόζεται, όπως άλλωστε και για τους άλλους συντελεστές.
Όμως στη συνέχεια, με τον ν. 4334/2015 προβλέφθηκε η σταδιακή κατάργηση αυτού του μειωμένου συντελεστή, του 30%, στα παραπάνω νησιά.
Σημασία έχει ότι κάποια στιγμή θα οριστικοποιηθεί αυτή η σταδιακή κατάργηση για όλα τα νησιά και θα εφαρμόζονται και εκεί οι ακέραιοι συντελεστές που ισχύουν σε όλη την Ελλάδα.
Ήδη, με τον εν λόγω νόμο, έπρεπε να είχε ολοκληρωθεί, η διαδικασία της κατάργησης του μειωμένου συντελεστή, στις 31/12/2016. Φαίνεται ότι δίδονται συνεχώς παρατάσεις αλλά κάποτε θα τελειώσουν και αυτές, όπως είπαμε. ( Πρόσφατα, με Κυβερνητική βέβαια παρέμβαση, παρατάθηκε η εκτέλεση του μέτρου για τα νησιά : Λέσβου, Χίου, Σάμου, Κω, Λέρου, μάλλον για ένα εξάμηνο ακόμα ).
Το εάν με το ν. 4334/2015 συμφωνήθηκαν τα παραπάνω με τους 15 εταίρους- δανειστές μας, της Ε.Ε αλλά και του ΔΝΤ, προκειμένου να εξυπηρετήσουμε, ως χώρα, την δανειακή μας υποχρέωση προς αυτούς, με βάση το ν. 3845/2010, ως προς την σύμβαση που τότε υπογράφηκε, έτσι που υπογράφηκε, για την ένταξη μας στο «μνημόνιο», δεν σημαίνει ότι από την Ε.Ε, των 28 κρατών-μελών, μπορεί να γίνουν δεκτές οι όποιες ενέργειες στις οποίες προβαίνει κάποιο κράτος- μέλος (η Ελλάδα επί του προκειμένου) με τα 15 (του Ευρογκρούπ), από τα 28 κράτη-μέλη , για δικό τους θέμα, χωρίς να δεσμεύεται αυτό ή αυτά από την όποια Οδηγία της, για ομοιόμορφη εφαρμογή με τα άλλα 13 κράτη- μέλη .
Με τη συμφωνία αυτή της Ελλάδας με τους δανειστές, βάσει του παραπάνω ν. 4334/2015, τα υπόλοιπα 13 από τα 28 κράτη- μέλη, που είπαμε, όφειλαν κανονικά να προσφύγουν στο Συμβούλιο γιατί τα 15 με την συμφωνία τους αυτή συμπεριέλαβαν και την κατάργηση του μειωμένου συντελεστή για τα νησιά της Ελλάδας, και έτσι παραβιάζεται η συγκεκριμένη Οδηγία της Ε.Ε απ αυτά.
Παρόμοιες συμφωνίες μπορεί να ακολουθήσουν 2-5 κράτη-μέλη για δικούς τους λόγους. Τι θα γίνεται τότε, θα παραβιάζονται οι όποιες Οδηγίες της Ε.Ε επειδή έτσι συμφέρει στα 2-5 αυτά κράτη- μέλη; Μα, αν είναι έτσι μοιραία διαλύεται το Συμβούλιο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων και κατά συνέπεια η Ε.Ε.
Στον ίδιο νόμο 4334/2015 και 4336/2015 είχε ενταχθεί σε ΦΠΑ και μέρος της εκπαίδευσης (φροντιστήρια), με γνώμονα την εξεύρεση πόρων προς εξυπηρέτηση, όπως προείπαμε, της αναφερόμενης δανειακής μας υποχρέωσης (!), αλλά αυτό προσέκρουσε στις διατάξεις της Έκτης Οδηγίας της Ε.Ε, απ ότι διαπιστώθηκε, που έβλαπτε τις άλλες χώρες- μέλη οι οποίες εφήρμοζαν κανονικά τις διατάξεις αυτής της Οδηγίας και αμέσως η Ελλάδα επανήλθε συμμορφούμενη, κατά τη γνώμη μας, μάλλον ύστερα από διαμαρτυρίες κάποιων κρατών- μελών αλλά και των άμεσα ενδιαφερομένων . Πώς αλλιώς θα γινόταν;
Το λεγόμενο Ευρογκρούπ, που είπαμε, πρόσφατα, με την επιβολή των ισχυρότερων του, συνεχίζει πάλι να παραβιάζει την παραπάνω Οδηγία της Ε.Ε, επιβάλλοντας(!) στην Ελλάδα την απόρριψη(!) του νόμιμου δικαιώματος της επί της εφαρμογής του μειωμένου συντελεστή του ΦΠΑ (30%) στα νησιά, επικαλούμενο την σύμβαση που υπογράφηκε το 2015, με βάση το ν. 4334 και στον οποίο και εμείς αναφερόμαστε, προβάλλοντας το τυπικό της συμφωνίας για την υποχρέωση της εφαρμογής του.
Στην περίπτωση, ναι μεν πρέπει να εφαρμόζονται από την Ελλάδα τα συμφωνηθέντα με νόμο, αλλά και το Ευρογκρούπ να εφαρμόζει πρώτα τα προβλεπόμενα από τις Οδηγίες της Ε.Ε, που και αυτό εκεί ανήκει, και να μη τα παραβαίνει. Υπογράφοντας συμβάσεις με άλλα κράτη- μέλη δεν θα πρέπει αυτές, οι συμβάσεις, να προσκρούουν σε άρθρα των Οδηγιών, που είπαμε, ούτε και στο Σύνταγμα και τους νόμους του κράτους- μέλους με το οποίο συναλλάσσονται , επειδή έτσι τους συμφέρει. Δυό μέτρα και δυό σταθμά δεν γίνεται. Η Ε.Ε ιδρύθηκε με μια συνθήκη οικονομικής συνεργασίας των κρατών-μελών για ισόρροπη οικονομική ανάπτυξη των και κοινή πολιτική αλλά όμως να μη διαφεντεύεται από κανέναν, αλλιώς χάνει το νόημα της ισότιμης συμμετοχής των μελών. Έτσι νομίζουμε.
Ερχόμαστε τώρα εμείς να σχολιάσουμε περισσότερο το θέμα :
Όπως προαναφερθήκαμε, η κοινοτική Οδηγία προβλέπει ότι η Ελλάδα μπορεί να επιβάλλει κατώτερους συντελεστές ΦΠΑ μέχρι 30% . Αυτό δεν σημαίνει ότι υποχρεούται, αλλά μπορεί, όπως γράψαμε. Αφού μπόρεσε, κάποια στιγμή, σήμερα αποφασίζει την κατάργηση των. Δεν επιθυμεί δηλαδή πλέον την μείωση αυτή των συντελεστών, για λόγους που οι Κυβερνήσεις της κρίνουν.
Άρα, δεν πρόκειται, αρχικά, περί επιβολής της κατάργησης του συντελεστού αυτού, από τα κράτη- μέλη της Ε.Ε, που είναι 28, και βέβαια ούτε και από τα 15 κράτη- δανειστές της Ελλάδας ( τους λεγόμενους θεσμούς ). Διερωτόμαστε όμως αν τα 15 από τα 28 κράτη- μέλη της Ε.Ε, επειδή είναι δανειστές μας, με σύμβαση από το 2010 ( νομίμως ή παρανόμως(!), ως προς το διαδικαστικό), μπορούν να επιβάλλουν ή να θελήσουν να συμφωνήσουν ακόμα στην όποια πρόταση κατάργησης της εφαρμογής του μέτρου στην Ελλάδα, με κάποιο σύμφωνο- νόμο, παραβιάζοντας έτσι κατάφορα την συγκεκριμένη Οδηγία, που είναι εν γνώσει τους, επειδή αυτούς βολεύει ; Εμείς νομίζουμε ότι κάποιο κράτος ή κράτη- μέλη της Ε.Ε δεν μπορούν να το επιβάλλουν αυτό με οποιοδήποτε σύμφωνο.
Κατά συνέπεια, η Ελλάδα έκρινε την κατάργηση του μειωμένου συντελεστή στα νησιά επειδή «αλλιώς δεν βγαίνει (!)» στις δανειακές της υποχρεώσεις ; Είναι ανεξάρτητο ή αδιάφορο το ότι θίγονται σοβαρά αυτά τα νησιά, που σταδιακά θα υποστούν ή υπέστησαν κάποια μικρή ή μεγάλη επιχειρηματική και οικονομική επιβάρυνση, εξ αιτίας της κατάργησης του μειωμένου συντελεστή που ίσχυε ή ισχύει ακόμα σε κάποια απ αυτά ;
Η Ευρωπαϊκή Οδηγία, όπως είπαμε, προβλέπει μέχρι 30% μείωση του συντελεστή ΦΠΑ για τα νησιά, που είπαμε. Υπάρχει δηλαδή περιθώριο μείωσης του εκ μέρους της Ελλάδας. Γιατί λοιπόν να μη υπάρξει ένας άλλος μικρότερος συντελεστής από αυτόν του 30%, αφού νομίμως μπορεί να υπάρξει; Έτσι, δεν θα υποστούν τα νησιά την όποια μεγαλύτερη ζημιά που επικαλούνται, δεδομένου ότι είναι τουριστικοί προορισμοί και το εισόδημά των, λένε, εξ αυτού του αντικειμένου, εν πολλοίς, εξαρτάται.
Ένα άλλο ερώτημα που γεννάται είναι, το εάν ο επιχειρηματικός κόσμος, τουλάχιστον αυτός, των αναφερομένων νησιών, προσφύγει στο ΔΕΚ ( Δικαστήριο Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων ), προβάλλοντας αυτά που θα ήθελαν για δικαίωση τους, επειδή είναι ευνοούμενοι του μειωμένου συντελεστή με νόμο και τώρα θίγονται. Αυτό όμως το Δικαστήριο, δεν ξέρουμε αν θα απορρίψει την προσφυγή τους. Η αιτιολογία ότι η Ελλάδα μπορεί να επιβάλλει κατώτερους συντελεστές, δεν γνωρίζουμε αν θα το κάνει αυτό επίκληση η ΔΕΚ προς τα 28 και όχι προς τα 15 κράτη -μέλη της Ε.Ε.
Από την άλλη, που η Ελλάδα θα κληθεί να απολογηθεί στο ΔΕΚ για τον λόγο της κατάργησης του μειωμένου συντελεστή στα νησιά , πρέπει να υποστηρίξει τον λόγο για τον οποίο προβαίνει στην ενέργεια της αυτή σε βάρος των νησιών, ενώ πρώτα εφήρμοζε την επιβολή του για το όφελος αυτών, όπως από την αναφερόμενη 6η Οδηγία της Ε.Ε προβλέπεται και της επιτρέπεται. Οι νόμοι των μνημονίων της Ελλάδας με τους όποιους δανειστές της νομίζουμε ότι δεν πρέπει να ενδιαφέρουν τους 28 που βλέπουν ότι παραβιάζονται διατάξεις της Οδηγίας και έτσι μπορεί, στη συνέχεια, και κάποια άλλα κράτη- μέλη να πράξουν το ίδιο, οπότε θα υπάρξει σοβαρό πρόβλημα στην Κοινότητα, όπως και σ αυτό αναφερθήκαμε.
Τελικά και εφόσον δεν θα εφαρμοσθεί, τυχόν, ο νόμος περί της κατάργησης του μειωμένου συντελεστή ΦΠΑ 30% στα νησιά αυτά ή σε κάποια από αυτά, το μικρό ποσόν που θα αποκομισθεί για την δανειακή μας τακτοποίηση θα χρειασθεί να εξευρεθεί από κάποιο άλλο ισοδύναμο ώστε να είναι « και η πίτα ολόκληρη και ο σκύλος χορτάτος», που λέμε.
Εξ αυτού, θα μπορούσε να μη γίνει κατάργηση του μειωμένου συντελεστή αλλά μείωση του , από αυτόν του 30% ,με κάποιον άλλον μικρότερο, προς όφελος των νησιών, αφού υπάρχει άλλωστε η νόμιμη δυνατότητα προς τούτο και τα ισοδύναμα εξευρίσκονται σχετικά εύκολα και με κάποιο πιο ανώδινο τρόπο για κάλυψη της υποχρέωσης, εκτός από τις μειώσεις στην άμυνα που ως χώρα έχουμε σοβαρό πρόβλημα και χρειάζεται η περαιτέρω ενίσχυσης της. Αυτό εμείς πιστεύουμε.
του κ. Ιωάννη Ρόνα
φορο-συμβούλου
αρθρογράφου
