Σημείο αναφοράς για την Παιδεία αποτέλεσε (30-1-2017) ο γιορτασμός των Τριών Ιεραρχών (και) στο Βελβεντό, στο Πλατανόρεμα, στα Λεύκαρα με την προσέλευση στη Θεία Λειτουργία των σχολικών μονάδων της περιοχής.
Προσήλθαν στη Θεία Λειτουργία οι μαθητές των σχολείων, νηπιαγωγοί, δάσκαλοι, καθηγητές. Οι σύλλογοι γονέων και κηδεμόνων.
Στο Βελβεντό και στον ιερό ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου προσήλθαν τα σχολεία: ο παιδικός σταθμός, το 1ο και 2ο νηπιαγωγείο, το δημοτικό σχολείο, το γυμνάσιο και το λύκειο Βελβεντού. Το ΚΠΕ Βελβεντού-Σιάτιστας.
Στο Πλατανόρεμα και στον ιερό ναό της Αγίας Παρασκευής προσήλθαν τα σχολεία: το νηπιαγωγείο και το δημοτικό σχολείο Πλατανορέματος.
Στα Λεύκαρα και στον ιερό ναό των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης προσήλθαν τα σχολεία: το νηπιαγωγείο και το δημοτικό σχολείο περιοχής Βαθυλάκκου (Βαθύλακκος, Μεσιανή, Κουβούκλια, Ροδίτης, Λεύκαρα).
Εκφωνήθηκαν οι πανηγυρικοί της ημέρας από τους εκπαιδευτικούς.
Τρεις τόποι σύναξης κι οι τρεις ευλογημένοι από ‘’Τους Τρεις μεγίστους φωστήρας της τρισηλίου θεότητος’’. (Απολυτίκιον).
Κάθε σχολική μονάδα κι ένας παιδαγωγικός πυρήνας. Και πολλοί τέτοιοι πυρήνες μαζί στο Ναό και στη Θεία Λειτουργία. Μέσα στην οποία γίνονται αποδέκτες φωτός και άπειρης ομορφιάς και κάλλους: παν δώρημα τέλειον άνωθέν εστι, καταβαίνον εκ του Πατρός των φώτων. (οπισθάμβωνος Ευχή).
Κι αυτό το δώρημα, το φως, με φορέα το δάσκαλο, μπορεί να γίνει πυρ (φωτιά) μεταμορφωτικό στις συνειδήσεις, στις υπάρξεις και στις σχέσεις των μαθητών.
Μικροί πυρήνες φωτιάς χωρίς εισαγωγικά, χωρίς τη νοθεία του μίσους και την εκδικητική-ταξική (αντι)δράση-βία. Να μην ενισχύουμε τον φαύλο κύκλο της βίας. Πυρήνες, που να ανακλούν τη φωτιά που έβαλε στη γη ο Χριστός: ‘’πυρ ήλθον βαλείν επί την γην’’. Γιατί υπάρχουν και άλλοι ‘’πυρήνες φωτιάς’’, με εισαγωγικά.
Στην αναζήτηση υπάρχει πρόταση. Είναι αυτή της Εκκλησίας. Τα πρόσωπα και το έργο των Τριών Ιεραρχών. Βασιλείου του Μεγάλου, Γρηγορίου του Θεολόγου και Ιωάννου του Χρυσοστόμου.
Και οι Τρεις είναι ‘’οι των ηθών διορθωταί, και των ψυχών οικονόμοι, οι σωτήρες οι κοινοί των απάντων, οι και πράξεων ημίν, και λόγων τύπους δείξαντες, οι παιδευταί του βίου..’’. (έτερος Κανών των Αγίων, Ωδή γ’, α’ τροπάριο, 30ης Ιαν.).
Είναι αυτοί οι Τρεις, στους οποίους ‘’περισσότερο παρά στους άλλους Πατέρας της Εκκλησίας, έχουν συζευχθή αρμονικά η υγιής ελληνική σκέψη και το καθαρό χριστιανικό πνεύμα’’. (Μητροπολίτου Διονυσίου Ψαριανού, Μικρός Συναξαριστής, Ιανουαρίου 30).
Στον Άγιο Διονύσιο Βελβεντού (μαζί με τους Τρεις Ιεράρχες) θυμηθήκαμε και τους παλιούς δασκάλους μας, αλλά και τους νεώτερους, που ‘’για πάντα φύγαν’’. Μετά τη Θεία Λειτουργία τελέσαμε μνημόσυνο και διαβάσαμε τα ονόματά τους.
Υπέρ μνήμης των δασκάλων, Ελένης (Ασημοπούλου), Μαρίας (Χουρχούρου), Όλγας (Γκουλιώτη), Αντωνίου (Νούραγα), Νικολάου (Παπαευαγγέλου), Νικολάου (Δαλαμπή), Γεωργίου (Γηραλέα), Αντωνίου (Ζανδέ), Μιλτιάδη (Ζορμπά), Μαρίας (Βλατή), Ιωάννου (Ηλιόπουλου), Νικολάου (Καστανάρα), Αποστόλου (Ξεφτέρη), Βασιλείου (Δημόπουλου) και των καθηγητών, Κωνσταντίνου πρωτοπ. (Γαζή), Αναστασίου (Βαλωμά), Αντωνίου (Διηνή), και ων τα ονόματα ουκ εμνημονεύσαμεν δι’ άγνοιαν ή λήθην.
Στο (παντού και πάντοτε) δύσκολο έργο της εκπαίδευσης οι Τρεις Ιεράρχες δεν μένουν αδιάφοροι και άπραγοι. Είναι ενεργοί δάσκαλοι. ‘’Αυτοί γαρ Τριάδι, υπέρ ημών αεί πρεσβεύουσιν’’. (Απολυτίκιον).
π. Κωνσταντίνος Ι. Κώστας
παπαδάσκαλος
1-2-2017
