Όταν η θέση εξουσίας γίνεται μέσο εκτόνωσης των κόμπλεξ μας: Μπαίνοντας πριν 4 χρόνια σε αυτό το καμίνι που λέγεται άσκηση διοίκησης, αισθάνομαι την ανάγκη να κάνω ένα είδος εξομολόγησης ή και διαπίστωσης, που έπρεπε να αποστασιοποιηθω για να μπορέσω να το κάνω. Καμία φορά αισθανόμουν περισσότερο ασφαλής σε ένα κελί με εγκληματίες παρά στις λυκοφιλίες του συστήματος. Δεν πίστεψα ποτέ σε αυτές παρά την απειρία μου αλλά ήταν θλιβερό να βλέπεις ποσό πάτο μπορεί να πιάσει ένας άνθρωπος, ποσό πάλευε να πάρει μια μικρή εξουσία στα χέρια του για να διατάσσει τον υπηρεσιακό, να τρώει σουβλάκια ατα πρώτα τραπέζια των πανηγυριών, να οδηγεί ένα αυτοκίνητο με κρατικες πινακιδες, να ακούει το όνομα του από ένα μικρόφωνο για να αισθανθεί σημαντικός. Αισθανόμουν θλίψη για την έλλειψη επιχειρημάτων κάθε φορά που έβλεπα ότι κάποιος πρέπει να με χτυπήσει στην γυναικεία μου υπόσταση ή στο νεαρό της ηλικίας μου για να μου ανταπαντησει. Ήταν τρομακτικό να βλέπεις ανθρώπους που συμπορεύτηκες να μετατρέπονται καθημερινά σε αυτό το σύστημα που υποτίθεται πως κατηγορούσαν. Να βλέπεις πως η αμάθεια γίνεται οπλο επικίνδυνο, πως η ασχετοσύνη γίνεται αλαζονεία, πως η εξουσία γίνεται μέσο να «πηδήξουμε» τους άλλους για να ικανοποιήσουμε κάθε λογής σύνδρομο που θα λυνόταν στο γραφείο ενός ψυχολόγου και όχι στην καρέκλα ένος αιρετού. Τα πισώπλατα μαχαιρώματα για να δικαιώσεις το ρόλο του γλυφτη ήταν άλλη μια θλιβερή ιστορία. Πολλές φορές με ρωτούν γιατί αποστασιοποιήθηκα τον τελευταίο καιρό. Η απάντηση είναι γιατί σιχάθηκα. Χωρίς να σημαίνει πως αυτό με αποθάρρυνε. Απλά θέλει ένα διάστημα να ξεπεράσεις την αηδία του συστήματος , που εγώ πίστεψα πως θα αλλάξει τότε με εμας αλλά οι πρωτοστατες ήθελαν απλά λίγα ψίχουλα από την πίτα και έπαιζαν παντος ειδους ρόλο για να ακουμπήσουν τον κώλο τους στην δερμάτινη καρέκλα. Ομως αισθάνομαι περήφανη γιατί δεν άλλαξε τίποτα πάνω μου. Δεν σκέφτηκα ποτέ να πουλήσω ότι πίστευα. Δεν σκέφτηκα ποτέ να τα παρω. Δεν σκέφτηκα ποτέ να γλείψω το σκαρπινι του «αφεντικού» για να μοιράζομαι συμφωνίες, ουίσκι και προνόμια. Δεν σκέφτηκα να παρακαλεσω ή να προκαλεσω να με βγάλουν οι δημοσιογράφοι. Αν κάτι έμαθε αυτός ο δρόμος, είναι ποσό μοναχικό είναι να μένεις άνθρωπος όταν γύρω σου όλοι μετατρέπονται σε αρπακτικά.
Από το προσωπικό προφίλ στο Facebook της Ε. Παναγιωτίδου
Εντάξει και τώρα τί θες; Ψηφο;
Μπράβο αντανακλαστικά ο “τρολλάκης”…. Άξιος ο μισθός του!
Μεγάλες αλήθειες που περιγράφουν την κατάσταση και το επίπεδο του περιφερειακού συμβουλίου, όπως και κάθε λογής γλύφτες και αυλικούς. Τα παπαγαλάκια – γνωστοί δημόσιοκάφροι και bloggers που διαχειρίζονται σελίδες του τύπου “τρολλάκης”, “αιχμηρός”, “αυτοδιοικητικός”, “εκλογομάγειρας” ας βγάλουν τα φτυάρια!!!!
Όχι του περιφερειακού συμβουλίου. Στην παράταξη Καρυπίδη αναφέρεται η κυρία Παναγιωτίδου και γιαυτο αποχώρησε
ΣΥΓΝΩΜΗ.ΕΝΑ ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΗΣΟΥΝΑ ΣΧΟΛΙΑΣΤΡΙΑ ΣΤΟΝ ΘΕΟΦΙΛΟ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟ ΣΤΟ FORUM ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑΣ.ΣΑΣ ΒΛΕΠΑΜΕ ΑΡΑ ΣΕ ΚΑΠΟΙΑ ΠΟΥ ΛΕΤΕ ΔΕΝ ΣΥΜΦΩΝΟΥΜΕ.
Δηλαδή τι θέλεις να μας πεις;
Τα έβλεπες τόσο καιρό και δεν μίλαγες;
4 χρόνια τι έκανες;
Να φύγετε ΟΛΟΙ από τον τόπο μας.
Σας μάθαμε-σας βαρεθήκαμε
Δεν είναι η πρώτη φορά που μίλησε. Δεν είσαι καλά ενημερωμένος. Μην την αδικείς.
Η ίδια αδικεί τον εαυτό της.
Τα βλέπω-τα ακούω-δεν μου αρέσουν-τα λέω…ΦΕΥΓΩ
Η καρέκλα καλή όμως.
Μεγάλες αλήθειες πραγματικά. Αρκεί να υπάρχει και συνέπεια.
Μεγάλες αλήθειες συγχαρητήρια κυρία μου, οι ανατροπές σε περιφερεια, δήμους έγιναν για να αντικατασταθούν οι παλιές κλίκες με νέες
Γιατί δεν ανεξαρτοποιήθηκες 2,5 χρόνια πού ήσουν αντιπεριφερειάρχης;;
Τότε ήταν καλός ό Καρυπίδης. Δεν το έλεγα εγώ αλλά εσύ σε όλους τους τόνους
Άρα η καρέκλα σε ενδιέφερε.
Να τα τα φτυάρια!
Σας πόνεσε πολύ και σας πονάει
Σιγά κοπέλα μου.Θητεύσες Αντιπεριφερειάρχης ελέω Καρυπίδη εζυγισθεις και ευρεθεις ελλειποβαρης. Ξαφνικά γίνατε όλες αναντικατάστατες!! Δεν κοιτάτε που το μόνο που δεν κάνατε ήταν πολιτική και έργα μέσα από δουλειά.Πληρης απραξία και τίποτα άλλο από πρώτο τραπέζι σε σουβλάκια και εκδηλώσεις για αναγνώρισημοτητα .Αιντε που ψηφίστηκες μια φορά και έγινες και πολιτικος που σιχαθηκε όλους τους άλλους. Aν διαφωνείς γράψε μας τα έργα σου που ήσουνα στην απραξία!!Άιντε μπραβο