Με ενδιαφέρει και ο τόπος αλλά και οι άνθρωποι που ζουν γύρω από αυτόν. Έτσι ξεκίνησε και μια πολύ ενδιαφέρουσα περιπέτεια με συνοδοιπόρους μαθητές από το Γυμνάσιο Λυγουριού του Δήμου Επιδαύρου και μέλη του ΚΑΠΗ του Δήμου Επιδαύρου. Συναντιόμαστε κάθε δεκαπέντε μέρες, διαβάζουμε μαζί το κείμενο και μιλά μέσα από τη δική του πραγματικότητα ο καθένας γι’ αυτό. Θα πάρουν μέρος στην παράσταση, δεν ήθελα απλώς να υπάρχουν επάνω στη σκηνή σαν κομπάρσοι.
Άλλωστε αυτοί είναι οι άνθρωποι που θα συνεχίσουν να είναι εκεί, στην Επίδαυρο, να δουλεύουν, να μαθαίνουν να καλλιεργούν τη γη τους να έχουν μια μοναδική σχέση μαζί της. Ήθελα πολύ να ανοίξει η γεωγραφία της παράστασης με όση δυσκολία και αν υπάρχει. Το σκεπτικό αυτό ακολουθεί η σκηνογραφική, φωτιστική και ενδυματολογική γραμμή της παράστασης, δημιουργώντας μια απόλυτα ενταγμένη στον φυσικό χώρο πραγματικότητα χωρίς αιχμηρές παρεμβάσεις.
Γι’ αυτό και στο «νέο τόπο» που δημιουργούμε, ο ήχος που θέλω να ακούγεται είναι από τέσσερις μαθητές-απόφοιτους του Μουσικού Σχολείου Πτολεμαΐδας με τρία χάλκινα όργανα και ένα κρουστό, αυτοί θα είναι οι φορείς του ήχου της παράστασης
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΝΤΕΛΛΑΣ
