ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΡΙΑΡΙΔΗΣ, ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΠΡΟΑΣΤΕΙΟΥ: Μαχητικός, δυνατός, λογικός, έξυπνος, καλός, μεγαλόψυχος, αλληλέγγυος και πολλά άλλα ακόμη. Πολιτικός με σθένος και άποψη. Ταυτίστηκε η ζωή του όλη με την τοπική αυτοδιοίκηση. Πολιτικός με διορατικότητα και πυγμή. Νιώθω ότι μαθήτευσα κοντά του και έτσι κατάφερα να διακρίνω (στο χρόνο της πρώτης μου θητείας) τους πολιτικούς χαρακτήρες της τοπικής αυτοδιοίκησης και όχι μόνο. «Αυτή η στρούγκα αυτό το γάλα βγάζει» είναι το ρητό που χρησιμοποιούσε για την αρνητική έκβαση μιας υπόθεσης.
Κύριος άξονας στον οποίο κινιόταν ήταν το «δίκαιο», αφού αυτό που φοβόταν περισσότερο ακόμα κι από την αχαριστία προς το πρόσωπό του, ήταν να έχει ελαφρά τη συνείδησή του. Βοηθούσε όποιον είχε πραγματική ανάγκη γιατί η καρδιά του δεν τον άφηνε να προσπεράσει τον συνάνθρωπό του. Η βοήθειά του πολλές φορές χαρακτηριζόταν από την ανωνυμία γιατί δεν το θεωρούσε σκόπιμο να προβληθεί και γι αυτό απέφευγε να παραστεί σε κοινωνικές και πολιτιστικες εκδηλώσεις. Υπήρξε αρωγός των δημοτικών αρχών του Δήμου μας στο έργο τους και στο πλάι των αντιδημάρχων για την καθημερινότητα. Εκπροσώπησε επάξια την τοπική κοινότητα Προαστείου, στην οποία ήταν πρόεδρος από νεαρή ηλικία και βοηθούσε όσο μπορούσε τις άλλες κοινότητες. Η ασφαλτόστρωση του δρόμου Προαστείου – Ασβεστόπετρας, είναι ένα δείγμα των δικών του προσπαθειών για το καλό του τόπου μας. Συμβούλευε όσους του το ζητούσαν. Πανεπιστημιακά πτυχία δεν είχε αλλά ο οδηγός του ήταν η εμπειρία, η κρίση και η καλή του διάθεση με όλους. Η αντιπολίτευση γι αυτόν είχε νόημα και η στείρα κριτική ήταν καταδικαστέα γιατί δεν βοηθούσε τον τόπο. Διέκρινε τους χαρακτήρες εύκολα και ήξερε που να δίνει βάση για να έχει αποτέλεσμα.
Ο πολιτικός και άνθρωπος, ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΡΙΑΡΙΔΗΣ, εδώ και σαράντα μέρες λείπει από την πολιτική σκηνή γιατί έφυγε ξαφνικά και το κενό που άφησε είναι δυσαναπλήρωτο. Οι λίγες κουβέντες που έγραψα παραπάνω, είναι φόρος τιμής στο πρόσωπό του και ελάχιστο δείγμα της ευγνωμοσύνης μου για την αμέριστη βοήθεια και συμπαράστασή του στις δύσκολες καταστάσεις. Ήταν ο άνθρωπος που με διέκρινε και με εμπιστεύθηκε αν και βρισκόμασταν σε αντίπαλους συνδυασμούς και με κατέστησε μέτοχο στον αγώνα του για το γενικό καλό του τόπου μας. Οφείλω να το ομολογήσω γιατί αλλιώς θα ήμουν εγώ (συγχωρήστε μου το α ενικό πρόσωπο) η αχάριστη.
Αρνούμαι να δεχτώ το φυσικό σου θάνατο Πρόεδρε γιατί ακόμη η φωνή σου αντηχεί στο μυαλό μου. Ήσουν όμοιος με τα ψηλά βουνά που τα έβλεπες όποια οπτική και να είχες. Σήμερα σκέπτομαι όπως εσύ τοποθετούσες τα πράγματα και αυτό δε θα αλλάξει. Εύχομαι μόνο με κάποιο τρόπο να μου χτυπάς το καμπανάκι όταν είναι ανάγκη και να μου δίνεις δύναμη να καταφέρω όσα δύσκολα είναι να περάσω ακόμη. Να είσαι καλά όπου και αν είσαι!
