Κύριε Διοικητά,
Έχω την τιμή να θέσω υπόψη σας τα εξής:
-
Επισκέφτηκα πρόσφατα τον Ιερό Ναό της 9η Μ/Π Ταξ. ΠΖ (πρώην Α΄ Σ.Σ.) όπου ξεναγήθηκα από τον Λοχαγό κ. Χαντζόπουλο
-
Διαπίστωσα ότι οι εξαιρετικές τοιχογραφίες που έγιναν δια χειρός του τότε Στρατιώτη Δημήτρη Αρμακόλα, δεν έφεραν εμφανή σημεία ενδεικτικά του κατασκευαστή.
-
Ο κ. Αρμακόλας, απόφοιτος με υποτροφία της Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών (Ecole des Beaux-Arts) του Παρισιού, που ήταν τότε άσημος καλλιτεχνικά, συνυπηρετούσε με εμένα στην 105 ΜΠΠ στη Φλώρινα. Συμπτωματικά τον εντόπισε, φαίνεται, ο Ιερέας του τότε Α΄ Σ.Σ. και ενήργησε ώστε να αποσπαστεί εκεί και του ζήτησε το 1964-65 να αναλάβει να κάνει τις αγιογραφίες του Ναού και ότι γλυπτά χρειάζονταν. Γύρισε στη Φλώρινα μόνο για να πάρει το απολυτήριό του.
Δεν ξανασυνάντησα τον κ. Αρμακόλα επειδή απολύθηκα από το Στράτευμα την άνοιξη του 1964 και έφυγα αμέσως για μεταπτυχιακές σπουδές στις ΗΠΑ. Τον αναζήτησα το 1978, όταν επέστρεψα ως Καθηγητής Πανεπιστημίου και τον βρήκα σχετικά εύκολα επειδή ήταν ήδη διάσημος καλλιτέχνης και τον επισκέφτηκα στο ατελιέ του στο Καπανδρίτι Αττικής όπου θαύμασα την ποικιλία των έργων του (ολόγλυφα σε ξύλο, μάρμαρο, ορείχαλκο ή υποξειδικές ρυτίνες, το ανάγλυφο σε διάφορα υλικά).
Κύριε Διοικητά,
Η μη αναγραφή τότε του ονόματος του Στρατιώτη-Καλλιτέχνη ήταν πιθανότατα ορθή. Θεωρώ, ωστόσο ότι τώρα, μισό αιώνα αργότερα και ιδιαίτερα 8 χρόνια μετά το θάνατο του Καλλιτέχνη, η με κάποιο τρόπο πιστοποίηση του έργου του, π.χ. ως η αναγραφή του ονόματος του σ’ αυτό είναι πράξη που θα έχει τα εξής θετικά στοιχεία:
-
Θα αναβαθμίσει στα μάτια των επισκεπτών το κύρος του Ναού.
-
Θα συντελέσει στην καλύτερη συντήρηση και προστασία του έργου και
-
το σπουδαιότερο θα αναδείξει ότι για τους νέους η υπηρέτηση στο Στράτευμα δεν είναι μόνο σχολείο, αλλά και ένα μέσο ανάδειξης του όποιου ταλέντου τους
Με τιμή
Ο Πρόεδρος του Συμβουλίου
Ιωάννης Βέργαδος
Ως ΤΕΙ ή ως Γιαννης;
Λυπάμαι αλλά θα σχολιάσω το τέλος του άρθρου. Δεν ξέρω πως ακριβώς εννοεί ο κος Βέργαδος την “ανάδειξη ταλέντου” εντός του στρατού αλλά η εκμετάλλευση ικανοτήτων/δεξιοτήτων που ξεφεύγουν των στρατιωτικών καθηκόντων ήταν και είναι απαράδεκτη. Πολλάκις χρησιμοποιούνται στρατιώτες για την παροχή μη στρατιωτικών υπηρεσιών δωρεάν (ανάξιες λόγου οι τυχόν τιμητικές άδειες) ενώ θα όφειλαν να αναλάβουν επαγγελματίες επ’αμοιβή.
Επίσης απαράδεκτο αν (αν το επισημαίνω) ο κος Αρμακόλας πέρασε “ζαχαρένια” θητεία ζωγραφίζοντας το εσωτερικό ενός ναού.