Περίπου 900 μαθητές από τα γυμνάσια και τα λύκεια της πόλης στην αίθουσα Φίλιππος και μία κατάμεστη αίθουσα τέχνης ήταν το εξαιρετικό κοινό που μας τίμησε με την παρουσία του και μας αντάμειψε όπως άξιζε στον κόπο μας.
25 χρόνια ζωής γράφει η ομάδα και 32 παραστάσεις με παιδαγωγικό θέατρο.
Ευχαριστώ θερμά όλους και ιδιαίτερα:
Το στρατηγό για την ευγενική παραχώρηση της αίθουσας «Φίλιππος»
Το ΔΗΠΕΘΕ για την ευγενική παραχώρηση της αίθουσας τέχνης και τη διευκόλυνση στα κοστούμια.
To 2o και 5ο γυμνάσιο για τη φιλοξενία.
Τους συντελεστές:
Επεξεργασία κειμένου: Καραγιάννης Δημήτρης, Καραθάνος Γιώργος, Κότσι Κοσμάς, Λιάκος Νίκος, Σιτρά Αγγελική, Φουρκιώτη Χρύσα.
Σκηνογραφία, ενδυματολογία: Καραγιάννης Δημήτρης, Λιάκος Νίκος ( και υποστήριξη από την ομάδα)
Μουσικές επιλογές: Καραγιάννης Δημήτρης
Τεχνική υποστήριξη: Ζάχος Παναγιώτης (φώτα – ήχος)
Κοστούμια: Η ομάδα και το ΔΗΠΕΘΕ
Μακιγιάζ: Το τμήμα αισθητικής του ΕΠΑΛ: Τσιαβή Μαρία, Τίγγανα Αλεξάνδρα – καθηγήτριες
Γενική επιμέλεια: Γκουτζιαμάνη Γιάννα φιλόλογος
Το πρόγραμμα
Εισαγωγή: Γκουτζιαμάνη Γιάννα
Μυθολογία ( Ν. Τσιφόρος )
Σκηνές: 1η:Δίας – Ήρα – Ήφαιστος ,2η: Αθηνά, 3η: Άρης, 4η:Αφροδίτη, 5η: Δήμητρα, 6η: Ερμής,7η: Απόλλων, 8η: Άρτεμις, 9η: Ποσειδώνας, 10η: Διόνυσος.
Moto
O Απόλλωνας είναι ο Έλληνας, όπως ήτανε τότε και όπως είναι και σήμερα: με τις καλοσύνες του, τις παλληκαριές του, τις κακίες του, το μεγαλείο και τις μικρότητές του, λεβέντης μαζί και τσογλαναράς.
Η ομάδα:
Αφηγητής: Καραγιάννης Δημήτρης
Σχολιαστής: Βασιλακόπουλος Αλέξανδρος
α) Οι θεοί: Δίας: Κότσι Κοσμάς
Ήρα: Βλάμη Παναγιώτα
Ήφαιστος: Αρναούτη Καλλινίκη
Αθηνά: Χατζοπούλου Βασιλική
Άρης: Αγραφιώτης Μάριος
Αφροδίτη: Μολιανάκη Δώρα
Δήμητρα: Τζιούτζιου Ιωάννα
Ερμής: Λιάκος Νίκος, Ντίνας Χάρης
Απόλλων: Καραθάνος Γιώργος
Άρτεμις: Κλειτσογιάννη Χριστίνα
Ποσειδώνας: Ρουσιάδης Σπύρος
Διόνυσος: Χριστοφορίδου Χρυσοβαλάντου, Μαμάτσιου Στελίνα.
β)Νύμφες: Αντωνιάδου Ιωάννα, Γρίβα Σίλια, Ζαχαριάδη Νικολέτα, Μπουρνιώτη Χριστίνα, , Μπύρτα Αργυρώ, Σκόρδα Σταυρούλα Σταμάκου Φαίη, Τριανταφύλλου Μαρία.
γ) Χορός και β πρόσωπα: Αραπίδου Μαρία, Βασιλακόπουλος Σπύρος, Γαβριηλίδου Ουρανία, Γκλαβίνης Ανδρέας, Δελιαλή Ιωάννα, Ευαγγελοπούλου Βασιλική, Ζαχαράκη Ελπίδα, Ζαχαριάδη Παναγιώτα, Ζιάκα Βίκυ, Κότσι Άννα Μαρία, Κρανιώτη Βασιλική, Μαμάτσιου Αργυρή, Μαμάτσιου Ελένη, Μαμάτσιου Στελίνα, Μεντόλη Ελένη, Πασχαλίδου Γεωργία, Παπακάλα Κάθριν, Σαμλίδου Ιωάννα, , Χαμπίδου Παναγιώτα, Σιδηροπούλου Χιονία, Χαλάτσογλου Χρυσούλα.
Ζώα του δάσους: Γκλιάνας Στέφανος, Γκουτζιαμάνης Δημήτρης, Γκουτζιαμάνης Ζήσης, Πουπάκης Μανώλης, Πουπάκης Ζήσης, Χατζημιχαηλίδου Σοφία.
Φιλική συμμετοχή: Κρανιώτη Δέσποινα, Σιδέρης Στέργιος ( φοιτητές).
Eισαγωγή – Μυθολογία
Εν αρχή ην ο μύθος. Και ο μύθος ην προς τους θεούς. Και οι θεοί ήταν ο λόγος ο πρώτος. Με το μύθο ανατέλλει η συνείδηση. Κάνει το πρώτο βήμα πέρα από το ζωικό βασίλειο.
Ο άνθρωπος άοπλος μπροστά στο Σύμπαν. Και όμως πρέπει να το αντιμετωπίσει χωρίς τη δύναμη του λόγου, πρέπει να ζήσει, να καταλάβει τον κόσμο και να πράξει μέσα σ’ αυτόν. Πριν όμως από το λόγο τι διαθέτει η συνείδησή του; Έκπληξη, απορία, δέος και την περιορισμένη πείρα των μικρών και καθημερινών γεγονότων, που κατ’ αναλογίαν με αυτά πάει να εξηγήσει και τα μεγάλα και εξαιρετικά. Πλάθει τον μέγα κόσμο του με ό,τι ήξερε από τον μικρό δικό του. Και τοποθετεί εκεί όσα φοβάται , με τις μορφές που του ήταν οικείες.
Αλλά και όταν πάει να πράξει, αισθάνεται το περιορισμένο των δυνάμεών του και τότε λαχταράει περισσότερη δύναμη, την οραματίζεται και την ενσαρκώνει σε ένα δυνατότερο πλάσμα, ανθρωπόμορφο ή ζωόμορφο. Το όραμα γίνεται αντικείμενο της δικής του νόησης.
Χάρη σ’ αυτές τις ψυχικές ροπές ξυπνά η συνείδηση, που θέλει να καταλάβει το σύμπαν και να πράξει μέσα σ’ αυτό. Ξυπνά η δημιουργική της φαντασία και ικανοποιείται η περιέργειά της.
Τα μυθικά όντα, τέρατα ή ανθρωπόμορφα όντα, θεοί, ημίθεοι, ήρωες, σχηματίζουν έναν κινούμενο και δρώντα κόσμο, με το χώρο του, το χρόνο του και τη δική του τάξη γεγονότων, δηλ σχηματίζουν ένα «γίγνεσθαι», που μπορούμε να το ονομάσουμε μυθικό γίγνεσθαι , για να το διακρίνουμε από το πραγματικό, ιστορικό γίγνεσθαι.
Κάποτε τις μυθικές δυνάμεις τις αντικατέστησε ο αριθμός, ο νους, οι φυσικές δυνάμεις, το στοχαζόμενο άτομο, η επιστήμη.
Η επιστημονική γνώση όσο κι αν εκτείνεται ολοένα και περισσότερο κι όσο καθολικότερη γίνεται, φθάνει κατ’ ανάγκην σε ένα όριο. Ενώ όμως η δίψα της γνώσης εξαντλείται κάπου, η δίψα της συνείδησης είναι ανεξάντλητη. Ζητά ένα νόημα στο οποίο να μπορεί οριστικά να αναπαυθεί. Ο μύθος είναι επομένως ένας ιδιαίτερος τρόπος νόησης, που τίποτα δεν μπορεί να τον καταλύσει.
Οι θεοί και οι ήρωες του ελληνικού μύθου είναι ανθρωπόμορφοι, ωραίοι, ζουν μέσα στο φως και καταφάσκουν τη ζωή έντονα. Είναι μια σύλληψη καθαρά ελληνική. Ο ίωνας φιλόσοφος Ξενοφάνης αποδίδει στον Όμηρο και τον Ησίοδο τη δημιουργία της ελληνικής Ολυμπιακής θρησκείας, η οποία είχε ζητήσει συστηματικά να μεταπλάσει τους θεούς « κατ’ εικόνα και ομοίωση» του ανθρώπου.
Πραγματικά οι ολύμπιοι θεοί κάθε άλλο παρά άυλοι είναι: τους φαντάζονται με ανθρώπινο σώμα, μόνο που έχουν δύναμη πολύ πιο μεγάλη από των ανθρώπων, αθάνατους, μόλο που κάποτε γεννήθηκαν και αγέραστους, χωρίς ωστόσο να ζουν απαλλαγμένοι από τις σωματικές και ψυχικές δοκιμασίες των θνητών.
Η σύνδεση του μύθου με την τέχνη αποτελεί ένα από τα ευτυχέστερα γεγονότα στην πορεία του πολιτισμού και είναι αποτέλεσμα μιας ψυχολογικής ανάγκης του ανθρώπου να δώσει σε όσα έπλασε η μυθολογούσα συνείδησή του, ζωντάνια και λαμπρότητα, που μόνο οι αισθητικές μορφές μπορούν να τους προσδώσουν.
Κάτι από αυτό τολμάμε κι εμείς απόψε: Να σας ταξιδέψουμε για μιάμιση ώρα στο μυθικό κόσμο των δώδεκα θεών του Ολύμπου που είναι όμως και ο καθρέφτης του δικού μας κόσμου.
Κοζάνη 12-2-2017
Με τιμή η υπεύθυνη της ομάδας
Γκουτζιαμάνη Γιάννα
φιλόλογος
