«Αιωνία η μνήμη αυτής» ψάλλαμε μαζί με τους ιερείς του Αγίου Νικολάου, στις 3 του Φλεβάρη, στο μνημόσυνο της αείμνηστης Άννας Καραγκούνη. Το πλήθος λαού, που τίμησε τη μνήμη της ήταν κάτι πρωτόγνωρο. Κυριολεκτικά λαϊκό προσκύνημα. Και αν οι πολικές θερμοκρασίες , που επικρατούσαν την ημέρα της εκδημίας της και οι ιδιαίτερα επικίνδυνοι παγωμένοι δρόμοι της πόλης μας εμπόδισαν τον πολύ κόσμο να συνοδέψει την ξεχωριστή αρχόντισσα της Κοζάνης, που ολόκληρη η ζωή της ήταν δημιουργία και προσφορά , στην τελευταία της κατοικία , προχτές την ημέρα του μνημοσύνου της, η συμμετοχή του ήταν παλλαϊκή. Σύσσωμη η Κοζάνη την τίμησε όπως της άξιζε.
Ο δρόμος που οδηγούσε στη Στέγη Παιδιού «ο Άγιος Στυλιανός» θύμιζε ημέρα παρέλασης. Η οργάνωση της δεξίωσης ήταν τέλεια. Η υποδοχή των επισκεπτών άψογη. Οι κυρίες των κύκλων ξεπέρασαν τον εαυτό τους στη συντονισμένη ετοιμασία του καφέ και των εκλεκτών εδεσμάτων και η περιποίηση όλων υποδειγματική. Τις αξίζουν πολλά συγχαρητήρια!
Η Πρόεδρος της Στέγης κ. Μάγδα Παπαδοπούλου με τον σύντομο αλλά μεστό πρόλογό της καθώς και οι υπόλοιποι ομιλητές , που παρουσίαζε με έναν ιδιαίτερο τρόπο , σκιαγράφησαν τέλεια τη ζωή και το έργο της εκλειπούσης. Οι τρείς χορωδίες ,που πλαισίωσαν την εκδήλωση , έδωσαν μια ξεχωριστή νότα αφού το μνημόσυνο συνδιάστηκε με τη γιορτή της μητέρας , που πάνω από εξήντα χρόνια γιορτάζεται στη Στέγη με την πρωτοβουλία πάντα της μεγάλης πνευματικής μάνας μικρών και μεγάλων Άννας Καραγκούνη.
Δεν θα αναφερθώ διεξοδικά στο τεράστιο έργο που αφήνει πίσω της, δεν θα γράψω για τα σπάνια χαρίσματα της, την απέραντη αγάπη της ιδιαίτερα στη νεολαία, την προσφορά της σε όλους τους τομείς στα δύσκολα μεταπολεμικά χρόνια. Ήξερε να αφουγκράζεται τις αγωνίες των συνανθρώπων της, να κάνει κατορθωτό το ακατόρθωτο, να λύνει δυσεπίλυτα προβλήματα, να πετά σωσίβια στους ποντοπόρους της ζωής, να λιγοστεύει τη φτώχεια και την ανημποριά.
Για όλο το έργο της για όλη τη ζωή της γράφτηκαν πολλά , ειπώθηκαν ακόμη πιο πολλά από όσους τη γνώρισαν καλά, από όσους την έζησαν. Διέθετε φλογερό δυναμισμό , αξιοθαύμαστη οξύνοια πνεύματος. Τώρα ξεκουράζεται στη χώρα των εκλεκτών ψυχών της Βασιλείας του Θεού ένθα ουκ έστι πόνος , ου λύπη ,ου στεναγμός, αλλά ζωή ατελεύτητος» και σίγουρα πρεσβεύει για όλους μας.
Αιωνία η μνήμη της.
