Είναι αυτονόητο ότι στο πλαίσιο μιας πολιτικής κλιμακούμενης απεξάρτησης από τον λιγνίτη, η απόσυρση λιγνιτικών μονάδων της ΔΕΗ ΑΕ θα προσφέρει ζωτικό οικονομικό χώρο για τις ανταγωνιστικές μονάδες ηλεκτροπαραγωγής.
Η προβλεπόμενη απόσυρση του ΑΗΣ Καρδιάς για παράδειγμα, θα αφήσει ένα σημαντικό ίσως και επικίνδυνο «κενό ισχύος» σε εθνικό επίπεδο. Ταυτόχρονα όμως, θα δημιουργήσει ευνοϊκές επενδυτικές συνθήκες και «παράθυρα ευκαιρίας» για τους νέους παίχτες στην ενεργειακή αγορά. Βεβαίως, όχι απαραίτητα με χρήση λιγνίτη και σίγουρα όχι στη Δυτική Μακεδονία.
Εντελώς εκλαϊκευμένα, εάν για όποιους περιβαλλοντικούς λόγους επιβληθεί η απόσυρση του 50% των ταξί ανά την Ελλάδα, τα υπόλοιπα ταξί προφανώς και θα καταγράφουν βελτιωμένες οικονομικές αποδόσεις ενώ παράλληλα θα δημιουργηθούν με παρεμβατικό τρόπο, ευνοϊκές συνθήκες για τους νεοεισερχόμενους στο επάγγελμα.
Πέραν αυτών, θυμόμαστε όλοι μας το μέτρο απόσυρσης των παλαιών ρυπογόνων αυτοκινήτων. Αρκούσε κάποιος να αποσύρει ένα «σαραβαλάκι» για να πιστωθεί με 1000 ευρώ. Πρακτικά, το bonus απόσυρσης δεν αντανακλούσε την εμπορική αξία του αυτοκινήτου αλλά αφορούσε στο συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα της ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ.
Για να έχουμε μια αίσθηση των μεγεθών, η απόσυρση του ΑΗΣ Καρδιάς θα επιφέρει σε εθνικό επίπεδο ένα περιβαλλοντικό όφελος ισοδύναμο με την απόσυρση 900.000 ρυπογόνων αυτοκινήτων. Το τίμημα όμως, με όρους απώλειας παραγωγικών μονάδων και θέσεων εργασίας, θα το χρεωθεί αποκλειστικά η Δυτική Μακεδονία.
Στη λογική των παραπάνω, το 2015 η Γερμανία κατάθεσε σχετικό αίτημα στη Γενική Διεύθυνση Ανταγωνισμού (DG Comp) προκειμένου να αποζημιώσει για διαφυγόντα κέρδη με 1,6 δις ευρώ, τους 8 λιγνιτικούς σταθμούς που θα αποσυρθούν μέχρι το 2020. Τον Μάιο του 2016 το αίτημα έγινε αποδεκτό από την πλευρά της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.
Συγκεκριμένα, οι εταιρείες Mibrag, RWE και Vattenfall θα αποζημιώνονται για τα επόμενα 7 χρόνια με περίπου 200 εκ. ευρώ ετησίως για την απόσυρση των λιγνιτικών μονάδων τους. Το κόστος της αποζημίωσης (bonus απόσυρσης) θα καλυφθεί από την αύξηση των τελών δικτύου κατά 0,05 eurocents /kWh.
Να σημειωθεί ότι το διεκδικητικό πλαίσιο από την πλευρά της γερμανικής λιγνιτικής βιομηχανίας στηρίχθηκε στο επιχείρημα ότι ουδείς μπορεί να επιβάλει σε μια Ανώνυμη Εταιρεία να αποποιηθεί περιουσιακά της στοιχεία και να απολέσει επιχειρηματικό «χώρο» που τις κόστισε εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ.
Σε κάθε περίπτωση, η απόσυρση του ΑΗΣ Καρδιάς θα αφαιρεί από τη Δυτική Μακεδονία περίπου 100 εκ. ευρώ ετησίως με όρους πρωτογενούς επίπτωσης και σαφώς πολλαπλάσια με όρους έμμεσης και επαγόμενης. Αυτά θα είναι τα διαφεύγοντα κέρδη για την περιοχή μας.
Πέραν αυτών, σύμφωνα με το πρόσφατο Εθνικό Σχέδιο για την Ενέργεια και το Κλίμα (ΕΣΕΚ), η συμμετοχή του λιγνίτη στο εθνικό μίγμα ηλεκτροπαραγωγής θα μειωθεί περαιτέρω έως το 2030, κατά 50% συγκριτικά με το 2018, καταλήγοντας στο 17%.
Ας είμαστε σοβαροί. Δεν νοείται Εθνικός Ενεργειακός Σχεδιασμός χωρίς να συνοδεύεται από μια ολοκληρωμένη τεκμηρίωση των Κοινωνικών Επιπτώσεων (Social Impact Assessment), για τις περιφέρειες όπως η Δυτική Μακεδονία που σαφέστατα θα στοχοποιηθούν από τις πολιτικές απεξάρτησης από τα στερεά ορυκτά καύσιμα.
Όταν ακόμη και ένα πακετάκι ασπιρίνες συνοδεύεται από 5 σελίδες με πιθανές αρνητικές «παρενέργειες», θα περίμενε κανείς τουλάχιστον κάτι ανάλογο για μια περιφέρεια που υποθήκευσε το μέλλον της από το 1956, προκειμένου να απολαμβάνει το σύνολο της χώρας φθηνή και αδιάλειπτη ηλεκτρική ενέργεια.
Για παράδειγμα, με απόφαση της γερμανικής Κυβέρνησης συστάθηκε τον Ιούνιο του 2018 η Επιτροπή Άνθρακα (Kohlekommission), με στόχο την τεκμηρίωση και ποσοτικοποίηση του κόστους μετάβασης των γερμανικών περιοχών που εξορύσσουν άνθρακα και λιγνίτη, σε καθεστώς πλήρους απανθρακοποίησης. Προχθές, σε μια μαραθώνια συνεδρίαση της Επιτροπής Άνθρακα διάρκειας 21 ωρών, προτάθηκε από την Επιτροπή η χρηματοδότηση των περιοχών αυτών με 40 δις ευρώ μέχρι το 2038, αλλά και μια σειρά μέτρων και παρεμβάσεων που θα προστατέψουν και θα θωρακίσουν τις εν λόγω περιοχές στη διαδικασία μετάβασης.
Σε κάθε περίπτωση, είναι προφανές πλέον ότι ο λιγνίτης είναι βαρίδιο για τη ΔΕΗ. Όσο λιγότερο θα εκτίθεται η ΔΕΗ στο λιγνίτη, τόσο περισσότερο θα αναβαθμίζεται το εταιρικό της profile και η πιστοληπτική της ικανότητα. Από την άλλη πλευρά βεβαίως, τόσο περισσότερο θα πιέζεται ο παραγωγικός και κοινωνικός ιστός της Δυτικής Μακεδονίας.
Είναι καιρός να κατανοήσουμε ότι η ΔΕΗ δεν μπορεί και ενδεχομένως και να μην οφείλει να ενσωματώσει στα επιχειρησιακά της σχέδια το «περιφερειακό ρίσκο» στο οποίο είναι εκτεθειμένη η Δυτική Μακεδονία από το 1956. Τα έννομα συμφέροντα της Δυτικής Μακεδονίας και αυτά της ΔΕΗ ΑΕ τείνουν πλέον να γίνουν αμετάκλητα αποκλίνοντα.
Το πότε και το αν θα αποσυρθεί ο ΑΗΣ Καρδιάς και οι υπόλοιποι λιγνιτικοί σταθμοί της περιοχής μας είναι αποκλειστική ευθύνη του ΥΠΕΝ και της ΔΕΗ ΑΕ. Αυτό όμως, ουδόλως στερεί το δικαίωμα στη Δυτική Μακεδονία να θέσει συγκεκριμένους όρους, τεκμηριωμένες προτάσεις και ξεκάθαρες προϋποθέσεις σε ένα εγχείρημα με μετρήσιμες και ισχυρά αρνητικές επιπτώσεις για την περιοχή μας.
Μας ανήκουν αυτά και μόνον αυτά που μπορούμε τεκμηριωμένα να υπερασπιστούμε. Τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο.
Ευάγγελος Καρλόπουλος
Χημικός Μηχανικός
Εξαιρετικά ρεαλιστική και δίκαιη τοποθέτηση κύριε Καρλόπουλε.
Πάρτε το εξαιρετικό αυτό άρθρο-τεκμηρίωση του κυρίου Καρλόπουλου και προωθήστε το στα ”γραφεία προγραματισμού” των υποψηφίων Βουλευτών, Περιφερειαρχών, Δημάρχων και Συμβούλων της περιοχής μας. Ίσως αν το διαβάσουν, να μπορέσουν να κατανοήσουν και να δουν ποιος είναι ο δρόμος για τη διάσωση αυτής της περιοχής, η οποία οδηγείται με μαθηματική ακρίβεια στο να καταστεί στο άμεσο μέλλον σε ”Κρανίου τόπος”. Και οι ατέρμονες διαβουλεύσεις, αυτό θα το…πετύχουν μια ώρα νωρίτερα. Γιατί καλά είναι τα δίκαια και τα άδικα ταμεία και οι μεταβάσεις, αλλά αν απλά ασχολείσαι θεωρητικά με το πλάνο, είναι βέβαιο ότι ότι στο τέλος θα μείνεις με το…πλάνο στα χέρια και τα χρήματα θα τα έχει πάρει ο Πολωνός κι ο Τσέχος πραγματιστής.
Άλλο ένα άρθρo του κ.Καρλόπουλου, για να συσκοτίζει την πραγματικότητα και να θαυμάζουν οι αδαείς:
1. Η ΔΕΗ ανήκει κατά 51% στο Δημόσιο, συνεπώς το «δικαίωμα ιδιοκτησίας» είναι δικό του. Αντίθετα, RWH, Mibrag και EPH (η Vattenfall δεν υπάρχει πλέον στη Γερμανία) δεν είναι δημόσιες.
2. Το Ελληνικό Δημόσιο έχει αποφασίσει εδώ και 15-20 χρόνια ότι τον ΑΗΣ Καρδιάς θα τον αντικαταστήσει με μονάδες φυσικού αερίου. Οι εδώ πολιτικάντηδες σφυρούσαν και σφυρούν αδιάφορα. Τα προβλήματα που έχουμε σαν περιοχή οφείλονται στο ότι οι πολιτικάντηδες σκέφτονται τι είναι καλό για το κόμμα τους κι όχι τι είναι καλό για την περιοχή.
3. Ο λιγνίτης δεν είναι βαρίδιο ούτε για τη ΔΕΗ ούτε για τη χώρα. Ο λιγνίτης είναι βαρίδιο για εκείνους που θέλουν να τον σβήσουν, για να καίνε όλο και περισσότερο φυσικό αέριο.
4. Αυτό που πρέπει να μας απασχολεί είναι το από πού θα έχουμε ρεύμα και πόσο θα κοστίζει, όταν το Δημόσιο σβήσει τις δικές του λιγνιτικές μονάδες. Η απάντηση είναι πως θα έχουμε ρεύμα από φυσικό αέριο και εισαγωγές απ’ το λιγνίτη των γειτονικών χωρών, ενώ τα αιολικά και Φ/Β που βάζουμε δεν υποκαθιστούν παραγωγή ορυκτών καυσίμων, προστίθενται στο κόστος παραγωγής και κάνουν το ρεύμα πιο ακριβό. Γεμίστε ανεμογεννήτριες τις βουνοκορφές, θα ‘χετε ρεύμα όταν κι αν φυσά. 3-4 φορές τη μέρα με σιγουριά δεν θα φυσά. Βάλτε Φ/Β στη σκεπή, αλλά ψάξτε και στα σεντούκια, οι γιαγιάδες σας είχαν γκαζόλαμπες, θα σας χρειαστούν!
Αγαπητέ Ανώνυμε,
η RWEB GmbH, είναι ο μεγαλύτερος μοναδιαίος μέτοχος της RWE AG και κατέχει το 18% των μετοχών. Οι μετοχές αυτές ανήκουν αποκλειστικά στους δήμους και στις κοινότητες της περιοχής, καθώς και στις τοπικές εταιρείες ύδρευσης και τηλεθέρμανσης .
Πιο «Δημόσιο» δεν γίνεται !
Οι μη θεσμικοί μέτοχοι της RWE AG, οι πραγματικά «ιδιώτες» επενδυτές, κατέχουν λιγότερο από το 5% των μετοχών!!!!!!!!
Δηλαδή, απ’ όλα τα πιο πάνω, εκείνο που απασχόλησε τον Καρλόπουλο είναι το μετοχολόγιο της RWE; Που δεν καταλαβαίνει μάλιστα τη διαφορά ανάμεσα στο Δημόσιο και τους τοπικούς ΟΤΑ της Γερμανίας; Έλεος!
ΣΥΜΦΩΝΩ ΑΠΟΛΥΤΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΠΑΡΑ ΝΑ ΔΩΣΩ ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΜΠΕΡΙΣΤΑΤΩΜΕΝΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ
Ωραίο το άρθρο σου Βαγγέλη. Και πολύ θετικό το ότι υπάρχει ήδη «τετελεσμένο» ή «δεδικασμένο» στη Γερμανία με τις εταιρείες Mibrag, RWE και Vattenfall που θα αποζημιώνονται για τα επόμενα 7 χρόνια με 200 εκ. ευρώ / έτος για την απόσυρση των λιγνιτικών μονάδων τους. Αυτό ανοίγει το δρόμο και για δικές μας διεκδικήσεις στις λιγνιτικές περιοχές, εδώ και στη Μεγαλόπολη.
Παρέλειψες όμως να αναφέρεις – για την ιστορία του θέματος – ότι το αίτημα αυτό για το «bonus» μπήκε στο τοπικό τραπέζι προ 15ετίας από την Οικολογική Κίνηση Κοζάνης. Το είχαμε βαφτίσει τότε ως «τέλος μείωσης λιγνιτικής ισχύος». Να υποθέσω ότι δεν το ήξερες. Από τότε σε κάθε ευκαιρία βάζαμε το θέμα στο δημόσιο διάλογο . Προ οκταετίας μάλιστα «ξαναφρεσκαρίστηκε» η ιστορία από την Οικολογική Κίνηση σε ειδική συνεδρίαση του προηγούμενου Δημοτικού Συμβουλίου (όπου εισηγηθήκαμε τις προτάσεις μας), αλλά μπήκε πάλι στο συρτάρι .. μετά πολλών επαίνων.
Ας ελπίσουμε ότι τώρα θα προχωρήσει γιατί οι καιροί δεν συγχωρούν άλλες ολιγωρίες
Λ. Τσικριτζής