Ωραιοποιούν την πλάνη, όπως οι ψευδοπροφήτες (του Ἀρχιμ. Αὐγουστῖνου Γ. Μύρου)

Στὸν καταιγισμὸ τῶν ἀκραίων προκλήσεων τῶν ἡμερῶν μας, ὅπως τῶν ψηφισθέντων νόμων γιὰ τὴν ἀλλαγὴ φύλου καὶ τὴν υἱοθεσία παιδιῶν ἀπὸ ὁμόφυλα ζευγάρια, ὅπως τῆς ἐπιβολῆς τῶν νέων συγκρητιστικῶν βιβλίων τῶν Θρησκευτικῶν, τῶν ποικίλων νεοεποχίτικων συγκρητιστικῶν ἐκδηλώσεων, ἀλλὰ καὶ τῆς ὑπογραφῆς γιὰ τὴν προδοτικὴ παράδοση τοῦ ὀνόματος τῆς Μακεδονίας σὲ γειτόνους, ποὺ μακροχρόνια καὶ μεθοδικὰ ἐπιβουλεύονται τὴν ἀκεραιότητα τῆς πατρίδος μας, διακρίνεται πολὺ καθαρὰ ἡ ἀπαξίωση τῆς ἀλήθειας, ἡ καταπάτηση τοῦ δικαίου, ἡ περιφρόνηση τῆς Παραδόσεως, ἡ ὑποτίμηση τῆς Δημοκρατίας, ὁ αὐταρχισμός, ἡ ἀξιοποίηση ὁλοκληρωτικῶν μεθόδων γιὰ τὴν ἐπιβολὴ τῆς θελήσεως τῶν εὐνοουμένων μειοψηφιῶν καὶ πρὸ πάντων ἡ καύχηση γιὰ τὴν διαστροφὴ καὶ ἡ ὡραιοποίηση τῆς πλάνης.

Καθημερινὰ γινόμαστε ἀποδέκτες τῆς ἄμετρης καυχησιολογίας στοὺς προφορικοὺς καὶ γραπτοὺς λόγους ἀξιωματούχων τῆς πατρίδος μας, ἀλλὰ καὶ κάποιων ἀκολούθων τους. Ὁμιλοῦν καὶ γράφουν ὅτι τὰ προκλητικὰ ἐγχειρήματα τῆς πλάνης, τῆς ἀσεβείας καὶ τῆς προδοσίας ἀποτελοῦν θαυμαστὰ ἐπιτεύγματα προόδου, ἐκσυγχρονισμοῦ καὶ μεγίστης ὠφελείας γιὰ τὴν κοινωνία τῶν ἀνθρώπων. Συγχρόνως ντύνουν τὰ ἰδεολογήματά τους μὲ τὰ ὡραιότερα λεκτικὰ στολίδια, καὶ μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ ἐξωραΐζουν ἀκόμη καὶ τὶς ἀποτυχίες τους.

Ἐνεργοῦν συντονισμένα καὶ ἀποφασιστικὰ νὰ ἀνατρέψουν ἀξίες μαρτυρημένες ἀπὸ θαυμαστὲς ἐπεμβάσεις τοῦ Θεοῦ στὴν ἀνθρώπινη ἱστορία, σεβαστὲς ἀπὸ ἀμέτρητες γενεὲς ἀνθρώπων καὶ καθιερωμένες ἀπὸ τὴν μακραίωνη εὐεργετικὴ ἀποτελεσματικότητά τους. Πρόκειται γιὰ τὶς ἀξίες τῆς ἀπολυτότητας τῆς ἀποκεκαλυμμένης ἀληθείας, τῆς θείας καὶ ἀνθρωπίνης δικαιοσύνης, τῆς θεοσεβείας, τῆς παραδοσιακῆς φυσικῆς οἰκογενείας, τῆς μητέρας καὶ τοῦ πατέρα, τῆς αἰδοῦς, τῆς τιμῆς, τῆς φιλοπατρίας.

Ἀγωνίζονται μὲ κάθε τρόπο νὰ ἀντικαταστήσουν αὐτὲς τὶς δοκιμασμένες ἀξίες μὲ ὄσα ἐπιβάλλει ἡ ἰδιοτελὴς καὶ ἐμπαθὴς «πολιτικὴ ὀρθότητα». Καὶ ἐνῶ γιὰ στήριγμα τῶν ὅσων θέλουν νὰ ἐπιβάλλουν δὲν ἔχουν τὴν μαρτυρία οὔτε τοῦ Θεοῦ, οὔτε τῶν καλῶν κἀγαθῶν ἀνθρώπων, οὔτε τῆς ἱστορίας, οὔτε τῆς ἀληθινῆς ἐπιστήμης, οὔτε τῆς ἐμπειρίας τῆς ἐπιτυχίας, αὐτοὶ καυχῶνται ἀσύστολα καὶ προκλητικὰ γιὰ τὰ «κατορθώματά» τους καὶ ἐξωραῒζουν μὲ μαεστρία τὴν ἀποδεδειγμένη πλάνη.

Αὐτὸ τὸ φαινόμενο, ποὺ στὶς μέρες μας παρουσιάζεται σὲ ἰδιαίτερη ἔξαρση, μᾶς θυμίζει τὴ δράση καὶ τὴν τακτικὴ τῶν ψευδοπροφητῶν τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης.

Μελετώντας κάποιος προσεκτικὰ τοὺς ψευδοπροφῆτες αὐτούς, διαπιστώνει ὅτι διατηροῦν μέσα τους συγκεχυμένα στοιχεῖα ἀληθείας καὶ ψεύδους καὶ χαρακτηρίζονται ἀπὸ τὴν κυριαρχία ἑνὸς πνεύματος ὁλοφάνερα συγκρητιστικοῦ. Στόχος τους εἶναι νὰ ἐξυπηρετήσουν τὰ δικά τους ὑλικὰ συμφέροντα, νὰ δεχθοῦν δῶρα, νὰ ἀπολαύσουν τιμές, νὰ ἱκανοποιήσουν τὶς φιλοδοξίες τους καὶ νὰ εἶναι αὐτοὶ κυρίαρχοι ἐπάνω στοὺς ἄλλους.

Ἀξίζει ἐδῶ νὰ σημειώσουμε ὅτι ὁ ἀληθινὸς προφήτης τοῦ Θεοῦ, ὁ Ἠσαῒας, χαρακτηρίζει τοὺς ψευδοπροφῆτες ὡς «μεταβόλους»¹, δηλαδή, ἐμπόρους καὶ ἐκμεταλλευτές τῶν ἀνθρώπων.

Ὁ προφήτης Ἰεζεκιὴλ τοὺς παρομοιάζει μὲ πονηρὲς ἀλεποῦδες: «ὡς ἀλώπηκες ἐν τοῖς ἐρήμοις οἱ προφῆταί σου Ἰσραήλ»². Μὲ τὶς ψευδοπροφητεῖες καθησυχάζουν, ἀποκοιμίζουν καὶ τελικὰ παραπλανοῦν τοὺς ἄρχοντες καὶ τὸν λαό. Συγχρόνως ἐνθαρρύνουν τοὺς ἀμετανοήτους νὰ συνεχίσουν νὰ διαπράττουν τὶς ἁμαρτίες τους καὶ νὰ βεβηλώνουν τὸ θεῖο ὄνομα, τὸ ὁποῖο οἱ ἴδιοι πολλὲς φορὲς χρησιμοποιοῦν καὶ ἐπικαλοῦνται.

Ἀξία, ἐπίσης, ἰδιατέρας μνήμης εἶναι καὶ ἡ ἄλλη εἰκόνα, ποὺ χρησιμοποιεῖ ὅ ἴδιος προφήτης. Παρομοιάζει τὶς προφητεῖες τῶν ψευδοπροφητῶν γιὰ εἰρήνη καὶ εὐημερία μὲ τὸ σοβάτισμα ἑτοιμόρροπων τοίχων. Μὲ τὶς ἀπατηλὲς καὶ ψευδεῖς προφητεῖές τους στηρίζουν τοὺς ἀσεβεῖς ἄρχοντες καὶ ἐνισχύουν τὸν λαὸ νὰ τοὺς ἐμπιστεύεται καὶ νὰ τοὺς ἀκολουθῆ. Αὐτὸ ποὺ κάνουν εἶναι νὰ «ἀλείφουν», νὰ σοβατίζουν, δηλαδὴ νὰ ὡραιοποιοῦν ὅ,τι ἀσεβὲς κτίζουν οἱ φιλόδοξοι καὶ ἀπομακρυσμένοι ἀπὸ τὸν Θεὸ ἄρχοντες. Ἀλλὰ καὶ ἐδῶ ὁ ρωμαλέος ἀληθινὸς προφητικὸς λόγος ἀκούγεται ὡς βροντή: «Ἀποπλάνησαν τὸν λαόν μου λέγοντας ὅτι θὰ ἐπικρατήση εἰρήνη, καὶ εἰρήνη δὲν ὑπάρχει. Κι ὅταν ὁ λαός μου ἔκτιζε τοῖχο μὲ ξηρολιθιὰ, αὐτοὶ (οἱ ψευδοπροφῆτες) ἁπλῶς τὸν σοβατίζανε. Νὰ πῆς σ’ αὐτοὺς τοὺς σοβατζῆδες ὅτι θὰ ἔρθη δυνατὴ βροχή, θὰ πέση χαλάζι, θὰ ξεσπάση ἀνεμοθύελλα καὶ ὁ τοῖχος θὰ πέση… Καὶ ὅταν ὁ τοῖχος πέση θὰ σᾶς ρωτᾶνε: Τὶ ἀπέγινε ἐκεῖνος ὁ ὄμορφος σοβάς, μὲ τὸν ὁποῖο πασαλείψαμε τὴν ξερολιθιά»³.

Αὐτὸς εἶναι ὁ αὐθεντικὸς πνευματικὸς καθρέπτης, γιὰ νὰ καθρεπτισθοῦμε στοὺς ἐσχάτους καιρούς, ποὺ ζοῦμε.

Ἀρχιμ. Αὐγουστῖνος Γ. Μύρου, Δρ Θ.