Αγαπητέ ανώνυμε, γειά σου
Απαντώ στο καλοπροαίρετο σχόλιό σου το οποίο ευθύς παραθέτω:
ΟΤΑΝ ΛΕΣ ΟΤΙ Η ΑΣΤΙΚΗ ΤΑΞΗ ΕΙΝΑΙ ΕΧΘΡΙΚΗ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΛΟ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΔΙΕΥΚΡΙΝΙΖΕΙΣ ΟΤΙ ΟΡΙΣΜΕΝΟΙ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΙ ΤΗΣ ΕΙΝΑΙ ΕΧΘΡΙΚΟΙ ΠΡΟΣ ΑΥΤΗΝ ΚΑΙ ΟΧΙ ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΠΟΥ ΛΕΓΕΤΑΙ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΑΣΤΙΚΗ. ΑΛΛΩΣΤΕ ΟΡΙΣΜΕΝΟΙ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΣΥΜΠΟΡΕΥΘΗΚΑΝ ΚΑΤΑ ΚΑΙΡΟΥΣ ΜΕ ΟΡΙΣΜΕΝΟΥΣ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥΣ ΤΗΣ ΑΣΤΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ. ΚΑΛΟ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΛΕΓΕΤΑΙ ΟΛΗ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΑΛΑ ΚΑΡΤ.
Δεν γνωρίζω, αν γράφεις ως μέλος της Εκκλησίας, με την αίσθηση ότι ανήκεις στην αστική τάξη, με θετική τοποθέτηση έναντι αυτής ή με εχθρική. Θα επιχειρήσω να δώσω απαντήσεις για όλες αυτές τις δυνατές τοποθετήσεις σου.
1. Ασφαλώς γνωρίζεις ότι η αστική τάξη αναδείχθηκε μέσα από τη γαλλική επανάσταση, αν και είχε ήδη σχηματιστεί και σε άλλες χώρες της δυτικής Ευρώπης. Η φιλοσοφία της είναι υλιστική, συνεπώς εχθρική προς την οποιαδήποτε πίστη σε Θεό. Η κοινωνιολογία της θεμελιώνεται στο ανύπαρκτο για έναν πιστό φυσικό λεγόμενο δίκαιο. Την αποτελούν την τάξη αυτή διαχρονικά οι άπληστοι πλουτοκράτες, οι οποίοι με διάφορους τρόπους (πολέμους, εκμετάλλευση, καταλήστευση πλουτοπαραγωγικών πηγών, ρύθμιση τιμών αγοράς κλπ) απομυζούν τον ιδρώτα και το αίμα των λαών, σωρεύουν στις τράπεζές τους τα υπεκέρδη και οδηγούν στην εξαθλίωση δισεκατομμύρια συνανθρώπων μας (και τον λαό μας τελευταία).
2. Με βάση τα ανωτέρω ένας χριστιανός δεν συνάδει να ανήκει στην αστική τάξη ούτε καν να τη στηρίζει. Αν με τον όρο Εκκλησία εννοείς τη χριστιανοσύνη στο σύνολό της, καλό είναι να μελετήσεις την πατερική παράδοση της όντως Εκκλησίας. Η Εκκλησία δεν έχει υποχρέωση να απολογηθεί για τις αθλιότητες των μελών της πολύ περισσότερο για εκείνες των αιρετικών της Δύσης, όπου ανεφάνη η αστική τάξη. Συμφωνώ απολύτως με το γραφόμενο ΑΛΛΩΣΤΕ ΟΡΙΣΜΕΝΟΙ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΣΥΜΠΟΡΕΥΘΗΚΑΝ ΚΑΤΑ ΚΑΙΡΟΥΣ ΜΕ ΟΡΙΣΜΕΝΟΥΣ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥΣ ΤΗΣ ΑΣΤΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ. Αυτοί θα δώσουν λόγο στον Θεό της αγάπης και της δικαιοσύνης. Αν έπραξαν αυτό σε συμφωνία προς τον ευαγγελικό λόγο, θα δικαιωθούν. Αν το έπραξαν σε πλήρη αντίθεση προς αυτόν, θα υποστούν τις συνέπειες. Είναι όμως σαφέστατο ότι ο συμβιβασμός και η συνεργασία αντιστρατεύονται τη διδασκαλία του Χριστού. Μελέτησες την Καινή Διαθήκη, ώστε να γνωρίζεις τί ο Χριστός δίδαξε για τους θησαυρίζοντες θησαυρούς επί της γης; Μελέτησες τους κοινωνικούς Πατέρες της Εκκλησίας, ώστε να γνωρίζεις την σφοδρή επίκριση κατά των πλουτούντων;
3. Αστική τάξη και αστική κοινωνία δεν ταυτίζονται. Αν λοιπόν κάποιοι, στην υπηρεσία του αστικού καθεστώτος, δεν είναι πολέμιοι της Εκκλησίας, αυτό δεν σημαίνει ότι και το καθεστώς δεν είναι εχθρικό προς αυτήν. Όλοι αυτοί, αν είναι πράγματι πιστοί και όχι δημαγωγοί, που εμπορεύονται την πίστη του λαού, οφείλουν να αναθεωρήσουν τη στάση τους έναντι του καθεστώτος.
4. Θεωρώ ότι συ δεν ανήκεις στην αστική τάξη, γιατί δεν θα σε άφηνε το κυνήγι του θησαυρού να διαβάσεις το άρθρο μου. Πιθανόν να την υποστηρίζεις, όπως και πλείστοι άλλοι, επιλέγοντας εκ δύο κακών το μη χείρον (Το έτερο είναι ο κομμουνιστικός ολοκληρωτισμός). Ο Χριστός δεν δίδαξε όμως την επιλογή μεταξύ κακών, αλλά τον αγώνα για την επικράτηση του καλού στον κόσμο.
5. Αν διάκεισαι εχθρικά προς την αστική τάξη, όπως αφήνεις ίσως να εννοηθεί στην κατακλείδα του σχολίου σου ΚΑΛΟ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΛΕΓΕΤΑΙ ΟΛΗ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΑΛΑ ΚΑΡΤ, πιστεύω ότι σε έπεισα πως δεν απέκρυψα κάτι. Απλά συ δεν κατέχεις σε βάθος τα πράγματα της Εκκλησίας.
6. Για περαιτέρω ανάλυση του θέματος, θα χαρὠ να έχουμε τηλεφωνική επικοινωνία ή μέσω του διαδικτύου στη διεύθυνση [email protected]
Με διάθεση επικοινωνίας
Απόστολος Παπαδημητρίου
Μπερδεύετε την αστική τάξη (δηλ. τη μεσαία) με την εκκοσμίκευση της κοινωνίας. Αν δεν είναι ο παπάς, ο δάσκαλος, ο αστυνόμος μέλη της αστικής τάξης τότε ποιοι είναι;
Από το αντίστοιχο άρθρο της Βικιπαίδιας:
“Εκκοσμίκευση ονομάζεται η διαδικασία μετατροπής μιας κοινωνίας στηριγμένης σε μεγάλο βαθμό σε συγκεκριμένες θρησκευτικές αξίες και κανόνες σε μια κοινωνία άθρησκη, βασιζόμενη σε κοσμικές αξίες και θεσμούς. Η εν λόγω θέση υποστηρίζει πως, καθώς μετασχηματίζονται οι κοινωνίες μέσω του εκσυγχρονισμού και του εξορθολογισμού τους, η θρησκεία χάνει την αυθεντία της σε όλους τους τομείς της κοινωνικής ζωής και διακυβέρνησης.[1] Κατά μία έννοια η εκκοσμίκευση μπορεί να θεωρηθεί ως η εφαρμογή του κοσμικισμού στην πράξη. Ο όρος εκκοσμίκευση χρησιμοποιείται επίσης στο πλαίσιο της άρσης των μοναστικών περιορισμών στα μέλη του κλήρου.[2]
Η εκκοσμίκευση αναφέρεται στην ιστορική διαδικασία στην οποία η θρησκεία χάνει την κοινωνική και πολιτιστική της σημασία. Ως αποτέλεσμα της εκκοσμίκευσης ο ρόλος της θρησκείας στις σύγχρονες κοινωνίες περιορίζεται. Στις κοσμικές κοινωνίες η πίστη στερείται πολιτιστικής εξουσίας και οι θρησκευτικές οργανώσεις έχουν μικρή κοινωνική δύναμη.
Η εκκοσμίκευση έχει πολλά επίπεδα σημασίας, τόσο ως θεωρία όσο και ως ιστορική διαδικασία. Κοινωνικοί θεωρητικοί, όπως ο Καρλ Μαρξ, ο Σίγκμουντ Φρόυντ, ο Μαξ Βέμπερ και ο Εμίλ Ντιρκέμ, θεώρησαν ότι ο εκσυγχρονισμός της κοινωνίας θα περιελάμβανε μείωση των επιπέδων θρησκευτικότητας. Η μελέτη αυτής της διαδικασίας επιδιώκει να καθορίσει τον τρόπο με τον οποίο, ή το βαθμό στον οποίο οι θρησκευτικές πίστες, πρακτικές και θεσμοί χάνουν κοινωνική σημασία. Μερικοί θεωρητικοί υποστηρίζουν ότι η εκκοσμίκευση του σύγχρονου πολιτισμού απορρέει εν μέρει από την αδυναμία μας να προσαρμόσουμε τις ευρείες ηθικές και πνευματικές ανάγκες της ανθρωπότητας στην ολοένα και πιο γρήγορη πρόοδο των φυσικών επιστημών.[3]
Ο όρος έχει επίσης πρόσθετες έννοιες, κυρίως ιστορικές και θρησκευτικές. Εφαρμοσμένος στην εκκλησιαστική ιδιοκτησία, ιστορικά αναφέρεται στην κατάσχεση μοναστικών εκτάσεων και κτιρίων, όπως η Διάλυση των Μοναστηρίων στην Αγγλία του Ερρίκου Η΄ και οι μεταγενέστερες πράξεις κατά τη διάρκεια της Γαλλικής Επανάστασης καθώς και οι διάφορες αντι-κληρικές πολιτικές ευρωπαϊκών κυβερνήσεων κατά τη διάρκεια του 18ου και του 19ου αιώνα που είχαν ως αποτέλεσμα την απέλαση και καταστολή των θρησκευτικών κοινοτήτων που τις κατείχαν. Το Kulturkampf του 19ου αιώνα στη Γερμανία και παρόμοια γεγονότα σε πολλές άλλες χώρες ήταν επίσης εκφράσεις της εκκοσμίκευσης.[4]
Στη δεκαετία του 1960 σημειώθηκε μια δραματική μεταστροφή προς την εκκοσμίκευση στη Δυτική Ευρώπη, τη Βόρεια Αμερική (ειδικά το Κεμπέκ), την Αυστραλία και τη Νέα Ζηλανδία. Αυτή η μεταμόρφωση ήταν αλληλένδετη με σημαντικούς κοινωνικούς παράγοντες: την οικονομική ευημερία, τη νεολαία που επαναστατεί ενάντια στους κανόνες και τις συμβάσεις της κοινωνίας, την απελευθέρωση των γυναικών, τη ριζοσπαστική θεολογία και τη ριζοσπαστική πολιτική.[5]
Όλη η βαρβαρότητα της θρησκείας σε μία φράση του κου Π”δημητρίου:
“Αν το έπραξαν σε πλήρη αντίθεση προς αυτόν, θα υποστούν τις συνέπειες”.
Σοβαρά; Συνέπειες από μια θρησκεία της αγάπης, κε Π’δημητρίου; Το δίπολο “αμοιβή-τιμωρία” σε όλο του το μεγαλείο,για θρησκείες που θέλουν δούλους, φοβισμένα ανθρωπάκια. Ζήστε στον κόσμο που πλάσατε για τους εαυτούς σας και αφήστε μας ήσυχους εμάς τους σκεπτικιστές,κε Π΄δημητρίου!!!
Ένας δούλος του Θεού προς φοβισμένο ανθρωπάκι:
εμείς θα σε αφήσουμε ήσυχο, εσύ όμως δεν θα ησυχάσεις ποτέ. Δεν έχεις ελπίδα !
Χρειάζεσαι λίγη κατήχηση
1.Ο Θεός είναι και δικαιοσύνη.
2.ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ :Υμείς φίλοι μου εστέ,εάν ποιείτε όσα εγώ εντέλλομαι υμίν. Ουκέτι υμάς λέγω δούλους, ότι ο δούλος ουκ οίδε τι ποιεί αυτού ο κύριος. ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ 15, 14-15
Στα Κατηχητικά ήμουνα, κι έφυγα αηδιασμένος.Σε τίποτα ανθρωπάκια αυτά.
Τέτοια μαθαίνετε στο Κατηχητικό, ξέρω. Εκεί ήμουνα και έφυγα(……), να μην πω τη λέξη,θα μου την (ξανα-)κόψει το kozan.
Ώστε “σκεπτικιστής” ;
Φίλε, ως τέτοιος, που αυτοσυστήνεσαι, ίσως γνωρίζεις καλύτερα την έννοια αυτής της λέξης, όμως πιστεύω ότι παραπέμπει σε δυσπιστία, αδιαφορία για τις παραδοσιακές αρχές και πεποιθήσεις και εν τέλει με την αρνητική σημασία σε αδράνεια και στην “παρηγοριά του τεμπέλη” !
Κάνω λάθος ;
Οι συνέπειες είναι η απαξίωση αυτών.. Τώρα εσύ έχεις μέσα σου την βαρβαρότητα μάλλον και σκέπτεσαι αλλά..
Μην τον ακούς. Αυτά δεν είναι για όσους η πίστη τους δοκιμάζεται σκληρά. Ο Θεός, αν υπάρχει, είναι υπέρτατη αγάπη. Σταυρώθηκε για να μας σώσει από τις συνέπειες. Αυτόν να επικαλείσαι κι άσε τις εκκλησίες, τους παπάδες, τις θειάδες κι άλλους σύγχρονους Φαρισαίους να κάνουν τους χριστιανούς μια ώρα κάθε Κυριακή. Καλά έκανες κι έφυγες.
Γράψε ότι είσαι προτεστάντης, μην κρύβεσαι.
Ξέρω πολλά θαύματα που ο Θεός έκανε σε προτεστάντες. Αν ήμουν προτεστάντης να είσαι σίγουρος ότι δεν θα το έκρυβα.
”Πουλάμε” λοιπόν χριστιανισμό, για να καταλήγουμε να προπαγανδίζουμε τον κομμουνισμό. Νόμιζα ότι ο χριστιανισμός είναι θρησκεία και όχι πολιτικό σύστημα. Να που έκανα λάθος λοιπόν….Το καλύτερο: Οι αστοί, αν θέλουν να σωθούν, πρέπει να αποκηρύξουν την ”αστική κοινωνία”. Μόνον οι κομμουνιστές λοιπόν στον Παράδεισο…
Ο καθένας καταλαβαίνει, διαβάζοντας ένα κείμενο, αυτό που ο ίδιος θα ήθελε και όχι ό,τι πραγματικά λέει το κείμενο.
ἡ ορθὀδοξη παράδοση δὲν εἶναι οὔτε καπιταλιστική, οὔτε σοσιαλιστική, οὔτε μαρξιστική. Εἴμαστε πιὸ ἀριστεροὶ καὶ ἀπὸ τὸν πιὸ ἀριστερό. Γιατί ἡ παράδοση ἡ δική μας, ἡ ἑλληνική, εἶναι κοινοβιακὴ-ἀσκητική, ποὺ προϋποθέτει ὀρθόδοξη πνευματικότητα καὶ τὸ ἦθος τῆς καθ’ ἠμᾶς Ἀνατολῆς. Αὐτὸ εἶναι τὸ δικό μας Πολίτευμα.
Δηλαδή κυριε παπαδημητριου προσδιδετε στο θεό μας και την εκδικητική ιδιότητα σε όσα πλάσματα του τον αμφισβητούν..
Οι γονείς μας , οι δάσκαλοι , και οι παπάδες-ζευγαδες μας έμαθαν οτι ο θεός μας , εκτός απο πάνσοφος παντογνώστης κλπ , ειναι και πανάγαθος και ελεημων και όχι τιμωρός. Επομένως κ παπαδημητριου …
ANTE KYRIE PAPADHMHTRIOY,APANTHSE!!!!!
Η Αγάπη σείει την γή
Αποσπάσματα από θεολογικό δοκίμιο μετά τους σεισμούς στην Θεσσαλονίκη.
Αρκετά από τα όργανα της Εκκλησίας, κληρικοί και θεολόγοι, ενώ φυσικά δεν θεωρούν απόντα εντελώς, από τις πάσης φύσεως συμφορές και πειρασμούς ατόμων, ομάδων και λαών τον Θεόν, όμως αισθάνονται άνεση να δίνουν μια κάπως φιλελεύθερη ερμηνεία στα φαινόμενα αυτά.
Η συνέπεια όμως των ποικίλων προσωπικών ερμηνειών, που δεν αναγνωρίζουν σαν ποιητικόν αίτιο των «θεομηνιών» την αμαρτία, είναι φοβερά επιζήμια για το λαό μας, αφού δεν θεωρεί και τους σεισμούς σαν αφυπνιστικά μηνύματα του Θεού εξ αγάπης, κι επομένως δεν υπάρχει λόγος να στραφεί προς θεραπεία του κακού δια της μετανοίας.
Στηρίζουμε αποδεικτικά και συλλογιστικά τον ισχυρισμό, ότι ο Θεός παντοδύναμος, υπεράγαθος και πλήρης αναλοίωτης αγάπης, μιας ασύλληπτης αγάπης από τα γνωστικά μας όργανα, «αγκαλιάζει» ερωτικά ολόκληρη την νοερή και νοητή κτίση, όλους τους κόσμους τής δημιουργίας Του.
Και οι σεισμοί, με όλες τις θλιβερές συνέπειές τους, δεν είναι τίποτε άλλο από αγάπη σε θλίβουσα παιδευτική μορφή, που μας βοηθάει να ξυπνήσουμε από το λήθαργο της αμαρτίας σε μετάνοια.
Θεόκλητος Διονυσιάτης Μοναχός ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ, 1978
“….Και οι σεισμοί, με όλες τις θλιβερές συνέπειές τους, δεν είναι τίποτε άλλο από αγάπη σε θλίβουσα παιδευτική μορφή, που μας βοηθάει να ξυπνήσουμε από το λήθαργο της αμαρτίας σε μετάνοια”.
ΧΑ,ΧΑ,ΧΑ!!!! ΡΕ ΤΙ ΘΑ ΠΑΘΟΥΜΕ ΜΕ ΔΑΥΤΟΥΣ!!! θΑΥΜΑΣΤΕ ΣΥΛΛΟΓΙΣΤΙΚΗ(ΠΟΥ ΚΑΤΑ ΒΑΘΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΔΕΝ ΤΑ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ ΚΑΙ ΑΥΤΟΚΟΡΟΪΔΕΥΟΝΤΑΙ!!!!! ΜΑΝΑ ΜΟΥ, ΓΕΛΙΟ ΠΟΥ ΕΡΙΞΑ,ΧΑ,ΧΑ,ΧΑ!!!!!ΘΑ ΕΓΡΑΦΑ ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ, ΑΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΑ ΤΟ ΣΑΪΤ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΤΟ ΕΚΘΕΣΩ!!!!
Λοιδορούμενοι ευλογούμεν Α Κορινθ. 4,12
Η Εκκλησία πάντοτε θα βρίσκει διαύλους επικοινωνίας με κάθε μορφή εξουσίας. Πάντοτε πήγαινε χέρι χέρι είτε με τη δημοκρατία είτε με την ολιγαρχία είτε με τη βασιλεία είτε με τη δικτατορία. Κρυφός της πόθος όμως πάντοτε παραμένει η εγκαθίδρυση της θεοκρατίας. Τελευταίος εκπρόσωπός της υπήρξε ο Μακάριος ενώ τελευταίος εκφραστής ο μακαριστός Χριστόδουλος.
Συμπλήρωσε: Αθηναγόρας, Ιερώνυμος (Κοτσώνης-Χούντα),Γερμανός Καραβαγγέλης(μη βρέξει και μη στάξει τον είχαν οι Τούρκοι)κλπ κλπ.
Εάν νομίζεις ότι Εκκλησία είναι μόνον οι άνθρωποι που τη διακονούν , είσαι καταδικασμένος να μη βλέπεις τα μεγαλεία της πίστεώς μας.
Αστική τάξη; Πιπέρι στο στόμα! Ακούς εκεί να βγάλουν τις κοινωνίες από το σκοτάδι! Ακούς εκεί να βγάλουν τυπογραφεία να μάθουν όλοι να διαβάζουν! Να κάνουν επαναστάσεις και να διαλυθούν οι αυτοκρατορίες! Άκου εκεί Φιλική Εταιρία που διέλυσε την υπέροχη κατάσταση με τον πολυχρονημένο Πατισάχ! Άκου εκεί Παύλος Μελάς, κλασσικό παράδειγμα αστού που μας ανακάτωσε…