To άρθρο του Πάρι Κουκουλόπουλου, στο site thecaller.gr, για την 3η Σεπτέμβρη

Για όλους εμάς τους εκατοντάδες χιλιάδες φίλους, τα μέλη και τα στελέχη του ΠΑ.ΣΟ.Κ. η 3η Σεπτέμβρη είναι μέρα γιορτής.

Γράφει ο Πάρις Κουκουλόπουλος

Τέτοια μέρα, 44 χρόνια πριν ο Ανδρέας Παπανδρέου παρουσίαζε την ιδρυτική διακήρυξη του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος, καλώντας τους δημοκρατικούς πολίτες σε ένα πρωτόγνωρο εγχείρημα αυτοοργάνωσης.

Πολύ γρήγορα το ΠΑ.ΣΟ.Κ. μπήκε στις καρδιές του ελληνικού λαού, στηρίζοντας τους αγώνες του και εκφράζοντας τις ελπίδες του για μια καλύτερη ζωή και άλλαξε ριζικά τον τρόπο άσκησης της πολιτικής στην Ελλάδα.

Αυτό το ιστορικό γεγονός γιορτάζουμε σήμερα, τιμώντας πρώτα απ’ όλα τη μνήμη αυτών που τράβηξαν μπροστά, μαζί με τον γεννήτορα και ιδρυτή μας, Ανδρέα Παπανδρέου.

Το Γιώργο Γεννηματά,, τη Μελίνα Μερκούρη, τον Σάκη Πεπονή, τον Γιάννη Αλευρά, τον Γιάννη Χαραλαμπόπουλο, τον Πέτρο Μώραλη, την Αμαλία Φλέμινγκ και μαζί τους όλες και όλους όσοι υπέγραψαν την ιστορική διακήρυξη της 3ης Σεπτέμβρη, όλες και όλους όσοι ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα της αυτοοργάνωσης και ίδρυσαν τις πρώτες τοπικές οργανώσεις του ΠΑ.ΣΟ.Κ.

Σήμερα, όσο ποτέ άλλοτε, επιβάλλεται να αποτιμήσουμε την ιστορική μας διαδρομή, αντλώντας διδάγματα και δύναμη για ένα νέο ξεκίνημα.

Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. ιδρύθηκε για να υπηρετεί τον λαό και την πατρίδα και είναι η πραγματικότητα που επιβάλει το νέο ξεκίνημα.

Οι γεωπολιτικές ανακατατάξεις δεν είναι κατ’ ανάγκη αρνητικές για την Ελλάδα επιτάσσουν όμως σαφή εθνική στρατηγική και πατριωτική στάση. Η “λύση” στο   Σκοπιανό αποτελεί αρνητικό παράδειγμα μιας πολύ κακής εξέλιξης σε μια πολύ ευνοϊκή συγκυρία.

Η πατρίδα μας είναι δέσμια ταπεινωτικών όρων με τους δανειστές της, οι πολίτες απογοητευμένοι και η πραγματική οικονομια προσπαθεί να βγει από την δεκαετή ύφεση, σε συνθήκες υπερφορολόγησης, χωρίς σχέδιο.

Το σημαντικότερο πλήγμα που έχουμε δεχτεί, είναι στο ανθρώπινο δυναμικό, τον κρισιμότερο παράγοντα ανάπτυξης και ευημερίας.

Παραγωγικές ηλικίες αποχώρησαν από την εργασία, η νέα γενιά αναζητά την τύχη της στο εξωτερικό και η υπογεννητικότητα συνιστά εθνική απειλή.

Αυτή η πραγματικότητα δεν μας αξίζει, δεν αξίζει στον ελληνικό λαό και πρέπει να μπει ένα τέλος.

Ένα τέλος και μια νέα αρχή σε προοδευτική κατεύθυνση.

Γι’ αυτό σήμερα επιβάλλεται να πούμε καθαρά τί είναι και τί θέλει το ΠΑ.ΣΟ.Κ.

1. Είμαστε περήφανοι για την ιστορία μας, γιατί το ΠΑ.ΣΟ.Κ. μετέτρεψε την Ελλάδα από μια χώρα των Νοτιοδυτικών Βαλκανίων σε μια χώρα της Νοτιοανατολικής Ευρώπης.

Οι μεγάλες αλλαγές και μεταρρυθμίσεις στο οικογενειακό δίκαιο, την υγεία, την παιδεία, την αυτοδιοίκηση,η αναγνώριση της Εθνικης Αντιστασης και το χτύπημα στις πελατειακές σχέσεις με το ΑΣΕΠ αποτελούν ιστορικά κεκτημένα στο δρόμο για την ευρωπαϊκή μας ολοκλήρωση.

Τα μεγάλα έργα και οι υποδομές οπως και η ένταξη στην ΟΝΕ που σφράγισαν οι  κυβερνήσεις μας, αποτελούν και σήμερα ένα σύγχρονο υπόβαθρο για ανάπτυξη και ευημερία.

Κυρίως όμως, το ΠΑ.ΣΟ.Κ. συνέβαλλε καθοριστικά στην πολιτική σταθερότητα με την ομαλή εναλλαγή των κομμάτων στην εξουσία, βάζοντας τέρμα σε μια μακρά περίοδο ανωμαλίας και καθιστώντας την 3η Ελληνική Δημοκρατία, την καλύτερη περίοδο στη νεότερη ιστορία μας.

Μπορεί κανένας να φανταστεί την Νέα Ελλάδα, την Ελλάδα μετά την κρίση, χωρίς αυτές τις μεγάλες κατακτήσεις; Προφανώς, όχι.

Αυτή είναι η απάντησή μας στην ανιστόρητη θεωρία “της καταστροφής της χώρας από το ΠΑ.ΣΟ.Κ.”, που καλλιέργησε η ανίερη συμμαχία των δυνάμεων της συντήρησης και του λαϊκισμού, του σκοταδισμού και του νεοφιλελευθερισμού.

Είμαστε αποφασισμένοι και δίνουμε καθημερινά τη μάχη κόντρα στους παραχαράκτες της ιστορίας και θα την κερδίσουμε.

Δεν είναι μάχη οπισθοφυλακής, είναι μάχη για το παρόν και το μέλλον, γιατί οι μεγάλες αλλαγές του ΠΑ.ΣΟ.Κ. είναι πολύτιμά εφόδια για μια νέα και στέρεη ευημερία.

Δεν είναι επίδειξη κομματικού πατριωτισμού, είναι αγώνας για την αλήθεια.

Δεν είναι μάχη αναμνήσεων, γιατί τα όνειρά μας είναι πιο δυνατά από τις αναμνήσεις μας.

2. Η διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στην πρόοδο και τη συντήρηση ειναι υπαρκτή και στις μέρες μας πολύ συγκεκριμένη.

Η άνοδος του λαϊκισμού στις ανεπτυγμένες χώρες είναι σύμφυτη με την έκρηξη των ανισοτήτων σε αυτές και γι αυτό ο λογαριασμός πάει κατά κανόνα στους Σοσιαλδημοκράτες.

Μέτωπο κατά του λαϊκισμού σημαίνει σθεναρή αντίσταση στις χίμαιρες και τα ψέματα των δημαγωγών, αλλά και ξεκάθαρη πρόταση για την καταπολέμηση των ανισοτήτων.

Οι νεοφιλελεύθεροι αρκούνται στο πρώτο, οι σοσιαλιστές, όχι, αυτή είναι μια σύγχρονη διάκριση αριστεράς-δεξιάς.

Ακόμα πιο αρνητική εξέλιξη από τα ποσοστά των Σοσιαλδημοκρατών, είναι η αποχή από τις κάλπες.

Ολοένα και περισσότεροι πιστεύουν ότι δεν μπορούν να αλλάξουν τη ζωή τους με τις πολιτικές τους επιλογές.

Ουσιαστικά  αμφισβητείται η ικανότητα των δημοκρατικών θεσμών να εγγυηθούν την προαγωγή της ευημερίας.

Πρόκειται για ρήξη μιας ιστορικής συνέχειας, που είναι σύμφυτη με την πλήρη κυριαρχία των δυνάμεων της οικονομίας έναντι αυτών της πολιτικής στα χρόνια της παγκοσμιοποίησης.

Η θέση για την ολική επαναφορά της πολιτικής και των θεσμών, είναι άλλη μια σαφής διάκριση αριστεράς-δεξιάς σήμερα.

Προφανώς όλα τα πιο πάνω μας αφορούν και μας ενδιαφέρουν άμεσα, αρκεί να σημειωθεί ότι το Σεπτέμβριο του 2015 ψήφισαν 2 εκατομμύρια λιγότεροι πολίτες σε σχέση με τις εθνικές εκλογές του 2004.

Το ίδιο ισχύει και για τις ανισότητες που αυξήθηκαν υπέρμετρα στα χρόνια της κρίσης και απαιτούνται πειστικές απαντήσεις.

Είμαστε προοδευτικοί γιατί έχουμε σταθερό μέτωπο κατά των ανισοτήτων και γιατί πιστεύουμε ότι  η δημοκρατία αποτελεί την καλύτερη εγγύηση για την ευημερία των λαών.

3. Έχουμε σταθερό μέτωπο κατά του λαϊκισμού γιατί έβλαψε καθοριστικά τη χώρα και έπληξε καίρια τα λαϊκά συμφέροντα.

Η απόδειξη γι αυτό βρίσκεται στο αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι οι λύσεις που έχουμε μπροστά μας σε όλα τα μεγάλα ζητήματα διαρκώς χειροτερεύουν, παρά τις επαγγελίες για το αντίθετο.

Πρωτογενή πλεονάσματα, αναδιάρθρωση χρέους, φορολογικό, ασφαλιστικό, αποκρατικοποιήσεις είναι μέρος μόνο ενός ατελείωτου καταλόγου που συνιστά αποκαλυπτήριο του λαϊκισμού.

Με το πρώτο μνημόνιο εκχωρήθηκε η δημοσιονομική κυριαρχία της χώρας και με το τρίτο κρίσιμοι τομείς της εθνικής μας κυριαρχίας.

Η πιο επώδυνη εκχώρηση είναι αυτή του δημόσιου πλούτου στους δανειστές για 99 χρόνια.

Αυτό είναι το βαρύ τίμημα του λαϊκισμού που εκπροσωπεί ο κ. Τσίπρας.

Η άρνηση της πραγματικότητας και η επαγγελία άλλων λύσεων και συνταγών μετέτρεψαν μια έτσι κι αλλιώς πολύ δύσκολη κατάσταση σε μαρτύριο διαρκείας.

Αυτός είναι ο λαϊκισμός στα χρόνια των μνημονίων και δεν είναι αποκλειστικό προνόμιο του κ. Τσίπρα, αρκεί να θυμηθούμε τη στάση της ΝΔ του κ. Σαμαρά με τα Ζάππεια.

Το δικό μας όχι στο λαϊκισμό είναι σταθερό ξεκάθαρο και αποτελεί στοιχείο πατριωτικής στάσης υπέρ των λαϊκών συμφερόντων.

4. Η πολιτική και προγραμματική μας πρόταση, έχει στρατηγικό πλαίσιο αναφοράς την ευρωπαϊκή μας ολοκλήρωση.

Ο στρατηγικός στόχος του έθνους, στο πλαίσιο της Γ΄ Ελληνικής Δημοκρατίας, ήταν και παραμένει η ένταξη και η διαρκής ισχυροποίησή του, μέσα στους διεθνείς θεσμούς του ανεπτυγμένου κόσμου.

Από την ένταξή μας στην ΕΟΚ και κυρίως μετά την συμμετοχή μας στην ΟΝΕ, η χώρα προσδιορίζεται απ’ την ανάγκη της σύγκλισης.

Αυτός είναι ο οδικός χάρτης της χώρας και η αναζήτηση άλλων δρόμων από τον κ. Τσίπρα το 2015 υπήρξε ολέθρια και επέφερε μόνο δεινά, που σταδιακά γίνονται όλο και περισσότερο αντιληπτά.

Σήμερα, στην Ευρώπη συνυπάρχουν και συγκρούονται δύο λογικές που μας αφορούν άμεσα, η μία είναι η τάση επανεθνικοποίησης των πολιτικών και η άλλη η προώθηση της Ευρώπης των πολλών ταχυτήτων.

Βλάπτουν και οι δύο το ίδιο την ιδέα της ενωμένης Ευρώπης των Λαών και οι συμμαχίες μας πρέπει να επιδιώκονται με αυτό το πρίσμα.

Πιο πολύ όμως, έχει σημασία η πατρίδα μας να σηκωθεί όρθια, για να συμμετέχει τυπικά και ουσιαστικά στα τεκταινόμενα της Ευρώπης, με όρους πραγματικής ισοτιμίας.

5. Το πρώτο ζητούμενο για τη χώρα μας, είναι η ανάπτυξη.

Το κεντρικό δίλλημα σήμερα είναι ή θα μεγαλώσουμε την πίτα και με ισχυρές πολιτικές αναδιανομής θα χτυπήσουμε τις ανισότητες ή θα μοιράζουμε τη φτώχεια μας, παρακολουθώντας ανήμποροι τις εξελίξεις στην Ευρώπη και στον κόσμο.

Οι προβλέψεις της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ  και των δανειστών σημαίνουν εγκλωβισμό της χώρας σε ενα φαύλο κύκλο έρπουσας κρίσης για πολλά χρόνια και δεν είναι αποδεκτές γιατί οι δυνατότητες μας είναι πολύ μεγαλύτερες.

Οι βασικές προϋποθέσεις για ρυθμούς ανάπτυξης ώστε να σπάσει  ο φαύλος κύκλο της κρίσης είναι απόλυτα συγκεκριμένες

-Ριζοσπαστικές αλλαγές για ένα  Σύγχρονο Κράτος

-Δίκαιη και γρήγορη λύση στα κόκκινα δάνεια

-Στοχευμένες πολιτικές  μείωσης του κόστους σε ενέργεια και μεταφορές

-Φιλοεπενδυτικο περιβάλλον

-Πολιτική σταθερότητα

Όλα τα πιο πάνω περιγράφονται με σαφήνεια, αναλυτικά και ιεραρχημένα στο πρόγραμμα ΕΛΛΑΔΑ.

Το  καθοριστικό ζήτημα που κάνει εφικτή μια ελπιδοφόρα πορεία είναι η  αλλαγή συσχετισμών υπέρ του ΠΑ.ΣΟ.Κ., υπέρ της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, υπέρ του Κινήματος Αλλαγής. Με δυο λόγια η χώρα θα σηκωθεί όρθια, μόνο αν σηκωθεί όρθια η μεγάλη Δημοκρατική Παράταξη.

Αυτό ήταν και το κεντρικό μήνυμα που έδωσαν 212.000 πολίτες στις 12 Νοεμβρίου 2017 με τη συμμετοχή τους στην εκλογή από τη βάση επικεφαλής του Κινήματος Αλλαγής.

Το ζήτημά μας δεν είναι και δεν ήταν ποτέ η διάλυση του ΠΑ.ΣΟ.Κ., το ζήτημα είναι η επανίδρυσή του, αυτό είναι το καθήκον μας, απέναντι στον λαό και την πατρίδα και πάνω απο ολα στη νέα γενιά.Σήμερα περισσότερο από ποτέ γιατί βρισκόμαστε στην εποχή ραγδαίων αλλαγών και σε μια κοινωνία και μια χώρα όπου έχουν αλλάξει όλα ριζικά.

Με παρακαταθήκη τις αρχές και τις αξίες του ΠΑΣΟΚ και της ιδρυτικής του διακήρυξης έχουμε ιστορικό χρέος να επανιδρύσουμε το κόμμα, που θα εκφράσει τις αγωνίες του ελληνικού λαού και θα ενσαρκώσει τις ελπίδες του.

Το δίλημμα σήμερα δεν είναι ανάμεσα στο λαϊκισμό και το νεοφιλελευθερισμό.

Ούτε αν θα παραδώσουμε την Ελλάδα στους δανειστές όπως πράττει με συνέπεια ο Τσίπρας  ή στις αγορές όπως σκοπεύει να πράξει ο Μητσοτάκης.

Υπάρχει ο δρόμος των ριζοσπαστικών αλλαγών με προοδευτικό πρόσημο και αυτόν υπηρετούμε στο Κίνημα Αλλαγής θυμίζοντας πάντα ότι η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες όπως είπε ο γεννήτορες και ιδρυτής μας Ανδρέας Παπανδρέου.

ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ