Πέθανε η δεσποινίς Άννα των παιδικών μας χρόνων (έτσι την φωνάζαμε), η Θεία Άννα των φοιτητικών μας χρόνων , η κ. Άννα της ενηλικίωσης μας, η super των μεγαλύτερων κυριών.
Διάβασα και άκουσα πολλά με αφορμή την εκδημία της. Σκόρπιες λέξεις, προσφορά , φιλανθρωπία, συμπαράσταση, μάνα για τα παιδιά……. Όχι μάνα δεν ήταν . Δεν ήταν αυτός ο ρόλος της , δεν τον διεκδίκησε ποτέ.
Ήταν η πανέξυπνη ,αυστηρή ,ικανότατη, προοδευτική ,ανατρεπτική Θεία που όλοι θέλαμε να έχουμε. Δεν κανάκευε , δεν χάιδευε ήταν πάντα αυστηρή , δωρική ,οργανωτική και αποτελεσματική.
Αφιερωμένη, αφοσιωμένη στα νιάτα, με πνευματικότητα, ταγμένη στη λατρεία του Κυρίου με σκοπό τη διάδοση του μηνύματος του ευαγγελίου και την ενίσχυση των νέων με λειτουργικά βιώματα.
Με τρελή αγάπη για το Χριστό ,με θείο έρωτα προς το θεό και με αγάπη καθολική και όχι επιλεκτική προς τον συνάνθρωπο.
Είχε μια παλαιάς κοπής αρχοντιά , ήξερε να δεξιώνεται κόσμο, να δίνει αξία στον κάθε καλεσμένο της ξεχωριστά, να εκμαιεύει από τον καθένα, ότι καλύτερο μπορούσε να δώσει.
Ποσά τραπέζια , πόσα γιορτάσια, πόσο τσάι και καφές στο σπίτι της. Το άνοιγε εύκολα το αρχοντικό της και μείς περιμέναμε το κάλεσμα με προσμονή και χαρά.
Η γενέθλια πόλη ήταν πάντα στην καρδιά της, αναφορά και επιστροφή ,αλλά και βάση και στρατηγείο για πνευματικό αγώνα, για άνοιγμα σε όλους, στους άλλους από όπου και αν προέρχονταν. Χωρίς επαρχιωτισμούς , στεγανά και μικρότητες.
Ας την αποχαιρετήσουμε όπως της άξιζε. Με αρχοντιά , με πνευματικότητα, με μια προσευχή , με μια αναφορά στο όνομά της , με λόγια αγάπης ,ελπίδας και καταλλαγής, με μια προσφορά σε έναν πάσχοντα αδελφό (ίσως το καλύτερο μνημόσυνο).
Είμαστε σίγουροι όλοι εμείς (τα παλιά ομαδόπουλα) ότι ο παπά Μιχάλης , θα την αναφέρει στην Αγία Αναφορά ,κάθε φορά που λειτουργεί και θα εύχεται να ζήσουμε όλοι μας σταυροαναστάσιμα, όπως η δεσποινίς.
νανούσκα
Μπράβο κ. Αθηνά εξαίρετο άρθρο και μήνυμα!!!!
Υπέροχο.
Ο Θεός να αναπαύσει την ψυχή της κ.΄Αννας.
Αν και Κοζανίτης δεν είχα γνωρίσει την θεία ΄Αννα όπως την αποκαλεί η κ. Αθηνά.
Μέσα από το κείμενο όμως γίνετε αντιληπτό και γνωστό το μεγάλο έργο και η προσφορά της στα παιδιά,και όχι μόνο, της πόλη μας.
Εύχομαι να υπάρχει μια ανάλογη συνέχεια στο έργο της.
Φυσικά και ήταν και “μάννα” αφού γι αυτά τα παιδια αναλώθηκε σαν μαννα και πολύ περισσότερο γιατί τα φρόντησε δυτά. Νομίζω πως το πιο σημαντικό στο τέλος ήταν η φροντίδα της για την άξια διαδοχή της από την νέα αξιόλογη προεδρο και τον πανάξιο παπα Μιχάλη που με συγκινεί πάντα η γνησιότητά του και η ουσιαστικότητα των πεπραγμένων του. Επίσης χάρηκα πολύ που είδα το κτίριο να φιλοξενεί το Ωδείο και να ανακαινίζεται τόσο ποιοτικά που πραγματικά αξίζουν πολλά μπράβο. Αυτή η ανοδική διαδοχή αξίζει σε κάθε τι καλό στη ζωη. Καλό Παραδεισο στην κυρία Άννα Καραγκούνη.
Κυρία Νανούσκα τι όμορφα!!!τι ομορφιές ζήσαμε, πόσο τυχεροί σταθήκαμε που είχαμε όμορφα πρότυπα!!!
Κατασκηνωτικές Δυνατές Αναμνήσεις!!!
Είναι (ήταν) πράγματι η θεία όλων μας, τα οικοτροφάκια οφείλουμε στο έργο και της ημέρες της κ. Άννας, ειδικά εμείς τα παιδιά των μεταναστών (και τα παιδιά των απομακρισμένων χωριών) που εκεί στον ¨ Άγιο Στυλιανό¨ βρίσκαμε οικογένεια και παιδεία. Αρχόντισσα, αυστηρή, δωρική, συγκαταβατική, η οδηγός μου!
Τσαουσίδης Θεόδωρος (οικοτροφάκη)
Πρόεδρος Αιμοδοτών Κοζάνης