Ανοικτό το ενδεχόμενο ακόμη και αποχής από τη τελική φάση του διαγωνισμού πώλησης λιγνιτικών μονάδων της ΔΕΗ, αφήνουν κάποιοι από τους διεκδικητές τους, έπειτα από το άδοξο, όπως φαίνεται, τέλος των διαπραγματεύσεων με την επιχείρηση για παροχή επιπλέον κινήτρων στους υποψηφίους μνηστήρες.
Αν και πιθανότατα εντός εβδομάδας επίκειται μια “πυροσβεστική” παρέμβαση του υπ. Ενέργειας Γ.Σταθάκης, ο οποίος και προτίθεται να συναντήσει τους συμμετέχοντες στο διαγωνισμό, εντούτοις το μείγμα κινήτρων που έχει μέχρι τώρα συμφωνηθεί, δεν φαίνεται ικανό να διασφαλίσει υψηλή συμμετοχή, και φυσικά μεγάλα τιμήματα. Σε περίπτωση όμως που αυτά κριθούν ως μη ικανοποιητικά, θα τεθεί προφανώς πολιτικό ζήτημα, αφού θεωρείται αδύνατο η κυβέρνηση να τα αποδεχθεί για τη πώληση του 40% του λιγνιτικού δυναμικού της ΔΕΗ, όσο κι αν αποτελεί κοινό μυστικό ότι από τη φύση του, αποτελεί μια αντιοικονομική επένδυση.
Στο παζάρι πάντως ΔΕΗ-επενδυτών για ένα πιο ελκυστικό μείγμα κινήτρων, η πρώτη φαίνεται να απάντησε αρνητικά στο βασικό αίτημα κάποιων εκ των μνηστήρων, για “συνεκμετάλλευση” επί εξαετία των προς πώληση μονάδων (Μεγαλόπολη 3&4, Μελίτη 1), με συμμετοχή τόσο στις ζημιές, όσο και στα κέρδη. Τη βάση στους επενδυτές προκειμένου να ζητήσουν τέτοια κίνητρα εξαετίας, είχε δώσει η ψηφισμένη από τη κυβέρνηση υποχρέωση να μη μπορούν για έξι χρόνια να κάνουν τη παραμικρή απόλυση εργαζομένων στις τρεις πωλούμενες λιγνιτικές μονάδες. Ενισχυτικά στο παραπάνω λειτούργησαν και τα στοιχεία που προέκυψαν από το data room της ΔΕΗ, σύμφωνα με τα οποία κατά το πρώτο εξάμηνο, και οι τρεις προς πώληση σταθμοί “έγραψαν” ζημιές κατά περίπου 30 εκατ ευρώ, άρα ήταν μη βιώσιμοι. Το αποτέλεσμα ήταν κάποιοι τουλάχιστον εκ των υποψηφίων να προτείνουν στη ΔΕΗ να “μοιραστεί” το ρίσκο μαζί τους, δηλαδή να συμμετέχει με ένα ποσοστό στις πιθανές ζημιές και φυσικά και στα πιθανά κέρδη για διάστημα έξι χρόνων, αίτημα που απ’ ότι λένε οι πληροφορίες, απορρίφθηκε.
Την ίδια τύχη λέγεται ότι είχαν και άλλα θέματα που είχαν μπει στο “παζάρι” ΔΕΗ- επενδυτών, όπως για παράδειγμα το επιπλέον εργασιακό κόστος που θα κληθούν να επωμιστούν οι αγοραστές των μονάδων, εφόσον οι 400-450 εργαζόμενοι εκ των 1.100 στον λιγνιτικό σταθμό της Μεγαλόπολης, που συμπληρώνουν εντός εξαετίας τα όρια συνταξιοδότησης, επιλέξουν τελικά να παραμείνουν στην εργασία τους.
Στην πράξη η ΔΕΗ, αφού αξιολόγησε όλες τις παρατηρήσεις των ενδιαφερομένων, ετοιμάζεται να τους προτείνει μια νέα εκδοχή της σύμβασης αγοραπωλησίας μετοχών (SPA) για τις προς πώληση μονάδες, η οποία απ’ ότι φαίνεται δεν περιλαμβάνει ριζικές αλλαγές σε σχέση με την αρχική της μορφή.
Σε αυτή θα προβλέπεται η πρόταση που ούτως ή άλλως είχε συμπεριλάβει η ΔΕΗ στο αρχικό κείμενο για τα λεγόμενα “λιγνιτικά” αποδεικτικά διαθεσιμότητας ισχύος (ΑΔΙ). Εφόσον δηλαδή η Κομισιόν εγκρίνει την ένταξη των λιγνιτικών μονάδων στο μόνιμο μηχανισμό επάρκειας ισχύος – κάτι ανάλογο με τις αποζημιώσεις που παίρνουν οι μονάδες παραγωγής ρεύματος που καίνε φυσικό αέριο για την ευελιξία που προσφέρουν στην κάλυψη των αναγκών ηλεκτροδότησης- τότε για έξι χρόνια, οι νέοι ιδιοκτήτες των μονάδων της ΔΕΗ θα εισπράττουν το μεγαλύτερο μέρος αυτής της αποζημίωσης, και η ίδια θα λαμβάνει μόλις το 30%.
Τυχαίο δεν είναι ότι στο μόνιμο μηχανισμό επάρκειας τον οποίο λέγεται ότι κοινοποίησε τη Παρασκευή ο υπουργός Ενέργειας Γ.Σταθάκης στις Βρυξέλλες, μετά από συνεργασία με ΡΑΕ και ΑΔΜΗΕ, προβλέπονται και ΑΔΙ για τις λιγνιτικές μονάδες. Στη πράξη η κυβέρνηση επιχειρεί με τον τρόπο αυτό να στείλει μήνυμα στους διεκδικητές των μονάδων της ΔΕΗ ότι διευκολύνει την υποβολή προσφορών στο διαγωνισμό, προβλέποντας κίνητρα για ΑΔΙ. Το σκεπτικό είναι ότι αν αυτό το πλαίσιο ψηφισθεί και εγκριθεί πριν από το τελικό σχέδιο της Κομισιόν, τότε θα υπάρχει ένα υπόβαθρο πάνω στο οποίο οι επενδυτές θα μπορούν να πατήσουν, έστω κι αν αυτό είναι προσωρινό.
Σημειωτέον ότι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, η Κομισιόν και αρκετές χώρες- μέλη επιζητούν από το 2025 και μετά να τεθεί για όλες τις ηλεκτροπαραγωγικές μονάδες που θα δικαιούνται αποζημίωσης βάσει των μηχανισμών επάρκειας, ένα πλαφόν εκπομπής ρύπων στα 550 γραμμάρια διοξειδίου του άνθρακα ανά κιλοβατώρα. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι καμία ανθρακική μονάδα αλλά και πολλές παλαιές και αναποτελεσματικές μονάδες φυσικού αερίου δεν θα μπορούν να λάβουν αποζημίωση μετά το 2025. Στον αντίποδα βέβαια, αρκετές χώρες ζητούν οι υπάρχουσες μονάδες, με εκπομπές CO2 άνω των 550 γραμμαρίων/Kwh ή 700 κιλών CO2 κατά μέσον όρο σε ετήσια βάση ανά εγκατεστημένο κιλοβάτ, να μπορούν να είναι επιλέξιμες για αποζημίωση ως το 2030.
Στο δια ταύτα, δηλαδή την προετοιμασία από τη ΔΕΗ του τελικού κειμένου του SPA, αυτό δεν φαίνεται να έχει παρά μικρές αλλαγές, σε σχέση με τα αιτήματα των ενδιαφερομένων. Και η αλήθεια είναι ότι δεκαπέντε περίπου ημέρες πριν τη καταληκτική ημερομηνία (φαίνεται ότι αυτή θα είναι η 6η Νοεμβρίου), ουδείς μπορεί να πει με βεβαιότητα αν θα υπάρξουν προσφορές, και πόσες μπορεί να είναι.
energypress.gr
