Ονoμάζομαι, ως γνωστόν Καραγιάννης…
– Ε, και, που είπε το όργανο τροχαίας κυκλοφορίας στον σημαντικό τραγουδιστή που επιχωριάζει στα θερινά πανηγύρια των χωριών, όταν τον σταμάτησε για παράβαση κι εκείνος του είπε φυσικά: «Ξέρεις ποιός είμαι εγώ, Είμαι ο…» δε θυμάμαι ποιός.
Περπατώ τας οδούς και τας ρύμας της πόλης και διαβάζω: ΟΔΟΣ ΦΟΝ. ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ στα Ελληνικά και FON. KARΑGHΙΑNI λατινικά ή κάτι τέτοιο. Μάλιστα. Εμένα προφανώς μνημονεύουν ή κάποιον της αυτής επιθετικής ονομασίας μπορεί και τον Μάκη Κ. αν κι έφυγε ενωρίς για Θεσσαλονίκη. Μαύρος στην πλευρά ήγουν ή αφού όπως συχνογράφει και η ποιήτρια Καβάλας Γεωργία, ας πούμε, Τρντφλλδ. Θεσσαλονίκης.
Εξηγούμαι:
Το όνομα εδόθη προς τιμήν της οικογένειας Καραγιάννη που έφυγε από την πόλη και πήγε στη Βιέννη το 18ο αι. διέπρεψε δε εκεί πολλαπλώς. Μια μεγάλη πλατεία στο κέντρον της φέρει το όνομα του Χέρμπερτ φον Κάραγιαν δίπλα από το μέγαρο μουσικής που έκτισαν οι Δούμπα Η οικογένεια που πήρε τίτλον ευγενείας τέλος του 18ου αφαίρεσε από το όνομά της το τελευταίον (ΝΗ) και έμεινε ΚΑΡΑΓΙΑΝ. Το ΦΟΝ της οδοπινακίδος δε λέει τίποτε δεν είναι τίτλο ευγενείας αλλά μόριο που δηλώνει προέλευση «από» την κομητεία των Καραγιαννίων λ.χ. Η δε τελεία δίπλα στο ΦΟΝ δηλώνει συγκοπτόμενη λέξη. Δηλαδή θα ακολουθεί όνομα ή κάτι άλλο. Μπορεί να δηλώνει ΦΟΝΕΑΣ όπως λέγαν κάποτε τον Φωστήρα ομάδα της περιοχής Ταύρου που εκδίδονταν κάποτε η Αυριανή, των ποδοσφαιρικών γιγάντων του ΠΟΚ κυρίως. Ή μήπως ΦΟΝΕΥΣ εκείνος του Γ. Βιζυηνού στο διήγημα «Ποίος ήτον φονεύς του αδελφού μου;» για να το λογιοφέρουμε κάπως.
– Προχωρώ
Κανονικά πρέπει να γράφεται στα ελληνικά ΦΟΝ ΚΑΡΑΓΙΑΝ χωρίς τελεία και στα Γερμανικά VON KARAJAN. To VON είναι ο τίτλος ευγενείας της οικογενείας στη Βιέννη των Κάραγιαν. Και για να γίνω ακόμα πιο σαφής πρέπει να γράφεται το ΦΟΝ ΚΑΡΑΓΙΑΝ με μικρά στα ελληνικά το φον «φον ΚΑΡΑΓΙΑΝ» και λατινικά «von KARAJAN”.
Επομένως η ούτω πως οδοσήμανση μπορεί και να με αφορά ή κάποιον άλλον, όπως προείπαμε, μην είμεθα και μοναχο-οδοφάηδες.
Αυτές τις μέρες ήταν εδώ ο κ. Φάνης Πάμπας, ο μέγας κοζανολάτρης μοναδικός και μοναχικός αρχειοσυλλέκτης όσων έχουν σχέση κυρίως με τη Δ. Μακεδονία και την εποποιϊα του δυτικομακεδoνικού ελληνισμού στην Μεσευρώπη, όπως την ονομάζει ο φίλτατος Στράτος Ηλιαδέλης αν και δεν μ’ αρέσει ο όρος, και τα είπαμε εκτενώς αλλά και διασκεδαστικώς περί φον, ΦΟΝ και von της πόλης και της χώρας.
ΥΓ. Θέτω υπ’ όψιν των υπευθύνων της περικαλλούς νέας Δημοτικής Βιβλιοθήκης Κοζάνης (πόσο ξένο, αδόκιμο κι ανιστόρητο ακούγεται πλέον το πρόσθεμα «Κοβεντάρειος» το οποίο αν και ουρά μιας στιγμής στην ιστορία της Βιβλιοθήκης προηγείται κι απαλλοτριώνει ονοματολογικά το όλον της) το παραπάνω θέμα να το δουν στο επιστημονικό συνέδριο που ετοιμάζουν.
