“…Από ταλέντο γίνονται όλα τα υπέροχα πράγματα….”
Δέσποινα Μπεμπεδέλη
Εισχώρησα στη θεατρική ομάδα του Συλλόγου Μικρασιατών Πτολεμαΐδας για δικούς μου λόγους, προσωπικούς. Πήγα, για να βρω καταφύγιο. Εκείνη την περίοδο πήγα στο θέατρο, για να διοχετεύσω την ενέργεια μου.
Στο πρώτο έργο και μέσα από τη ματιά του Κώστα Ιωαννίδη, της Ελένης Παυλίδου (αθόρυβης παρουσίας με δυνατή καλλιτεχνική παιδεία και κατάρτιση στην ιστορία του θεάτρου) και της Βενετίας Νάση (σεμνής, ευρηματικής, με αισθητική συνέπεια που διαρκώς σε εκπλήσσει) αισθάνθηκα ότι βρέθηκα μαζί τους σε έναν κοινό τόπο, για να μοιραστώ την αυθεντικότητα ενός κοινού διαύλου επικοινωνίας.
Στην πρώτη μας συνάντηση και γνωριμία, όλοι είχαμε ένα όνειρο, μια προσδοκία, κάτι αναμέναμε, όχι πολύ ευδιάκριτο, σίγουρα δε γνωρίζαμε τι σημαίνει υποκριτική, τι σημαίνει θέατρο. Δε γνωρίζαμε ότι το θέατρο είναι ένας ζωντανός οργανισμός, μια ζώσα σχέση που αναπτύσσει τη γνήσια επικοινωνία. Σίγουρα όλοι μας είχαμε δει θεατρικές παραστάσεις, αλλά νομίζαμε ότι είναι μόνο αυτό που βλέπαμε. Υπάρχει και κάτι άλλο, πίσω από αυτά που βλέπουμε, πίσω από τα παρασκήνια, κάτι πιο βαθύ και ουσιαστικό – οι πρόβες!!. Ξεκινήσαμε και δεν ήταν καν σίγουρο, εάν θα παραμέναμε. Υπήρχε πάντα η δυνατότητα να αποχωρήσουμε χωρίς καμία δέσμευση…
Η επιλογή του πρώτου έργου, η μελέτη, ο διάλογος, οι απαιτήσεις του Κώστα Ιωαννίδη να εμβαθύνουμε στη γνώση, στο έργο, να είμαστε απαραιτήτως ενήμεροι και ευαίσθητοι πολίτες, ανήσυχοι παρατηρητές των όσων συμβαίνουν γύρω μας, ώστε να μπορέσουμε να ανταποκριθούμε σε έναν ρόλο, προσεγγίζοντας, ερμηνεύοντας … ζωντανεύοντας, τελικά, στη σκηνή, θεατρικές μορφές.
Σίγουρα, κανένας μας δεν περίμενε η θεατρική ομάδα – που φτιάξαμε όλοι- να έχει τέτοια εξέλιξη και πρόοδο σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα!
Η συμβολή του Κώστα Ιωαννίδη («Μαθητής» ενός άλλου εξαίρετου σκηνοθέτη του Γιώτη Βασιλειάδη – ΟνειρόDrama Κοζάνης), είναι καθοριστική. Πηγαίο ταλέντο να διαμορφώνει εκείνο το ειδικό πλαίσιο, ώστε η παράσταση να έχει συλλογικό αποτέλεσμα, με συντονισμό και ομαδοσυνεργατικό πνεύμα… Παράσταση δρώσα, που μας ταξιδεύει όλους μαζί!
Ο ίδιος, ταλαντούχος ηθοποιός, με ευρύ ορίζοντα φαντασίας, ελεύθερης σκέψης και πνευματικού προβληματισμού, δεν είναι ένας απλός ηθοποιός – διεκπεραιωτής, αλλά ένας εμπνευσμένος καλλιτέχνης, φορέας ενός πρωτότυπου γλωσσικού κώδικα, αφοσιωμένος, με γερή δόση τρέλας, επιμονής, εργατικότητας και διάθεσης γι ΄ αναζήτηση, που δε γνωρίζει σύνορα.
Αυτήν την τρέλα τη μεταδίδει σταθερά σε κάθε πρόβα, σε μια βραδυφλεγή διαδικασία όπου εκεί όλοι καταλαβαίνουμε πως έχουμε να κάνουμε με κάτι ζωντανό και γνήσιο. Κάτι πολύ αληθινό, κάτι «πολύ». Κάτι που δε μας αφήνει να είμαστε «λίγοι». Κάτι που μας κάνει να διψάμε να γινόμαστε καλοί και όχι απλά επαρκείς…
Επιμένει – στωικά, καρτερικά και ακούραστα – ποτέ κακότροπα, με περισσή ευστοχία και άπλετο, πνευματώδες χιούμορ, το οποίο οπλίζει κατά βούληση, με διαφορετικές εκδοχές και αστείρευτα επιχειρήματα. Για να καταλάβουμε! Να μας δώσει να καταλάβουμε τη μύηση του άλλου, τον άλλο, τον διαφορετικό… Με εκείνη την εναγώνια προσδοκία να φτάσουμε στο επιθυμητό αποτέλεσμα. Και τελικά τα καταφέρνει! Γιατί έτσι ανακαλύπτουμε τη δική μας διαδρομή μέσα σε αυτό που κάνουμε… Απελευθερώνοντας από μέσα μας ό,τι νωθρό κι αγύμναστο, για να μην το σέρνουμε και πάνω στη σκηνή…
Ατέλειωτες οι πρόβες και δεν άργησε να έρθει και η επίσημη επιβράβευση!
Για πρώτη φορά συμμετείχαμε σε διαγωνισμό:
2ο Πανελλήνιο Φεστιβάλ Ερασιτεχνικού Θεάτρου του Δήμου Μονεμβασίας. Ιούλιος 2018.
Αποσπάσαμε τέσσερα (4) βραβεία: Α΄ Βραβείο καλύτερης παράστασης, Α΄ Βραβείο Καλύτερου Ανδρικού Ρόλου, Βραβείο σκηνοθεσίας, Βραβείο σκηνικών.
Ακόμη πιο μεγάλη έκπληξη ήταν η συμμετοχή μας στο 19ο Πανελλήνιο Φεστιβάλ Ερασιτεχνικού Θεάτρου Νέας Ορεστιάδας- εγνωσμένου κύρους – τον Αύγουστο του 2018.
Η συμμετοχή αξιόλογων παρουσιών σε ένα φεστιβάλ ανώτερης ποιότητας, που αποτελεί θεσμό με πολιτιστικό σημείο αναφοράς σε πανελλήνια κλίμακα, μας δίνει μια ευχάριστη νότα, ένα μικρό ξύπνημα, μια υπενθύμιση ότι επιβάλλεται να είμαστε σε συνεχή εγρήγορση!
Για μια ακόμη φορά, επιβραβεύτηκαν οι κόποι της ομάδας. Πιο συγκεκριμένα: Α΄ Βραβείο Καλύτερου Ανδρικού Ρόλου, Β΄ Βραβείο Ανδρικού Ρόλου, Β΄ Βραβείο Γυναικείου Ρόλου, Γ΄ Βραβείο Καλύτερης Παράστασης και Βραβείο Σκηνογραφίας.
Θα ήθελα, λοιπόν, να ευχαριστήσω δημόσια τον Κώστα Ιωαννίδη για την πολύτιμη ευκαιρία που μας δίνει να καλλιεργούμε μέσω του θεάτρου – σε μια εποχή έντονου ατομικισμού – τη χαρά της συνεργασίας.
Μας διδάσκει πως μια θεατρική παράσταση είναι αλυσίδα και πως, εάν ένας κρίκος σπάσει, το αποτέλεσμα θα είναι θλιβερό κι αποκαρδιωτικό για όλους.
Μας διδάσκει πως η εξασφάλιση του προσδοκωμένου παραπέμπει σε μία μορφή στρατιωτικής πειθαρχίας, την οποία, όμως, σέβεσαι από αγαθή προαίρεση. Η συνέπεια και η ευσυνειδησία, τόσο επί σκηνής, όσο και έξω από αυτήν, είναι μονόδρομος.
Μας διδάσκει πως το θέατρο μπορεί να μη δώσει λύσεις, να μη σώσει τον κόσμο, αλλά έχει τη δυνατότητα να μας ευαισθητοποιήσει, να μας μυήσει στη γόνιμη αμφισβήτηση, να πυροδοτήσει τη βάσανο της κριτικής σκέψης… γιατί σκάβει, σκάβει κυριολεκτικά και μεταφορικά. Και τις συνειδήσεις και τις ψυχές…
Το θέατρο δεν είναι τουρισμός, είναι διακονία, Πέτρος Ζηβανός
Βασιλική Γρίβα- Βουνοτρυπίδου
