Η πύρινη λαίλαπα (του Γιώργου Τριανταφύλλου)

Το δεύτερο και μεγαλύτερο πλήγμα μέσα σε 9 μήνες δέχτηκε χθες η περιφέρεια Αττικής το οποίο αυτή τη φορά δεν ήταν πλημμύρα όπως αυτή της μάντρας, ήταν όμως το ακριβώς αντίθετο, μια πύρινη λαίλαπα σε 3 περιοχές της Αθήνας. Φημολογείται βέβαια και με αποδείξεις ότι δεν προέκυψαν τυχαία αλλά υπάρχουν υπόνοιες για αποτελέσματα ανθρώπινης ενέργειας, ο σκοπός παραμένει ακόμα άγνωστος. Οι αρχές και όσοι κατέχουν θέσεις ευθύνης για αρχή δεν κοιτούνε να οργανώσουν τα σχέδια τα οποία θα πρέπει ώστε να αποφευχθούν τέτοιες καταστάσεις, να βγάλουνε κάποιο πρόγραμμα, σχεδιάγραμμα δραπέτευσης η να αναβαθμίσουν τις υπηρεσίες διάσωσης, αλλά πως θα καταχραστούν την εξουσία που τους έχει δοθεί , έχουμε υποστεί αυτή τη κολόνια χρόνια. Αδίκως άνθρωποι όπως είμαστε και εμείς υπέστησαν την ατυχία, την ανευθυνότητα και κατά πάσα πιθανότητα εκούσιες πράξεις τρίτων που σκοπεύουν να εξαπολύσουν άλλα συμφέροντα από όλο αυτό. Το ζήτημα όμως είναι ότι τα μεγάλα κεντρικά πρόσωπα που <<Ενδιαφέρονται για εμάς>> δεν το δείχνουν μέσω πράξης και προσφοράς αλλά μόνο μέσω από τα λόγια, τι να τα κάνεις τα λόγια όταν έχεις χάσει τη μάνα σου; Το παιδί σου; Το αμάξι σου το σπίτι σου; και κινδύνεψες και ο ίδιος να χάσεις τη ζωή σου; πολλοί <<Σωτήρες>> μέσω αυτού βρήκαν ευκαιρία να εξυπηρετήσουν τα δικά τους συμφέροντα καθώς καπηλεύονται τέτοιες καταστάσεις για να διαφημιστούνε και να δείξουν στο κόσμο την καλοσύνη τους, όταν όμως χρειαζόντουσαν όντως τη βοήθεια αυτοί οι πάσχοντες άνθρωποι εκείνοι δεν πλησίασαν σε ακτίνα χιλιομέτρου τις περιοχές αυτές, θυμούνται να πάνε μόνο αφού τελειώσουν τα δεινά αυτά. Τη στιγμή που βλέπεις πως συμβαίνουν αυτά τότε παγώνουν όλα, βλέπεις μαμάδες με παιδιά αγκαλιά απανθρακωμένους από τις φλόγες και εσύ ακόμα να σεβαστείς τους δικούς σου συγγενείς, νομίζω ότι σε όλους μας πρέπει να ξυπνάει το αίσθημα του συνανθρώπου καθώς ο κάθε άνθρωπος γύρω μας δεν έχει τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από εμάς όπως έχει υποφέρει αυτός μπορεί να υποφέρουμε και εμείς κάποια στιγμή , ακριβώς με τον ίδιο τρόπο οι άνθρωποι πονούμε, ο πόνος σε κανέναν δεν είναι λιγότερος η περισσότερος όταν συμβαίνουν αυτά , τα τραγικά. Πλούσιος να είσαι ; φτωχός να είσαι; Το ίδιο θα πονέσεις. Αν δείτε στις φωτογραφίες από τα αποτελέσματα των πυρκαγιών που ανέβηκαν στο διαδίκτυο υπάρχουν άνθρωποι μέσα σε υπερπολυτελή αυτοκίνητα αξίας πάνω από 120.000 ευρώ , όποτε κάτι ακόμα που μπορεί κανείς να καταλάβει από αυτό είναι ότι όσα χρήματα και να έχεις το αποτέλεσμα σε τέτοιες καταστάσεις είναι ίδιο και για πλούσιους και για φτωχούς, κάτι που θα πρέπει να συνειδητοποιούμε όλοι μας καθώς όπως ερχόμαστε γυμνοί έτσι και φεύγουμε, δεν έχει διαφορά το να σε πιάσει η φωτιά σε ποδήλατο η μες στο 500.000 σου ευρώ σκάφος πάλι νεκρός θα είσαι.

Το περίεργο είναι ότι εμείς οι άνθρωποι επηρεαζόμαστε πιο πολύ όταν φεύγει μια μεγάλη προσωπικότητα και βάζουμε τις μαζικές απώλειες σε δεύτερη μοίρα , δηλαδή δίνουμε περισσότερη αξία στην απώλεια ενός γνωστού προσώπου και λιγότερο στην απώλεια 70+ ανθρώπων, το μόνο που μπορούμε να κάνουμε σαν άνθρωποι μετά από όλο αυτό είναι να φροντίσουμε όλοι μαζί να αποτρέψουμε και άλλα τέτοια περιστατικά στο μέλλον, και ενωμένοι να υποστηρίξουμε ηθικά και υλικά τους τυχερούς μέσα στην ατυχία τους διασωθέντες συνανθρώπους μας!