«Πάντα ματαιότης τα ανθρώπινα, όσα ουχ υπάρχει μετὰ θάνατον.» (Της Βιολέττας Μπούσιου)

Σ΄ έναν κόσμο που το καλό και το συμφέρον του ατόμου ταυτίζεται με την εξουσία και το χρήμα, η ορθόδοξη εκκλησία επισημαίνει σε μας την αλήθεια της ζωής μέσα από τον ύμνο της νεκρώσιμης ακολουθίας της: « Πάντα ματαιότης τα ανθρώπινα, όσα ουχ υπάρχει μετὰ θάνατον, ου παραμένει ο πλούτος, ου συνοδεύει η δόξα, επελθὼν γαρ ο θάνατος, ταύτα πάντα εξηφάνισται.»

Και παρότι η ζωή διαχρονικά μας αποδεικνύει την αλήθεια του παραπάνω ύμνου, οι άνθρωποι στην πλειονότητά τους, με πρόφαση την ύπαρξη του θανάτου, επιλέγουν την πλήρη υποταγή τους στο χρήμα, τη δόξα και κάθε είδους πρόσκαιρη ηδονή.

Γι’ αυτό, πολύ λίγοι άνθρωποι καταφέρνουν με τον τρόπο που εκφράζονται και ζουν, να γίνουν παράδειγμα προς μίμηση για τους υπόλοιπους, ενώ ελάχιστοι είναι εκείνοι που κερδίζουν την εκτίμηση και την αγάπη μας για πάντα.

Ένας από τους ελάχιστους είναι και ο εκλιπών μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης Παύλος.

Γιατί ο μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης Παύλος έλεγε πάντα πρώτος σε όλους μας τον καλό λόγο, αστειευόταν μαζί μας ευρηματικά, χαμογελούσε πηγαία, κήρυττε το θείο λόγο με παρρησία, ενεργούσε θυσιαστικά, επιχειρηματολογούσε λογικά, έκανε καθημερινά το ανθρωπίνως δυνατόν (και παραπάνω από το ανθρωπίνως δυνατόν, με την επίδραση της Θείας Χάριτος) για την επίτευξη του εκάστοτε στόχου του, αγαπούσε ανιδιοτελώς, ενεργούσε ταπεινά και προσέφερε διαρκώς και εγκάρδια στον πάσχοντα συνάνθρωπο.

Γιατί ο μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης Παύλος εμπιστεύθηκε τον εαυτό του πλήρως, και αποκλειστικά, στα χέρια του Θεού.

Γιατί ο μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης Παύλος, από πολύ νωρίς, επέλεξε να ζήσει ως Άγιος.

Καλή ανάσταση Δέσποτα!

Σ’ ευχαριστούμε που μπήκες στη ζωή μας.